Προεδρία της (κατ) αιγίδας...
Επί περίπου δύο εβδομάδες ήταν αναρτημένο το επαίσχυντο βίντεο του #συνεδριου_γονιμοτητας στο YouTube και το διαδίκτυο. Τις τελευταίες ημέρες οι αντιδράσεις έκαναν τον γύρο των social media και μόλις αργά το βράδυ του Σαββάτου άρχισε να διακινείται -από δημοσιογράφους- η πληροφορία ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας αποσύρει την αιγίδα της. Για να επιβεβαιωθεί το πρωί της Κυριακής 13 Ιουνίου με μια λιτή ανακοίνωση 30 λέξεων.
“Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποσύρει
την αιγίδα από το «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και
Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές» που πρόκειται να
πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα 2-4 Ιουλίου 2021.”
Εάν για αρκετούς από εκείνους που προσφέρθηκαν να υποστηρίξουν και να συμμετάσχουν στο συνέδριο μπορεί κάποιος να υποψιαστεί πολιτικές/ψηφοθηρικές ή άλλες σκοπιμότητες, για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι δυνατόν να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Προκύπτουν, όμως, εύλογα ερωτηματικά σχετικά με το πως σκέπτονται και πως πράττουν εκεί στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού, ιδιαίτερα επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που η Κατερίνα Σακελαροπούλου αιφνιδιάζει δυσάρεστα. Είναι αλήθεια πως η δυσαρέσκεια και ο αιφνιδιασμός δεν αφορούν πάντοτε τα ίδια “ακροατήρια”, όμως φαίνεται ανεξήγητο το γεγονός πως τόσο η ίδια, όσο και οι επιτελείς της δείχνουν να μην είναι απολύτως προσηλωμένοι στο “υπέρτατο”: την προστασία του θεσμού.
Πριν λίγο καιρό, σε συνέδριο της Eurobank για το μείζον δημογραφικό εθνικό πρόβλημα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε, μεταξύ άλλων, πως “είναι αναγκαίο να δούμε το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών, ιδιαίτερα αυτών που προσπαθούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Η ομαλή ένταξή τους δεν συμβάλλει μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά βοηθά και στην τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας”. Πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια ακραίων σοσιαλμιντιακών τρολ αλλά και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος που διέκριναν σχέδιο πολιτισμικής και εθνικής αλλοίωσης.
Τώρα, με την αιγίδα που προσέφερε η Προεδρία στο κατάπτυστης θεματολογίας συνέδριο για την υπογονιμότητα, ήταν η ίδια πολιτική και κοινωνική πτέρυγα των ακραίων που δεν είπε κουβέντα εναντίον της (εμμέσως την στήριξε), αλλά ξεσήκωσε το μέτωπο της λογικής που, ευτυχώς, ξεκίνησε από τους φιλελεύθερους της Ν.Δ και έφτασε μέχρι την κεντροαριστερά και την αριστερά. Κάτι ανάλογο -από την ανάποδη- “κατόρθωσε” με την τραμπικής επνεύσεως φωτογράφισή της μπροστά στον φράκτη του Έβρου: χειροκροτήθηκε από τους σκληρούς της Δεξιάς, την υπερδεξιά και την άκρα δεξιά, ενώ δέχθηκε τις βολές της αριστεράς.
Όλα αυτά, βεβαίως, με φειδώ. Έχοντας εκλεγεί με 261 ψήφους, σε μια σημαντική συναινετική στιγμή, από την Βουλή, και επειδή δεν είναι απλώς η Κατερίνα (όχι Αικατερίνη, όπως η ίδια έχει ζητήσει) Σακελαροπούλου αλλά η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, τα κόμματα και οι βουλευτές είναι εξαιρετικά προσεκτικοί στην κριτική που ενίοτε διατυπώνουν. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει και μία μικρή “ενοχή”, καθώς η επιλογή της ως υποψηφίας για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα από τον πρωθυπουργό ακολούθησε ένα γνωστό πια παρασκήνιο συνεννόησης μεταξύ επιτελών του τελευταίου με δύο πρόσωπα πολύ κοντά στον Αλέξη Τσίπρα.
Η Κατερίνα Σακελαροπούλου πρέπει, ωστόσο, να αποφασίσει τι είδους Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να είναι.
Από τους προκατόχους της, κάθε ένας επέλεξε και καλλιέργησε μια “ταυτότητα” Προεδρίας. Ο Κωστής Στεφανόπουλος και ο Προκόπης Παυλόπουλος, για παράδειγμα, υπήρξαν δυο εξωστρεφείς Πρόεδροι, με έμφαση στην επαφή με τον απανταχού Ελληνισμό αλλά και με την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερο ρόλο στην υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων. Ο τελευταίος, μάλιστα, αποδείχθηκε ιδιαίτερα δραστήριος με ενεργότατο ρόλο στο προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο -πάντοτε στο όριο των θεσμικών αρμοδιοτήτων του- της εξωτερικής μας πολιτικής, ενώ, παράλληλα, επιχείρησε να προσδώσει και ένα σαφές κοινωνικό πρόσημο. Ακόμα και η ήπια – κάποιοι την αποκάλεσαν “παθητική”- Προεδρία των μνημονίων του Κάρολου Παπούλια ήταν μια δύσκολη αλλά διακριτική Προεδρία.
Με την Κατερίνα Σακελαροπούλου, παρότι έχει περάσει ενάμιση χρόνος, δεν έχει καταστεί ακόμα κατανοητό κάποιο “στίγμα”. Το γεγονός ότι δεν θέλει να γίνεται ενοχλητική σε κανέναν, δυστυχώς την οδηγεί μερικές φορές στο να γίνεται “αδιάφορη”, αν και οι απόψεις της είναι αρκετές φορές ενδιαφέρουσες, ιδιαίτερα όταν ανακαλούν το παρελθόν της σχετικά με τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών. “Ταυτότητα”, πάντως, πατώντας τη μια φορά στη μία πλευρά και την επόμενη στην άλλη δεν πρόκειται να αποκτήσει.
Ενώ, όσον αφορά την τελευταία σοβαρή αστοχία της με το συνέδριο υπογονιμότητας, αποδεικνύεται πως η δική της απειρία υποδαυλίζεται από την απουσία ικανού επιτελείου. Ακόμα κι αν η ίδια δεν έκανε τον κόπο (κακώς εάν συνέβη) να δει το βίντεο, την θεματολογία και τους συμμετέχοντες στο συνέδριο, κάποιοι θα έπρεπε να την προστατεύσουν. Και να προστατεύσουν τον θεσμό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου