ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ ΝΕΑΡΟΙ ΑΝΤΡΕΣ

Thomas Eakins (1844-1916)! "The Swimming Hole" (1885)

Twenty-eight young men bathe by the shore,

 Twenty-eight young men and all so friendly;

 Twenty-eight years of womanly life and all so lonesome.

 She owns the fine house by the rise of the bank,

 She hides handsome and richly drest aft the blinds of the window.

 Which of the young men does she like the best?

 Ah the homeliest of them is beautiful to her.

 Where are you off to, lady? for I see you,

 You splash in the water there, yet stay stock still in your room.

 Dancing and laughing along the beach came the twenty-ninth bather,

 The rest did not see her, but she saw them and loved them.

 The beards of the young men glisten’d with wet, it ran from their long hair,

 Little streams pass’d all over their bodies.

 An unseen hand also pass’d over their bodies,

 It descended tremblingly from their temples and ribs.

 The young men float on their backs, their white bellies bulge to the sun,

 they do not ask who seizes fast to them,

 They do not know who puffs and declines with pendant and bending arch,

 They do not think whom they souse with spray.

Walt Whitman (1819-1892): "Song of Myself",

 sec 11 in Leaves of Grass bk ii (1855)

************************

 ΓΟΥΟΛΤ ΓΟΥΙΤΜΑΝ*

Είκοσι οκτώ νεαροί άντρες λούζονται 

στην ακρογιαλιά,

 Είκοσι οκτώ νεαροί άντρες, κι όλοι τους 

τόσο εγκάρδιοι,

Είκοσι οκτώ χρόνια γυναικείας ζωής,

κι όλα τόσο μοναχικά.

Είναι δικό της το ωραίο σπίτι πάνω στη θάλασσα,

Κρύβεται εκεί, όμορφα και πλούσια στολισμένη

πίσω από τα παραθυρόφυλλα.

Ποιος από τους νεαρούς άντρες της αρέσει 

πιο πολύ;

Α! και ο πιο αδιάφορος είναι όμορφος γι αυτήν.

Για πού το βάλατε κυρία; Σας βλέπω,

Βουτάτε στο νερό, ενώ στέκετε ακίνητη

στο δωμάτιό σας.

Χορεύοντας και χαμογελώντας κατέβηκε στην

παραλία ο εικοστός ένατος κολυμβητής

Εκείνοι δεν την είδαν, τους είδε όμως αυτή 

και τους αγάπησε.

Τα γένια των νεαρών ανδρών άστραφταν 

με τα νερά που έτρεχαν από τα μακριά

μαλλιά τους,

Μικρά ποτάμια κυλούσαν πάνω στα κορμιά τους.

Ένα χέρι αθέατο πέρασε κι αυτό

πάνω στα κορμιά τους.

κατέβηκε τρεμάμενο απ΄τους κροτάφους

στα πλευρά τους.

Οι νεαροί επιπλέουν ανάσκελα,

οι λευκές κοιλιές τους τεντώνονται προς

τον ήλιο...δεν ρωτάνε ποιος από πάνω

τους έχει αρπαχθεί,

Δεν ξέρουν ποιος ξεφυσά και σβήνει

σαν κρεμασμένο, κυρτωμένο τόξο,

Δεν συλλογίζονται ποιον ραντίζουν με σταγόνες.

[Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός. Δημοσιεύτηκε στο The Athens Review of Books. Τ. 32]

* Γουίτμαν, Γουόλτ (ΣΎΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ)