Ενεπίγραφος
δίσκος σερβιρίσματος με τη φράση «Ενθύμιον Κιουτάχειας Ζωή Γ. Μωραΐτου
1921» πιθανόν από το εργαστήριο των αδελφών Hadjiminasian. Αποτελούσε
μέρος προικώου σερβίτσιου τσαγιού. Ιδιωτική συλλογή.
Εσωτερικό του εργαστηρίου Şark Çini. Κιουτάχεια, μέσα δεκαετίας 1920. Ιδιωτική συλλογή.
Τα κεραμικά της πατρίδας του Αισώπου στο Μουσείο Μπενάκη, 100 χρόνια από την κατάληψη της πόλης από τον ελληνικό στρατό
Πληροφορίες
- Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης, Ασωμάτων 22 και Διπύλου 12. Τηλ.: 210 3251311.
- Ωράριο λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10.00-18.00, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη: Κλειστά
- Διάρκεια έκθεσης: 17 Ιουνίου 2021 – 16 Ιανουαρίου 2022.
Στο προσκήνιο φέρνει τα μοναδικά κεραμικά του αρχαίου Κοτύαιον, της σημερινής Κιουτάχειας, έκθεση που άνοιξε σήμερα, στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης.
Η έκθεση που γίνεται με αφορμή τα 100 χρόνια από την κατάληψη της πόλης από τον ελληνικό στρατό, τον Ιούλιο του 1921, φιλοξενεί κεραμικά από τα σπουδαιότερα εργαστήρια εκείνης της εποχής αλλά και από τα αγγειοπλαστεία Ρωμιών όπως ήταν του Μηνά Αβραμίδη.
Από τις πρώτες ημέρες της κατοχής, οι Έλληνες εντυπωσιάστηκαν από την πόλη και οι «πορσελάνες» της Κιουτάχειας έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Σιγά-σιγά στα εργαστήρια εμφανίστηκαν τα πρώτα κεραμικά με ελληνικές επιγραφές. Πρόκειται για αγγεία που αρχικά αποτυπώνουν το ιστορικό γεγονός της νικηφόρας μάχης, ενώ στη συνέχεια αποκτούν περισσότερο αναμνηστικό χαρακτήρα με τις λέξεις «ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΚΙΟΥΤΑΧΕΙΑΣ» ή «ΚΙΟΥΤΑΧΕΙΑ», καθώς και τα αρχικά ή και ολόκληρο το όνομα του ιδιοκτήτη τους μετά από παραγγελία.
Στην πλειοψηφία τους ήταν χρηστικά αντικείμενα όπως δίσκοι, φλυτζάνια, τσαγιέρες, πιάτα, βάζα, ανθοδοχεία, μποτίλιες νερού κ.λπ., αλλά και πιο ογκώδη, όπως τραπέζια με κεραμικές επιφάνειες.
Η ελληνική κατοχή της Κιουτάχειας διήρκεσε ένα έτος, ένα μήνα και 14 ημέρες.
Με την υποχώρηση του ελληνικού στρατού στα μέσα Αυγούστου του 1922, άρχισε η έξοδος των ελληνικής και αρμενικής καταγωγής κατοίκων της Κιουτάχειας προς Προύσα και στη συνέχεια μέσω Μουδανιών προς Θεσσαλονίκη και Ανατολική Θράκη. Μετά την αποχώρηση των χριστιανών η Κιουτάχεια έχασε για πάντα τον πολυπολιτισμικό και πολυεθνικό της χαρακτήρα. Ο πόλεμος διέκοψε βίαια μία συνύπαρξη αιώνων των τριών μεγαλύτερων κοινοτήτων της πόλης.
Ενεπίγραφος δίσκος σερβιρίσματος με τη φράση «Ενθύμιον Κιουτάχειας Ζωή Γ. Μωραΐτου 1921» πιθανόν από το εργαστήριο των αδελφών Hadjiminasian. Αποτελούσε μέρος προικώου σερβίτσιου τσαγιού. Κιουτάχεια, 1921. Διαστάσεις: 45,7 x 27 εκ. Ιδιωτική συλλογή.Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Από το 1923 ιδρύθηκαν εργαστήρια και εργοστάσια αγγειοπλαστικής όπου εργάστηκαν Έλληνες και Αρμένιοι τεχνίτες πρόσφυγες από την Κιουτάχεια, συνεχίζοντας την κεραμική παράδοση της πατρίδας τους. Ανάμεσα στους καλλιτεχνικούς ρυθμούς του εργοστασίου της «Κεραμεικός ΑΑΕ» υπήρχε και μια κατηγορία θεμάτων εμπνευσμένων από τα μοτίβα της Κιουτάχειας, που χαρακτηρίζονταν ως ρυθμός Μικράς Ασίας.
Με την έκθεση αυτή δίνεται η δυνατότητα στους επισκέπτες να έχουν πρόσβαση σε κεραμικά που αποτελούν τεκμήρια του ιστορικού παρελθόντος, με άλλα λόγια να έρθουν για πρώτη φορά σε άμεση επαφή με μια άγνωστη και αφανή πτυχή της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Ο πόλεμος, ο ενθουσιασμός της νίκης, η εξατομίκευση μιας μικρής πολυτέλειας, η μελλοντική γαμήλια ευτυχία, αλλά και η επιφυλακτικότητα για την τελική έκβαση της εκστρατείας, αποτυπώνονται, άλλοτε με εμφανή και άλλοτε με αδιόρατο τρόπο, πάνω στα κεραμικά που βγαίνουν από τα καμίνια της Κιουτάχειας λίγα μόλις χιλιόμετρα από την πρώτη γραμμή του μετώπου.
Την έκθεση επιμελήθηκε ο ερευνητής Ντίνος Κόγιας, ενώ την οργάνωση και τον συντονισμό από το Μουσείο Μπενάκη ανέλαβαν η Μίνα Μωραΐτου, επιμελήτρια των συλλογών ισλαμικής τέχνης, και η Γκρέτα Βασιλείου, βοηθός επιμελητή.
Την έκθεση συνοδεύει πλούσια εικονογραφημένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη δίγλωσση έκδοση (ελληνικά/αγγλικά). Μέσα από το πρωτότυπο και εξαιρετικά γοητευτικό υλικό παρουσιάζονται, από τον επιμελητή της έκθεσης Ντίνο Κόγια, ποικίλες και άγνωστες πτυχές της κεραμικής της Κιουτάχειας (τέλος 19ου-αρχές 20ού αιώνα).
H κεραμική εντάσσεται στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο αυτής της περιόδου, με ιδιαίτερη έμφαση στην περίοδο της κατοχής της πόλης από τον ελληνικό στρατό (Ιούλιος 1921-Αύγουστος 1922).
Η έρευνα επεκτείνεται και στη διασπορά των προσφύγων στην Ελλάδα μετά το 1922, με εκτενή παρουσίαση της αγγειοπλαστικής εταιρείας «ΚΙΟΥΤΑΧΕΙΑ ΑΑΕ» σε συνδυασμό με την προσαρμογή του οθωμανικού διακοσμητικού ρεπερτορίου στις νέες κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες. Επίσης, στους Αρμένιους τεχνίτες που εγκαταστάθηκαν στην Ιερουσαλήμ, αλλά και στην ανασύσταση της κεραμικής τέχνης στην Κιουτάχεια στα πρώτα χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Πληροφορίες
- Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης, Ασωμάτων 22 και Διπύλου 12. Τηλ.: 210 3251311.
- Ωράριο λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10.00-18.00, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη: Κλειστά
- Διάρκεια έκθεσης: 17 Ιουνίου 2021 – 16 Ιανουαρίου 2022.
Κανάτι με hatayi και rumî διακοσμητικά θέματα. Στη βάση φέρει διπλή
σφραγίδα «Hilmi Kütahya». Πιθανόν από το εργαστήριο του Hafiz Mehmet
Emin.
Κιουτάχεια, τέλη 19ου αιώνα
__________________
______________
Οι περισσότεροι από τους Κιουταχειώτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Από το 1923 ιδρύθηκαν εργαστήρια και εργοστάσια αγγειοπλαστικής όπου εργάστηκαν Έλληνες και Αρμένιοι τεχνίτες πρόσφυγες από την Κιουτάχεια, συνεχίζοντας την κεραμική παράδοση της πατρίδας τους. Ανάμεσα στους καλλιτεχνικούς ρυθμούς του εργοστασίου της «Κεραμεικός ΑΑΕ» υπήρχε και μια κατηγορία θεμάτων εμπνευσμένων από τα μοτίβα της Κιουτάχειας, που χαρακτηρίζονταν ως ρυθμός Μικράς Ασίας.
Πιάτο από την Κιουτάχεια του 1921. Δωρεά Χριστόφορου Νομικού – Μουσείο Μπενάκη, 8469
_____________________
Πιάτο με παράσταση κανατιού για νερό πλαισιωμένη από φυτικά και άνθινα μοτίβα. Κιουτάχεια, τέλη 19ου – αρχές 20ού αιώνα. Ιδιωτική συλλογή
__________________________________
Ενεπίγραφο ανθοδοχείο με τη φράση «Κατάληψις Κουταχείας υπό του Ελλην. στρατού 4/7/921». Το κείμενο πλαισιώνεται από φύλλα σαζ που σχηματίζουν στεφάνι. Κιουτάχεια, Ιούλιος-Αύγουστος 1921. Ιδιωτική συλλογή
___________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου