Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2011

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ* ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Η  έλληνική μυθολογία είναι μια διαρκής πηγή έμπνευσης για όλους τους καλλιτέχνες του κόσμου. Η Ποίηση και η Ζωγραφική αντιπροσωπεύονται  σήμερα στο blog μας εμπνευσμένες από τον τραγικό  μύθο του Ικάρου, του παλικαριού που "κάηκε" προσπαθώντας να αγγίξει το ανέφικτο.
Δύο γνωστοί αγγλοσάξονες ποιητές
εστιάζουν το βλέμμα τους στο διάσημο
πίνακα του Μπρίγκελ "Τοπίο με την πτώση
του Ίκαρου".

*ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ  ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Pieter Bruegel (περίπου1525-69), "Landscape with the Fall of Icarus"
"Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου" (1558)

--------------------------------
1. Landscape with the Fall of Icarus
 by
William Carlos Williams 
(1883-1963)
According to Brueghel
when Icarus fell
it was spring

a farmer was ploughing
his field
the whole pageantry

of the year was
awake tingling
with itself

sweating in the sun
that melted
the wings' wax

unsignificantly
off the coast
there was

a splash quite unnoticed
this was
Icarus drowning 

------------------------------------------------------------------------------------
 

Herbert James Draper (1863-1920) , 
"The Lament for Icarus" (Ο θρήνος για τον  Ίκαρο)

2. Musee des Beaux Arts
by
W. H. Auden
(1907-1973)

About suffering they were never wrong,
The old Masters: how well they understood
Its human position: how it takes place
While someone else is eating or opening a window or just walking dully along;
How, when the aged are reverently, passionately waiting
For the miraculous birth, there always must be
Children who did not specially want it to happen, skating
On a pond at the edge of the wood:
They never forgot
That even the dreadful martyrdom must run its course
Anyhow in a corner, some untidy spot
Where the dogs go on with their doggy life and the torturer's horse
Scratches its innocent behind on a tree.

In Breughel's Icarus, for instance: how everything turns away
Quite leisurely from the disaster; the ploughman may
Have heard the splash, the forsaken cry,
But for him it was not an important failure; the sun shone
As it had to on the white legs disappearing into the green
Water, and the expensive delicate ship that must have seen
Something amazing, a boy falling out of the sky,
Had somewhere to get to and sailed calmly on. 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στον υπέροχο πίνακα του Μπρίγκελ περιγράφεται ένα συμβάν χωρίς τον...
πρωταγωνιστή του. Όλα μέσα στο υπέροχο τοπίο έχουν την όψη μιας αμέριμνης καθημερινότητας. Ο μόνος που συνδέεται με την πτώση του Ίκαρου είναι ο άνθρωπος που ξαφνιασμένος κοιτάει ψηλά στον ουρανό.
Πολύ ωραία και ο ποιητής αποδίδει το δραματικό γεγονός ως ένα ακαριαίο "σπλας" του σώματος μέσα στο νερό.

Ανώνυμος είπε...

αχ, αυτό το ποίημα του Auden, ίσως το πιο αγαπημένο απ' όλα
(μαζί με το in my craft or sullen art του dylan thomas)

Οι πρώτοι στίχοι είναι μεταξύ αυτών που απαγγέλλουν στην τάξη και οι μαθητές στο history boys του Alan Bennett, ένα πολύ αξιόλογο βρετανικό θεατρικό (έγινε και ταινία) για την αξία της γνώσης και της μεταλαμπάδευσής της.

Παρεμπιπτόντως, με μάγεψε πρόσφατα κι ένα άλλο ποίημα, το cities του Thom Gunn. Ίσως το βρεις ενδιαφέρον...

Τα φιλιά μας από την ξενιτιά,
οι πάντοτε ευγνώμονες για τα ποικίλα ερεθίσματα,
Γιάννης (και Αλεξάνδρα)