Η Άπτερος Νίκη κροταλίζει τα φτερά της,
ιστιοφόρα διασχίζουνε τα δάση,
μπαλλάντες ηλεκτρονικές οι αρμονίες του Σύμπαντος
κι εσύ διδάσκεις Λογική εννέα με δέκα.
Ξέρω, έπαιξες κι έχασες,
αλλά κανένας δεν το πρόσεξε.
Ίσως μονάχα κάποιο δέντρο
να έκλαψε μονάχο του ρετσίνι.
Όμως ο Νώε θα 'ταν άγνωστος χωρίς κατακλυσμό~
οι αστραπές φαίνονται μόνο στο σκοτάδι
και ισχνός επαίτης ο Έρωτας χωρίς οδύνη.
Αφού πια δεν μπορείς να κάνει κάτι,
περίμενε, τουλάχιστον περίμενε,
ν' αφουγκραστείς τη νομοτέλεια της αντάρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου