Πέθανε η Θεσσαλονικιά Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο.
Διέφυγε του Ολοκαυτώματος μαζί με την οικογένειά της χάρη στην απίστευτη πράξη αλληλεγγύης της οικογένειας του γιατρού Γιώργου Καρακώτσου
Διέφυγε του Ολοκαυτώματος μαζί με την οικογένειά της χάρη στην απίστευτη πράξη αλληλεγγύης της οικογένειας του γιατρού Γιώργου Καρακώτσου
Πέθανε η Θεσσαλονικιά επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο, η
μαρτυρία της οποίας μέσα από το βιβλίο της «548 ημέρες με άλλο όνομα»
αλλά και η γενικότερη στάση της σε όλη τη διάρκεια της ζωής της
υπογραμμίζουν την αξία της αλληλεγγύης, όπως αναφέρει σε ανακοίνωση για
τον θάνατό της η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης (ΙΚΘ).
Η ΙΚΘ εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη της για τον θάνατο της Ροζίνα Ασσέρ
Πάρδο και υπενθυμίζει -μεταξύ άλλων- την ανάγκη να μνημονεύονται τα
οδυνηρά γεγονότα του Ολοκαυτώματος «γιατί δυστυχώς ακόμα και σήμερα
υπάρχουν αυτοί που προσδοκούν κάποια επανάληψή τους». Υπενθυμίζει, δε,
όσα η ίδια η εκλιπούσα είχε πει: «Με τα χρόνια που πέρασαν δεν μου έχει
μείνει μίσος για τους Γερμανούς, για αυτούς που μας κατέστρεψαν. Όχι,
δεν τους μισώ. Μισώ όμως όσους προσπαθούν, ακόμη και σήμερα, να τους
μοιάσουν».
«Η Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο, ένα από τα τρία παιδιά του Χαΐμ και της Ευγενίας
Πάρδο, γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Το 1943, η
οικογένειά της δραπέτευσε από το γκέτο και επεβίωσε χάρη στην αλληλεγγύη
που επέδειξε, αψηφώντας τον τεράστιο και διαρκή κίνδυνο, μια οικογένεια
Χριστιανών συμπολιτών τους. Ήταν ο γιατρός Γιώργος Καρακώτσος, η
σύζυγός του Φαίδρα και ο γιος τους Φαίδωνας που ζούσαν σε ένα διαμέρισμα
στην Τσιμισκή 113, κοντά στο αρχηγείο της Γκεστάπο. Αυτοί οι άνθρωποι
ήταν οι σωτήρες -οι δίκαιοι των Εθνών- για τη Ροζίνα και την οικογένειά
της. Τους έκρυψαν στο σπίτι τους, τους φρόντισαν και δεν μίλησαν, παρά
τις εφόδους των Ναζί», αναφέρει η ΙΚΘ.
Η Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο -σημειώνεται στην ανακοίνωση- «επέλεξε συνειδητά να
μοιραστεί τα όσα έζησε, όσα έγραψε, μετά από προτροπή του πατέρα της,
σε ένα τετράδιο, ένα ημερολόγιο για την δική της ιστορία, κομμάτι του
χρονικού της καταστροφής του Εβραϊσμού της Θεσσαλονίκης. Όχι όμως για να
γίνει η Ελληνίδα Άννα Φρανκ της Θεσσαλονίκης ή για να αποκτήσει
αναγνωρισιμότητα. Στόχος της όπως έλεγε ήταν “να μάθουν τα παιδιά μου κι
οι άλλοι της γενιάς τους ότι τα χρόνια 1940-1945, χρόνια πολέμου και
κατατρεγμού, με σημάδεψαν στην ψυχή και το νου”».
Η Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο -σημειώνεται στην ανακοίνωση- «επέλεξε συνειδητά να
μοιραστεί τα όσα έζησε, όσα έγραψε, μετά από προτροπή του πατέρα της,
σε ένα τετράδιο, ένα ημερολόγιο για την δική της ιστορία, κομμάτι του
χρονικού της καταστροφής του Εβραϊσμού της Θεσσαλονίκης. Όχι όμως για να
γίνει η Ελληνίδα Άννα Φρανκ της Θεσσαλονίκης ή για να αποκτήσει
αναγνωρισιμότητα. Στόχος της όπως έλεγε ήταν “να μάθουν τα παιδιά μου κι
οι άλλοι της γενιάς τους ότι τα χρόνια 1940-1945, χρόνια πολέμου και
κατατρεγμού, με σημάδεψαν στην ψυχή και το νου”».
Η συγκλονιστική μαρτυρία της Ροζίνας Ασέρ Πάρδο μπροστά στους μαθητές και τις μαθήτριες του 2ου Λυκείου Καισαριανής« Οι γονείς μου, Χάϊμ και Ευγενία Πάρδο, αποφάσισαν να δραπετεύσουν από το γκέτο, μαζί με τα τρία τους παιδιά 5,10 και 14 ετών. Ο κίνδυνος μεγάλος, αν μας συλλαμβάνανε, θα μας εκτελούσαν, και εμάς και όσους μας βοηθούσαν. Κι ακόμη τότε δεν γνωρίζαμε ότι τελικός σκοπός των ναζί ήταν να μας θανατώσουν στην Πολωνία. Κρυφτήκαμε στη Θεσσαλονίκη σε σπίτι χριστιανών συμπολιτών μας, στην καρδιά της πόλης, κοντά στο αρχηγείο των Γερμανών, προστατευμένοι από έναν Αυστριακό... Στην κρυψώνα μας αποφυλακιστήκαμε κι η φυλακή μας βάσταξε έναν χρόνο και μισό, 18 ολόκληρους μήνες, 548 ατέλειωτες μέρες από τον Απρίλη του 1943 ως τον Οκτώβρη του 1944. Από τις πρώτες κιόλας μέρες άρχισα να γράφω ένα ημερολόγιο με το ψευδώνυμο Ρούλα Καρακώτσου. Το πραγματικό μου όνομα δεν αναφέρεται πουθενά στο παιδικό αυτό κείμενο. Φοβόμασταν ακόμα και να προφέρουμε και τα ονόματά μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου