Γκρεζ, Ζαν Μπατίστ (Jean Baptiste Greuze, Τουρνί 1725 – Παρίσι 1805).
Γάλλος ζωγράφος. Σπούδασε στη Λιόν με δάσκαλο τον Γκροντόν. Το 1750 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου άρχισε να ζωγραφίζει ηθοπλαστικούς πίνακες, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ιανσενιστών αστών. Τα ηθογραφικά έργα του, Η πατρική κατάρα (1756), Ο τιμωρημένος γιος, Η επίσκεψη στην παραμάνα, αναπτύχθηκαν παράλληλα με τα ενδιαφέροντά του για το θέατρο. Ο Γ. δεν ήταν μόνο καλός ζωγράφος, αλλά διέθετε επίσης σκηνοθετική ιδιοφυΐα, η οποία είναι εμφανής και στους πίνακές του, που μοιάζουν με πραγματικές θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες τα γεγονότα έχουν συμβολική αξία και συγκεκριμένο ηθικό περιεχόμενο. Το διδασκαλικό πνεύμα οδηγούσε τον Γ. σε φιλολογικούς συναισθηματισμούς, παρά τη ζωγραφική επιδεξιότητά του. Ωστόσο, οι προσωπογραφίες του διαθέτουν εξαιρετική ζωντάνια, μακριά από ηθικολογικές προθέσεις. Η ωραιότερη προσωπογραφία του είναι αυτή του χαράκτη Βιλ, που βρίσκεται σήμερα στο μουσείο Ζακμάρ-Αντρέ. Η εύληπτη ζωγραφική του Γ. ήταν εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη δεκαετία του 1770, ενώ η φήμη του διαδόθηκε ακόμα περισσότερο με τη μεγάλη διάδοση των χαλκογραφιών, οπότε έγιναν πολλά αντίγραφα των έργων του. Με τη Γαλλική επανάσταση και την επικράτηση του νεοκλασικισμού, το ενδιαφέρον για τους πίνακές του μειώθηκε τόσο ώστε ο καλλιτέχνης πέθανε φτωχός και σε πλήρη αφάνεια. Τα περισσότερα έργα του βρίσκονται συγκεντρωμένα στο Μουσείο του Λούβρου, στη συλλογή Γουάλας στο Λονδίνο και στο Μουσείο του Μονπελιέ.
Εγκυκλοπαιδεία ΔΟΜΗ.
Γάλλος ζωγράφος. Σπούδασε στη Λιόν με δάσκαλο τον Γκροντόν. Το 1750 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου άρχισε να ζωγραφίζει ηθοπλαστικούς πίνακες, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ιανσενιστών αστών. Τα ηθογραφικά έργα του, Η πατρική κατάρα (1756), Ο τιμωρημένος γιος, Η επίσκεψη στην παραμάνα, αναπτύχθηκαν παράλληλα με τα ενδιαφέροντά του για το θέατρο. Ο Γ. δεν ήταν μόνο καλός ζωγράφος, αλλά διέθετε επίσης σκηνοθετική ιδιοφυΐα, η οποία είναι εμφανής και στους πίνακές του, που μοιάζουν με πραγματικές θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες τα γεγονότα έχουν συμβολική αξία και συγκεκριμένο ηθικό περιεχόμενο. Το διδασκαλικό πνεύμα οδηγούσε τον Γ. σε φιλολογικούς συναισθηματισμούς, παρά τη ζωγραφική επιδεξιότητά του. Ωστόσο, οι προσωπογραφίες του διαθέτουν εξαιρετική ζωντάνια, μακριά από ηθικολογικές προθέσεις. Η ωραιότερη προσωπογραφία του είναι αυτή του χαράκτη Βιλ, που βρίσκεται σήμερα στο μουσείο Ζακμάρ-Αντρέ. Η εύληπτη ζωγραφική του Γ. ήταν εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη δεκαετία του 1770, ενώ η φήμη του διαδόθηκε ακόμα περισσότερο με τη μεγάλη διάδοση των χαλκογραφιών, οπότε έγιναν πολλά αντίγραφα των έργων του. Με τη Γαλλική επανάσταση και την επικράτηση του νεοκλασικισμού, το ενδιαφέρον για τους πίνακές του μειώθηκε τόσο ώστε ο καλλιτέχνης πέθανε φτωχός και σε πλήρη αφάνεια. Τα περισσότερα έργα του βρίσκονται συγκεντρωμένα στο Μουσείο του Λούβρου, στη συλλογή Γουάλας στο Λονδίνο και στο Μουσείο του Μονπελιέ.
Εγκυκλοπαιδεία ΔΟΜΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου