"Φοβάμαι τα χειρότερα..."

 

«Η Ευρώπη κυβερνιέται από νάνους!»

Μια συνέντευξη της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ με τον Πέτρο Μάρκαρη, 

για τον Ηλεκτρικό, την Αθήνα που άλλαξε και αλλάζει, την Ελλάδα και το μέλλον της 

Πηγή: Ελευθεροτυπία, 10/8/2013

[Απόσπασμα]

 [................................................]
- Διαβάζοντας μια πρόσφατη συνέντευξή σας, έμεινα με την εντύπωση πως μετά το «Τολμήστε!», που απευθύνατε στην πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση, έχετε περάσει στη φάση τού «Ξεσηκωθείτε!», προς τους πολίτες αυτή τη φορά. Κάνω λάθος;
«Προσέξτε. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι ορισμένα πράγματα διεκδικούνται! Δεν αναφέρομαι όμως σε διεκδικήσεις με κλαδικούς στόχους, μιλάω για απαιτήσεις γενικού συμφέροντος. Ποιος κατέβηκε να διαμαρτυρηθεί για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής στην πόλη, για την παπαγαλία στο σχολείο, για τη διαιώνιση των φροντιστηρίων, για τη διακοπή των συνδρομών στα ακαδημαϊκά περιοδικά, για το έγκλημα της φοροδιαφυγής;».
Η Αριστερά
- Δεν είναι τα παραπάνω στην ατζέντα της Αριστεράς;
«Εχω ένα πρόβλημα με την Αριστερά. Ολα αυτά τα χρόνια διαδηλώνει διεκδικώντας να μην αλλάξει τίποτα. Η Αριστερά, που παλεύει για την επιστροφή στα "κεκτημένα", χάνει την προοπτική της. Κι αυτό το έλλειμμα οδηγεί στη μοιρολατρία, που με τη σειρά της οδηγεί στη Χρυσή Αυγή. Θα σας πω κάτι που με τάραξε. Η κόρη μου είχε ένα ατύχημα τις προάλλες και για λίγες μέρες δεν έπρεπε να κυκλοφορεί. Πήρε λοιπόν στο γειτονικό της σουβλατζίδικο να παραγγείλει, στην Κυψέλη μένει κι εκείνη, αλλά είχαν πρόβλημα με την ψησταριά τους κι έτσι τηλεφώνησε σε άλλο, εκεί κοντά. Οταν όμως της ζήτησαν τα στοιχεία της και τους είπε "Μαρκαριάν" -έχει κρατήσει το οικογενειακό μας όνομα- τι της απάντησαν, ξέρετε; "Δεν εξυπηρετούμε ξένους". Να πού φτάσαμε. Πάει, διαλύθηκε ο κοινωνικός ιστός. Κάτι τέτοια ακούω και μου 'ρχεται να σκοτώσω τον Στουρνάρα!».
- Παρεμπιπτόντως, οικονομικές επιστήμες δεν σπουδάσατε;
«Μάλιστα. Κι όταν τον ακούω να μιλάει για πλεόνασμα και για ανταγωνιστικότητα, βγάζω φλύκταινες. Προφανώς, άμα το Δημόσιο χρωστάει στους πάντες, θα παρουσιάζει πλεόνασμα. Πώς θα τονωθεί όμως η ανταγωνιστικότητά μας, όταν δεν παράγουμε τίποτα κι όταν κάθε "μεταρρύθμιση" είναι ακόμη ένα χαστούκι που φέρνει τους αδύναμους σε απόγνωση; Είναι άλλο να σου επιβάλλουν έξωθεν μια οικονομική πολιτική κι άλλο το πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ τη σχέση σου με τους πολίτες. Εδώ, δεν υπάρχει καμιά οργάνωση, καμιά προτεραιότητα, καμιά ισορροπία. Δεν είδα κανέναν πολιτικό τα τελευταία τρία χρόνια να λέει την αλήθεια. Ακόμα και η παρέμβαση στην ΕΡΤ έγινε με απαράδεκτο τρόπο. Οπως μου έλεγε ένας φίλος από τη Χιλή, ούτε ο Πινοσέτ δεν έκανε κάτι ανάλογο. Γι' αυτό εξαγριώνεται ο κόσμος και είτε στρέφεται προς την ακροδεξιά είτε οδηγείται στην παραίτηση».
- Στην Γερμανία, που πάτε κάθε τόσο, τι ακούτε;
«Δεν είναι μόνο ο Χάμπερμας ή ο Ούλριχ Μπεκ, που ουρλιάζουν ότι με την πολιτική της λιτότητας δεν λύνεται τίποτα, το λένε και απλοί πολίτες. Αυτή η πεποίθηση, ευτυχώς, διαχέεται όλο και περισσότερο. Μέχρι πρότινος οι Ισπανοί διατείνονταν ότι το πρόβλημά τους δεν έχει σχέση με της Ελλάδας, αλλά τώρα το παίρνουν πίσω γιατί συνειδητοποιούν ότι η απειλή είναι γενικότερη. Η Γερμανία πάντα τα συμφέροντά της θα κοιτάζει. Οι υπόλοιπες όμως ευρωπαϊκές χώρες, ειδικά του Νότου, τι κάνουν; Πότε επιτέλους θα συμμαχήσουν για να την αναγκάσουν ν' αλλάξει πολιτική; "Τρέμω τη στιγμή των ευρωεκλογών", δήλωσε ο Λέτα. Πράγματι, απλώνεται τόση εχθρότητα και τόση απέχθεια στο εσωτερικό της Ευρώπης, που θα τραβάμε τα μαλλιά μας όταν δούμε τι άνοδο θα σημειώσουν οι ακροδεξιοί σχηματισμοί. Το ότι νοιαζόμαστε για τους αριθμούς και όχι για τους ανθρώπους, θα έχει ολέθριες συνέπειες».
Η έκρηξη
- Πόσο πιθανή σάς φαίνεται μια κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα;
«Φοβάμαι τα χειρότερα. Γιατί όσο αργούν οι εκρήξεις τόσο πιο άγριες είναι όταν ξεσπάνε. Μακάρι να ξεσηκώνονταν οι άνθρωποι πιο συχνά. Η αντίσταση είναι μια καθημερινή άσκηση, απαιτείται ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή. Από το 1981 ζούσαμε με την πεποίθηση ότι θα μας φροντίζει εσαεί η μαμά Ευρώπη, και να 'μαστε τώρα υπό τον πανικό της φτώχειας, που αναμοχλεύει στον καθένα μας την ταξική του συνείδηση. Και είναι ασυγχώρητο λάθος που, μέσα σε τέτοιες συνθήκες κρίσης, εξακολουθούμε να υποτιμούμε τη δυναμική τής Παιδείας και του Πολιτισμού. Είναι δυνατόν να απειλούνται μ' εξαφάνιση και οι λιγοστές βιβλιοθήκες που διαθέτουμε;».
- Μπορείτε να μας πείτε κάτι θετικό;
«Τους τελευταίους μήνες διαπιστώνω ότι ένα κομμάτι της νεολαίας, μικρό αλλά υπαρκτό, λέει "δεν θα ξενιτευτώ, θα μείνω και θα το παλέψω". Μιλάω πολύ με τους νέους και αναθαρρώ όταν τους βλέπω να παλεύουν να βρουν λύσεις και ν' αναγνωρίζουν ότι ένας δρόμος φυγής υπάρχει, η φυγή προς τα εμπρός. Ας μη γελιόμαστε, θα πάρει χρόνο αυτή η ιστορία. Χρειάζονται πολλές αντοχές ώς την ώρα που θ' αλλάξουν τα πράγματα ρότα, κι όχι βέβαια με τους τρόπους που επιβάλλονται από τα Μνημόνια. Το δυστύχημα είναι ότι, όπως η Ευρώπη κυβερνιέται από νάνους, έτσι κι εδώ δεν έχουμε πολιτικές ηγεσίες να μας εμψυχώνουν και να μας κινητοποιούν σε δημιουργική κατεύθυνση». 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ:=>«Οσο αργούν οι εκρήξεις τόσο πιο άγριες είναι όταν ξεσπάνε»