ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑΖΩ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ Όπως έκοψα τις ματωμένες φράουλες Μανωλάδας ,
τα εθναληταμπουρίτικα ακτινίδια Κατερίνης,
το ξινο (κατά) μαυρο κρασί της Νάουσας ,
τους Αλεξανδροσαλεμένους ακανέδες Σερρών,
τις φασιστοειδείς πατάτες Νευροκοπίου Δράμας,
έτσι κόβω από σήμερα τα ρατσιστικά κεράσια Πέλλας.
Τα προϊόντα αυτά δεν χωνεύονται με τίποτα,
με κάνουν να βλέπω τον ίδιο εφιάλτη ,
ότι ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ
και ότι με κυνηγάνε οι μαυραγορίτες ,
οι Σουρλαίοι, οι Πούλοι , οι Δάγκουλες
και οι πάσης φύσεως ταγματασφαλίτες...
ΥΓ. Ξέχασα να σας πω ότι εδώ και μήνες δεν τρώω για μεζέ
λυσσασμένες σαρδέλες Καλλονής Λέσβου
ούτε μασάω τσίχλες από μαστιγιόδεντρα Χίου.
Νιώθω μια ακατάσχετη απέχθεια για αυτά τα είδη
αλλά και για πολλά άλλα ασυμπάθιστα εθνικά υποπροϊόντα.
Γιατί , άραγε;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου