Ο Χατζηδάκης, οι εργατοπατέρες, οι εργοδότες
Ο Χατζηδάκης, οι εργατοπατέρες, οι εργοδότες
Bροντοφώναξε, απευθυνόμενος στο αντίπαλο «ακροατήριο» της Βουλής, ο φιλελεύθερος υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, χωρίς ντροπή και με μεγάλη ασέβεια προς την ελληνική ιστορία: «Εσείς είστε με τους εργατοπατέρες και εμείς με την κοινωνία». Για δες ένας υπουργός με κοινωνικούς αγώνες, ένας πολιτικός η παράταξη του οποίου έχει κάνει τα αδύνατα δυνατά για να εκλείψει από τον τόπο το «μίασμα» της Αριστεράς ή όποιος τέλος πάντων δεν ακολουθεί την «ιδεολογία» της ή αρνείται να δεχτεί ότι αυτή η παράταξη «δικαιωματικά» (;) κατέχει την εξουσία στη χώρα. Ας δεχτούμε ότι έχει δίκιο στο πρώτο σκέλος της ρήσης του. Πού κολλάει το δεύτερο; Πού το ανακάλυψε; Μάλλον ζει σε άλλη πραγματικότητα. Το σωστό θα ήταν να πει: «Εσείς είστε με τους εργατοπατέρες και εμείς είμαστε με τους εργοδότες» -ανέκαθεν, νυν και αεί. Ισχυρούς εργοδότες. Δεν παίζει με αυτούς κανείς.
Τι άλλο είναι το νομοσχέδιο παρά ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους εργοδότες; Οταν η ατομική υπερτερεί των συλλογικών διαπραγματεύσεων; Οταν μειώνεται, πάση θυσία, το εργασιακό κόστος για να καταφτάσουν, λένε οι αθεόφοβοι, επενδύσεις από όλον τον επιχειρηματικό κόσμο της οικουμένης; Τι είδους επενδύσεις έχουν στο μυαλό τους, όταν το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται στο όριο της φτώχειας [της επιβίωσης]; Πού θα βρεθούν οι καταναλωτές τους; Πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας; Πώς θα εξαλειφθεί η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία; Πώς θα γίνει ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία με μισθούς ανέχειας [εξευτελιστικούς];
Τέτοιες ανιστόρητες πομφόλυγες εξακοντίζουν και νομίζουν ότι δεν υποπίπτουν στη χλεύη της κοινωνίας την οποία επικαλούνται. Τα πάντα μπορεί να ακούσει κανείς από αυτήν την κυβέρνηση -στο τέλος θα μας πουν ότι είναι υπέρμαχοι και του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Οταν μέλημά σου πρώτο είναι να εξοφλήσεις γραμμάτια προς φίλους επιχειρηματίες είναι αστείο, ου μην και τραγικό, να τολμάς να λες ότι υπηρετείς την κοινωνία. Σημασία έχει εντούτοις ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν αποσύρει [ακόμη] την εμπιστοσύνη του -αλλά είναι θέμα χρόνου [αρκεί ο χρόνος αυτός να μην είναι μακρύς].
Γούστο έχει ότι οι «πεφωτισμένοι» της Δεξιάς θεωρούσαν αυτόν τον νεαρό πολιτικό υπέρμαχο ενός γνήσιου φιλελευθερισμού και αποδείχτηκε ένας στυγνός δεξιός παλαιάς κοπής. Τι παλιάς, τι νέας, το ίδιο και το αυτό. Από όποιο πόστο κι αν έχει περάσει, τα έχει θαλασσώσει ο καημένος. Τελευταία εμφανίζεται εκνευρισμένος -αυτός ο ηπίων τόνων πολιτικός. Δικαιολογείται ο εκνευρισμός του, διότι γνωρίζει το εργατικό έγκλημα που διαπράττει και είναι σκληρό να σου λένε την αλήθεια. Γνωρίζει επίσης ότι μειώνονται οι πιθανότητές του να χτίσει ένα λαμπρό μέλλον στην πολιτική του σταδιοδρομία. Το «έγκλημα» θα τον συντροφεύει. Δεν μπορούσε να κάνει και κάτι διαφορετικό ο άνθρωπος, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν μόνος του στον σχεδιασμό του νομοσχεδίου - έκτρωμα, όπως το αποκαλεί η αντιπολίτευση [και έχει δίκιο]. Εντάξει, ας μην κάνει όμως και τον καμπόσο, μέσα μάλιστα στη Βουλή -στα τηλεοπτικά κανάλια [τους] ας λέει ό,τι κατεβάζει η κούτρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου