Παρασκευή, Ιουλίου 08, 2022

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα

 

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα

Θοδωρής Δημητρόπουλος

Σε μια περίεργη σεζόν των άκρων, κάποια λιγοστά μπλοκμπάστερ δούλεψαν πάρα πολύ κρατώντας τις αίθουσες (Σπάιντερμαν, Μπάτμαν, Μιμή Ντενίση) και πολλές δεν κυκλοφόρησαν καν παρά μόνο αφότου άρχισαν να ανοίγουν τα θερινά σινεμά. Καθώς περιμένουμε με ενδιαφέρον τη νέα σοδειά τίτλων (από τις Κάννες, από την ερχόμενη Βενετία, αλλά και τα νέα οσκαρικά χαρτιά) που παραδοσιακά θα αρχίσουν να καταφθάνουν από τον Σεπτέμβριο και μετά, κοιτάζουμε πίσω στις ταινίες που έκαναν πιο πλούσιο αυτό το πρώτο εξάμηνο του ‘22.

Και οι οποίες, προς μεγάλη μας χαρά κι ικανοποίηση, δεν ήταν καθόλου λίγες. Από ελληνικά no budget μέχρι μπλοκμπάστερ του δισεκατομμυρίου, κι από ιστορίες ενηλικίωσης κοριτσιών μέχρι ανατριχιαστικά, πολυβραβευμένα κοινωνικά φιλμ, αυτό είναι το καλύτερο σινεμά της χρονιάς– μέχρι τώρα.

Το Γεγονός

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα
Το Γεγονός / L' Evenement

Βασισμένη στο βιβλίο της Ανί Ερνό, η ιστορία ακολουθεί μια νεαρή γυναίκα στη Γαλλία του 1963 καθώς προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει διέξοδο και να κάνει έκτρωση, προκειμένου να συνεχίσει τη φοίτηση και τα σχέδια για το μέλλον της ζωής της. Καθώς η έκτρωση ακόμα ήταν παράνομη, η Αν συναντά εμπόδιο μετά το εμπόδιο μέσα σε ένα αδιέξοδο κοινωνικό λαβύρινθο με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα. Είναι σχεδόν σα να βλέπουμε την ηρωίδα σε κάποια ταινία τρόμου, σε κάτι σαν το Alien, να τα βάζει με το ίδιο της το σώμα επειδή είναι η μόνη της ελπίδα για επιβίωση.

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή δουλειά που, χάρη στην σαφήνεια της θέσης της, την κινηματογραφική της γλώσσα, αλλά και την αδιαπραγμάτευτη οργή από την οποία διακατέχεται, κατάφερε από την πρώτη στιγμή να ταράξει (στην παγκόσμια πρεμιέρα στη Βενετία όπου την παρακολουθήσαμε, έφυγε περισσότερος κόσμος κατά τη διάρκεια από όσο θα περίμενε κανείς από μια τυπική κοινωνική ταινία), ειδικά από τη στιγμή που έρχεται πάνω σε μια στιγμή που σε πολλές γωνιές του κόσμου κάποια τέτοια κερδισμένα δικαιώματα μοιάζουν να αμφισβητούνται εκ νέου. Η ταινία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι του Φεστιβάλ Βενετίας από την επιτροπή του Μπονγκ Τζουν-χο, σε μια από τις καλύτερες φεστιβαλικές βραβεύσεις εδώ και χρόνια. (Αναλυτική κριτική)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Η Οντρέ Ντιγουάν μιλά στο Magazine για τη βραβευμένη με Χρυσό Λέοντα ταινία της

Top Gun: Maverick

ο Τομ Κρουζ
Top Gun: Maverick με πρωταγωνιστή των Τομ Κρουζ PARAMOUNT PICS

Στο 36-χρόνια-μετά σίκουελ της διάσημης περιπέτειας του Τόνι Σκοτ, ο Μάβερικ του Τομ Κρουζ είναι ακόμα αυτός που ήταν, στην ίδια θέση, με τα ίδια χούγια, τις ίδιες εμμονές. Ένα σεναριακό εύρημα φέρνει τον Μάβερικ πίσω στο Top Gun, αλλά αυτή τη φορά ως δάσκαλο, υπό τον αυστηρό έλεγχο ενός απολαυστικά μοχθηρού Τζον Χαμ. Εκεί αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει μια φουρνιά ελπιδοφόρων πιλότων ώστε να φέρουν εις πέρας μια αποστολή που μοιάζει στα χαρτιά σχεδόν αδύνατο να πετύχει– και σίγουρα χωρίς κάποια σημαντική ανθρώπινη απώλεια. Η εναλλαγή δραματουργίας και αποστομωτικής εναέριας δράσης δεν αφήνει το φιλμ να πέσει ούτε για μια στιγμή στο έδαφος, φτάνοντας σε ένα κρεσέντο όπου τα δύο αυτά πλέκονται με τρόπο συγκινητικό και σαρωτικό.

Κι ο Μάβερικ, σαν τον Τομ Κρουζ, αυτό κάνει. Επανεφευρίσκει τον εαυτό του και το σώμα του ως ήρωας μιας σύγχρονης κινηματογραφικής περιπέτειας που θα μπορούσε να είναι βωβή, ενός υπερθεάματος που μοιάζει απτό, ενός φαντάσματος από το παρελθόν που πεισματικά κρατά ακόμα τη σωματική του μορφή. Σε μια κομβική σκηνή προς το τέλος του φιλμ, το φάντασμα πλέον πετά κιόλας! Μέχρι το τέλος του φιλμ, θα κυλήσουν ακόμα και δάκρυα. (Αναλυτική κριτική)

Αζόρ: Ο Κώδικας του Τραπεζίτη

Σε ένα καθηλωτικό πολιτικό θρίλερ που χρωστά περισσότερα στο Ζ του Κώστα Γαβρά παρά στο οποιοδήποτε σύγχρονο εμπορικό ανάλογό του, ένας τραπεζίτης από τη Γενεύη ταξιδεύει στην Αργεντινή εν μέσω της δικτατορίας, για να αντικαταστήσει τον συνεργάτη του ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς αφήνοντας πίσω του φήμες και ερωτηματικά. Ο Αντρέας Φοντάνα χτίζει την αφήγηση του βουβά, υπόγεια, διατηρώντας τον θεατή -όπως και τους ήρωές του- σε ένα επίπεδο παρατεταμένης έντασης δίχως διεξόδους. Αφήνοντας το φινάλε (με α λα Αποκάλυψη Τώρα! χροιές) να καταπλακώσει αμείλικτα, δίχως να χρειάζεται την παραμικρή κορώνα. Από τις μεγάλες εκπλήξεις της σεζόν, κι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, γεμάτα αυτοπεποίθηση ντεμπούτα που έχουμε δει τελευταία. (Αναλυτική κριτική)

Μετρητής Καρτών

O στωικός αντι-ήρωας του Όσκαρ Άιζακ, πρώην βασανιστής ονόματι Γουίλ Τελ χαράζει μια εντελώς μοναχική, σιωπηλή διαδρομή, ως εκπληκτικά καλός και παρατηρητικός χαρτοπαίκτης που προτιμά να κερδίζει μικροποσά, στις σκιές, μακριά από τη φασαρία και τη βαβούρα και το σόου του παγκόσμιου τουρνουά πόκερ στο Λας Βέγκας. Όταν συναντά έναν πιτσιρικά (Τάι Σέρινταν) με τον οποίο έχει μια ιδιαίτερη σύνδεση, βλέπει στο πρόσωπό του ευκαιρία για εξιλέωση. Προκειμένου να τον βοηθήσει, συμφωνεί να συμμετάσχει στην ομάδα χαρτοπαιχτών μια μυστηριώδους γυναίκας (Τίφανι Χάντις) και να παίξει στη μεγάλη σκηνή, αυτή που πάντα ήθελε να αποφύγει.

Ο Σρέιντερ πλάθει έναν ακόμα αναγνωρίσιμα δικό του ήρωα, σε ένα δικό του, μοναχικό μονοπάτι βίας και ενοχής, που φτάνει από τον Τράβις Μπικλ μέχρι τον Ερνστ Τόλερ (του Ίθαν Χοκ στο First Reformed). Πάνω σε ένα επιβλητικά ambient ηχοτοπίο και ηθοποιούς σαν ακινητοποιημένους, ανήμπορους να κινηθούν στην κοινωνία, ο Σρέιντερ φτιάχνει ένα τρομερά αιχμηρό αλλά και εστιασμένο δημιούργημα στην καρδιά του οποίου βρίσκεται κάτι το ερεβώδες. Με ήρωες (καθολικής) ενοχής, ανθρώπους χαμένους μέσα σε ένα σύγχρονο σκηνικό που μοιάζει ταυτόχρονα απολίτιστα βάναυσο όσο και δυσβάσταχτα, ακατανόητα σύγχρονο. (Αναλυτική κριτική)

Σελήνη, 66 Ερωτήσεις

Η Σοφία Κόκκαλη στην ταινία Σελήνη, 66 Ερωτήσεις.
Η Σοφία Κόκκαλη στην ταινία Σελήνη, 66 Ερωτήσεις.

Η Άρτεμις αφήνει εσπευσμένα τη ζωή της στο εξωτερικό για να επιστρέψει στην Αθήνα ύστερα από τηλεφώνημα της μητέρας της. Ο πατέρας της είναι στο νοσοκομείο ύστερα από επίθεση αυτοάνοσου που τον αφήνει ανήμπορο να επικοινωνήσει με τους γύρω τους ή να φροντίσει τον εαυτό του. Όσο τον φροντίζει θα μάθει περισσότερα για τον πατέρα της, θα γεμίσει τα κενά στην προσπάθεια να καταλάβει: Γιατί η σχέση τους δεν ήταν ποτέ αυτή που θα έπρεπε να είναι; Η Σοφία Κόκκαλη, η καλύτερη ηθοποιός της γενιάς της, φέρνει στην ηρωίδα της κάτι παραπάνω από μελαγχολία, μοιάζοντας διαρκώς χαμένη υπό το βάρος μιας απορίας που φαίνεται να κουβαλάει χρόνια στο πρόσωπό της. Κι η Ζακλίν Λέντζου σε ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, αποτυπώνει κινηματογραφική τη διαδικασία του να γνωρίζεις τον άλλον -και τον εαυτό σου- μέσα από την τριβή: κουραστική και συναρπαστική την ίδια στιγμή. Πώς αποτυπώνεται κάτι τέτοιο μέσα στον κινηματογραφικό χρόνο; Η “Σελήνη” είναι ένας εσωτερικός μονόλογος φτιαγμένος ως σινεμά: Άτακτο, συνειρμικό, ονειρικό, πληγωμένο. Θαρραλέο. (Αναλυτική κριτική)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Για την Ζακλίν Λέντζου η αλήθεια είναι σε αυτό που κάνουμε τώρα, στη στιγμή

Kimi

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα

Η φανταστική Ζόι Κράβιτς με τα μπλε μαλλιά της πρωταγωνιστεί στο ρόλο της Άντζελα, μια work from home υπάλληλο tech εταιρείας στο Σιατλ, της οποίας δουλειά είναι να ελέγχει εισερχόμενα ηχητικά streams από μια τύπου Alexa συσκευή, τα οποία παρουσιάζουν διαφόρων ειδών προβλήματα. Η συσκευή είναι η Kimi του τίτλου κι ο CEO της εταιρείας ετοιμάζεται να τη βάλει στο χρηματιστήριο. Μια μέρα όμως, η Άντζελα ακούει σε ένα από αυτά τα streams κάτι που ακούγεται σαν έγκλημα σε απευθείας μετάδοση. Πώς θα μπορέσει να κάνει κάτι για αυτό μέσα στην αδιέξοδη γραφειοκρατία ενός καπιταλιστικού λαβυρίνθου;

Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ σκηνοθετεί μια στυλάτη και γεμάτη σασπένς περιπέτεια για το καταπλακωτικό άγχος και τον πανικό του να βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα στον σημερινό κόσμο. Και το κάνει με τα πιο παραδοσιακά, πιο αγνά κινηματογραφικά εργαλεία. Με τεχνική, με στυλ, με γούστο, με ένα σενάριο χωρίς κοιλιές, κενά και τρύπες, με μια σκηνοθεσία αεροστεγή, ευρηματική και σε διαρκή κίνηση, και με μια εκπληκτική σκηνή κρεσέντου που έρχεται πριν προλάβεις να απορήσεις αν τελικά θα υπάρχει ή όχι. Ο Χίτσκοκ θα έτριβε τα χέρια του από ευχαρίστηση. (Αναλυτική κριτική)

Δεσμοί Γυναικών

Στα περίχωρα της πρωτεύουσας του Τσαντ, η ανύπαντρη μητέρα Αμίνα δουλεύει χωρίς σταματημό για να φροντίσει την 15χρονη κόρη της, Μαρία. Όταν η Αμίνα ανακαλύψει πως η Μαρία είναι έγκυος και δεν θέλει το παιδί, αρχίζουν να αναζητούν την έκτρωση, κάτι που σύμφωνα με τους νόμους και με την θρησκεία, απαγορεύεται. Χωρίς αφηγηματικές κορώνες και με μια τρυφερότητα να το διαπερνά, το φιλμ ακολουθεί τις ηρωίδες του σε αυτό το συχνά αδιέξοδο ταξίδι μέσα από τους δεσμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα στις ίδιες και στις γυναίκες που απαρτίζουν το κοινωνικό τους πλέγμα. Τα ζεστά χρώματα και ένα αισθητικό περιβάλλον ελπιδοφόρο αποτυπώνουν την ανθρωπιά του όλου κομματιού, σε μια ταινία που τελικά εκπλήσσει σιωπηλά με την προσέγγισή της σε διαρκώς επίκαιρο ζήτημα. (Αναλυτική κριτική)

Ασθενοφόρο

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα

Ο βετεράνος Γουίλ (Γιάγια Αμπντούλ-Ματίν του Watchmen και του Matrix Resurrections) πλησιάζει για βοήθεια τον αδερφό του, Ντάνι (Τζέικ Τζίλενχαλ) ο οποίος είναι μονίμως μπλεγμένος σε κάποια παρανομία, όπως κάποτε κι ο πατέρας τους. Ο Γουίλ είναι στιβαρός, τίμιος, ηθικός, αλλά χρειάζεται λεφτά για ιατρικούς λόγους. Ο Ντάνι τον συμπεριλαμβάνει σε μια ληστεία τραπέζης που θα τους αποφέρει εκατομμύρια. Όταν το σχέδιο πάει κατά διαόλου, ο Γουίλ κι ο Ντάνι θα χρειαστέι να διαφύγουν χρησιμοποιώντας ένα ασθενοφόρο στο οποίο η διασώστρια Καμ (Έιζα Γκονζάλες) προσπαθεί να σώσει τη ζωή ενός τραυματία αστυνομικού– εν κινήσει, εν μέσω καταδίωξης. Οι κάμερες ίπτανται, εκτινάσσονται, στροβιλίζουν, τρέχουν σαν κυνηγημένες, κινούνται ακατάπαυστα σε μια διαρκή τρικυμία που σε μακροσκοπική οπτική μοιάζει να αποκτά -εντελώς ακατανόητα- ρυθμό, με τον Μάικλ Μπέι να κρατά εν τέλει διαρκώς τον θεατή σε κατάσταση όχι ακριβώς αγωνίας, αλλά περισσότερο πανικού. Κανείς δεν παραδίδει κινηματογραφική δράση με τον τρόπο που το κάνει αυτός. (Αναλυτική κριτική)

Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα

Η Λίσα κι ο Γκιόργκι συναντιούνται, ερωτεύονται κεραυνοβόλα και δίνουν ραντεβού για την επόμενη μέρα. Ένα ξόρκι πέφτει όμως πάνω τους και αλλάζουν μορφές - θα καταφέρουν ποτέ να συναντηθούν ξανά; Ακούγεται σαν υπόθεση κάποιου ρομαντικού παραμυθιού που διαβάζαμε ως παιδιά αλλά έκτοτε η ανάμνησή του έχει ξεφτίσει, μια αισθητική προσέγγιση που οπωσδήποτε είναι μέρος του ζητούμενου μέσα από την ξεθωριασμένη αποτύπωση έντονων χρωμάτων στην διεύθυνση φωτογραφίας. Μπανάλ αντικείμενα και λεπτομέρειες της καθημερινότητας αποκτούν μια μνημειωδώς παραμυθένια διάσταση μέσα από στατικά, πανέμορφα κάδρα που μιλούν για τον κόσμο σαν να ήταν εναρκτήριες σελίδες κάποιου βιβλίου με εφηβικά παραμύθια. Εκεί όπου απολύτως τίποτα δεν είναι παράλογο, κι όπου ο μαγικός ρεαλισμός βρίσκει βάση στο έδαφος. (Αναλυτική κριτική)

Τα Πάντα Όλα

EEAAO_AR_02042020_0171.ARW
EEAAO_AR_02042020_0171.ARW EEAAO_AR_02042020_0171.ARW

Η θρυλική Μισέλ Γιέο του "Τίγρης και Δράκος" πρωταγωνιστεί στο ρόλο της Έβελιν, η οποία ζει τα πιο πεζά και καθημερινά προβλήματα που βάζει ο νους. Ο γάμος της καταρρέει. Η κόρη της δεν επικοινωνεί μαζί της, θέλει να απομακρυνθεί από αυτήν, μαζί με την κοπέλα της. Το μαγαζί της, με πλυντήρια αυτοεξυπηρέτησης, δεν πάει καλά και η ίδια προσπαθεί να βγάλει άκρη με την εφορία. Ο γηραιός πατέρας της έχει ταξιδέψει στην Αμερική δίνοντάς την έναν επιπλέον πονοκέφαλο. Και μέσα σε όλα αυτά λαμβάνει ένα μήνυμα πως αν δεν βοηθήσει τον σύζυγό της από μια παράλληλη διάσταση, μια αδηφάγα μοχθηρή οντότητα απειλή να καταβροχθίσει όλο το multiverse.

Η πανδαισία ιδεών που υπό άλλες συνθήκες θα απειλούσε να κάνει το φιλμ να εκραγεί, συνδέεται σε κάθε στιγμή με την διαδρομή και την σκιαγράφηση της Έβελιν, και με τον τρόπο που αντιμετωπίζει πρώτα τον εαυτό της κι ύστερα όλους τους άλλους. Η Έβελιν είναι το άθροισμα αμέτρητων χαμένων ευκαιριών. Χαμένων συνδέσεων. Χαμένων δεξιοτήτων. Αυτό που την κάνει σπουδαία είναι αυτό που την κάνει συνηθισμένη– δηλαδή, το ότι μοιάζει χαμένη, να επιπλέει στη θάλασσα δυνητικών θριάμβων. Κάθε παράθυρο σε άλλο κόσμο, κάθε θραύσμα, είναι κι ένα ακόμα αγκάθι. Ή μήπως μια νέα ευκαιρία; (Αναλυτική κριτική)

Μετά τον Γιανγκ[......................]

 Συνεχιστε την Ανάγνωση

Οι 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα - News247

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ S11E06: ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δεν έχουμε χούντα. Δεν έχουμε χούντα. Δεν έχουμε χούντα. Επειδή ξέρουμε ότι θα μας υπενθυμίσετε πολλές φορές ότι δεν έχουμε χούντα, το λέμε ...