Η φλόγα
Κοράσιο, η φλόγα
των ομματιών σου
βαριά μου καίει
τα σωθικά,
την αυγή καίομαι,
το μεσημέρι
φωτιά με δέρνει
στην σκοτεινιά.
Παίρνω τα πλάγια,
σε βρύσες πάω,
κάμπους διαβαίνω,
παίρνω βουνό,
μήτ΄η ακοίμητη
φλόγα με παύει
που μου βυζαίνει
το σωθικό.
Στα κορφοβούνια,
στον έρμο τόπο,
το μνήμα μου έκαμα
διά να σωθώ,
κι η μαύρη πλάκα
φωτιές θα βγάνει,
θα καίει ο αέρας
και το βουνό΄
πέρα ο τζομπάνης
τα πρόβατά του
θέλει διαβαίνει
εις την βοσκή,
γιατί ολόγυρα
ο τόπος όλος
και πάσα βρύση
θέλουν φρυγεί (= ξεροψηθεί).
Γεώργιος Τερτσέτης (1800-1873)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου