ΕΛΛΑΔΑ-ΕΛΛΑΔΑ

Νίκος Γκάτσος

ΕΛΛΑΔΑ-ΕΛΛΑΔΑ

Πού πήγαν οι ώρες, πού πήγαν οι μέρες, πού πήγαν τα χρόνια,

φωτιά στα Χαυτεία, καπνιά στην Αιόλου, βρωμιά στην Ομόνοια,

ουρλιάζουν τριγύρω Φολκσβάγκεν και Φίατ, Ρενώ και Τογιότα,

σε λίγο νυχτώνει, στους άχαρους δρόμους θ’ ανάψουνε τα φώτα

κι ανθρώποι μονάχοι στην κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα.

Πώς τα `κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.

Πού πήγες Αφρούλα του ονείρου λουλούδι, πού πήγες Ελένη,

κρυφές αμαρτίες της άχαρης μέρας, το φως δεν ξεπλένει,

μονάχα πληβείοι με μάτια θλιμμένα χτυπάνε καρτέλες,

στον άθλιο μισθό τους σφιχτά κολλημένοι σαν στρείδια, σαν βδέλλες,

για ένα τριάρι, για λίγη βενζίνα για μια φασολάδα.

Πώς τα `κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.

Πού πήγες αγάπη, παράδεισε πρώτε, πού πήγες ελπίδα,

περάσαν οι μέρες, περάσαν τα χρόνια κι ακόμα δεν είδα

ατρόμητους άνδρες, σοφούς κυβερνήτες, μεγάλους αντάρτες,

να σπάζουν τις πύλες, να ρίχνουν τα τείχη, ν’ αλλάζουνε τις στράτες

κι η νύχτα να γίνει χρυσό μεσημέρι κι η χώρα λιακάδα.

Πώς τα `κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.