Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, φυσικά. Φταίει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Παραγωγός και άσυλο τραμπούκικης μαυρίλας, δημοσιογραφικής κιτρινίλας, πολιτικής καμαρίλας. Όποιος δεν καταλαβαίνει , ας ρίξει μια ματιά στα ονόματα των μεγάλων αφεντικών του.

 

Έγκλημα και υποκρισία

 Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, φυσικά. Φταίει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Παραγωγός και άσυλο τραμπούκικης μαυρίλας, δημοσιογραφικής κιτρινίλας, πολιτικής καμαρίλας.  Όποιος δεν καταλαβαίνει ας ρίξει μια ματιά στα ονόματα των μεγάλων αφεντικών του. Που διαθέτουν καθένας την ομάδα του, τα ΜΜΕ του, τις επιρροές του στην κυβέρνηση. Κι όταν ανοίγουν το στόμα τους, κλείνει τη μύτη η λογική.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ

 

Η Αυγή

avgi.gr

 

Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, λένε και ξαναλένε. Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, φυσικά. Φταίει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο

Ηλίθιοι βάρβαροι σκότωσαν ένα παιδί στου Χαριλάου. Γιατί στην ερώτησή τους ποια ομάδα υποστηρίζει απάντησε λάθος, λέει το ρεπορτάζ. Και πάνω από τον θρήνο των γονιών και των φίλων του, τον θρήνο και την απορία όλης της κοινωνίας -πώς είναι δυνατόν;- ακούστηκαν πάλι τα ίδια και τα ίδια. Να σε πιάνει απελπισία. Κοινοτοπίες, κηρύγματα και ρητορείες... Φταίει η Πολιτεία που δεν τολμά, η κοινωνία που δεν αντιδρά, η αγριότητα του συστήματος που ζούμε, η βία των λέξεων στη Βουλή, η κουλτούρα του ανδρισμού. Ακόμα και τα τσίγκινα σωβρακάκια που ανέσυρε στον ΣΚΑΪ και Σία ο μελιχρός Παύλος Τσίμας φταίνε.

Παλιότερα έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι. Τώρα η κυβέρνηση βαφτίζεται Πολιτεία, τα κοινωνικά αίτια ανασύρονται για χιλιοστή φορά και για χιλιοστή φορά ένα έγκλημα που ζητάει τιμωρία γίνεται αντικείμενο μιας συζήτησης που κρύβει, σε κάποιες περιπτώσεις εσκεμμένα, τις πιο άμεσα αντιμετωπίσιμες πηγές του κακού. Την κυβέρνηση - Αυγενάκης, τι άλλο να προσθέσεις; Τον συμμοριτισμό πολλών ΠΑΕ, που ξεκινάει από τα ρετιρέ, τους μπράβους, τη δημοσιογραφία του ιδιοκτήτη και φτάνει στα υπόγεια των χούλιγκαν. Και τη βίαιη αθλιότητα ενός μέρους της αθλητικής -και όχι μόνο- ενημέρωσης, που οι ίδιοι ελέγχουν.

Προφανώς υπάρχουν και βαθύτερα αίτια. Η κοινωνική απόγνωση, η αποξένωση, η κουλτούρα του ανδρισμού, τα αδιέξοδα των νέων, ο νεοφιλελευθερισμός. Αλλά από κάπου θα πρέπει να αρχίσουμε. Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, λένε και ξαναλένε. Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, φυσικά. Φταίει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Παραγωγός και άσυλο τραμπούκικης μαυρίλας, δημοσιογραφικής κιτρινίλας, πολιτικής καμαρίλας.  Όποιος δεν καταλαβαίνει ας ρίξει μια ματιά στα ονόματα των μεγάλων αφεντικών του. Που διαθέτουν καθένας την ομάδα του, τα ΜΜΕ του, τις επιρροές του στην κυβέρνηση. Κι όταν ανοίγουν το στόμα τους, κλείνει τη μύτη η λογική.

Ας άρχιζαν από κει, λοιπόν, αντί να βολεύονται με υποκριτικούς θρήνους και αναλύσεις. Ας τολμήσουν, αν έχουν κότσια, να διαλύσουν τους στρατούς και να βάλουν χέρι στους στρατηγούς. Στους προαγωγούς της βίας που κατοικοεδρεύουν στις σουίτες των γηπέδων. Διαφορετικά, ας μην μας κοροϊδεύουν. Η εικόνα του  Άλκη κάνει αφόρητη την υποκρισία. Απ’ όπου κι αν προέρχεται...