Ο φθόνος, κάκιστον παθών,
των αλλοτρίων αγαθών
ενδομυχούσα λύπη,
προς τους λοιπούς βέλος κωφόν,
την τάλαιναν αυτού τροφόν
καρδίαν κατασήπει.
[...]
Ως τρώγει σίδηρον ιός,
ως τον αυχένα ο κλοιός,
ούτω τα σπλάχνα φθόνος.
Διότι φθόνος συνεχής
γίνεται πρίων της ψυχής,
νωθρός, ανθρωποκτόνος!
"Ωδή κατά του φθόνου, Ηθικά τινά ποιημάτια", 1814.
Βασική Βιβλιοθήκη,τ.11. Εκδ. Ι. Ν. Ζαχαροπούλου, 1955. σελ.58.
Βασική Βιβλιοθήκη,τ.11. Εκδ. Ι. Ν. Ζαχαροπούλου, 1955. σελ.58.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου