Ευτυχώς που δεν πήραμε και Νόμπελ…
Στη Βόρεια Ελλάδα απελαύνουν με το έτσι θέλω τους μετανάστες, στα νησιά τους ρίχνουν στη θάλασσα. Όσοι ευαίσθητοι πολίτες πασχίζουν να κολυμπήσουν κόντρα στο ρυπαρό ρεύμα της ξενοφοβίας απειλούνται ανοιχτά με στιγματισμό ή και με μακέλεμα. Το προσκήνιο ανήκει αδιαπραγμάτευτα στους νεοφασίστες και στους πατριδοκάπηλους.
«Όχι στην αναβάθμιση της περιοχής», διαμαρτυρήθηκαν μακεδονομάχοι και οπλαρχηγοί της Νάουσας, σε μία απολαυστική επίδειξη αχαλίνωτης αγραμματοσύνης. Αληθινή αναβάθμιση θα υπάρξει μόνο όταν ξεριζωθεί από τον τόπο μας αυτή ο μεσαιωνισμός.
Πώς θα ξεριζωθεί, όμως, όταν νομιμοποιείται από την κεντρική εξουσία; Η ετερόκλητη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας πόνταρε στα ταπεινότερα ένστικτα όσων δε γουστάρουν να βλέπουν δίπλα τους σκούρο δέρμα και αναρριχήθηκε αυτοδύναμη στην εξουσία, χάρη στις ακροδεξιές ψήφους. Οι αιθεροβάμονες που πιστεύουν ότι ο χρυσαυγιτισμός εξανεμίστηκε από την κοινωνία δεν έχουν παρά να ανοίξουν την τηλεόραση για να θαυμάσουν την πλησίστια επιστροφή του.
Το «άντε πνίξου» προς τους πρόσφυγες και μετανάστες βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στην ατζέντα της ΝΔ, όπως και η εθνικιστική εκμετάλλευση του Μακεδονικού ζητήματος. Ο βορράς στήριξε με όλες τις δυνάμεις του τον επαναστάτη Κυριάκο και τώρα αισθάνεται προδομένος. Τα ακριτικά νησιά εγκατέλειψαν τη δημοκρατική παράδοση και βάλθηκαν να ξεφουσκώσουν τις βάρκες.
Τώρα που οι προεκλογικές παράτες έδωσαν τη θέση τους στην ανικανότητα, οι ψηφοφόροι ζητούν εξηγήσεις, με τα στειλιάρια στο χέρι. Αφού δεν μπορούν να κοπανήσουν την εξουσία, χτυπάνε τους ανυπεράσπιστους, που είναι εύκολα θύματα. Ατιμώρητοι, φυσικά.
Τέσσερις μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, η ΝΔ βλέπει την κατάσταση στο μεταναστευτικό να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και κολυμπάει σε κύκλους, πελαγωμένη σε πέλαγος βαθύ. Η αποχαύνωση του εκλογικού σώματος είναι το μοναδικό της σωσίβιο.
Με το ένα χέρι η κυβέρνηση υποδαυλίζει την κρίση για να μη δυσαρεστηθεί η πελατεία, με το άλλο ρίχνει απεγνωσμένα νερό στη φωτιά που τσουρουφλίζει τη χώρα, ενώ με το στόμα συνδυάζει ξενοφοβικές κορώνες με πολιτικά ορθές τοποθετήσεις. «Είμεθα μεν περήφανοι δεξιοί» (Βορίδης), «αντιστεκόμαστε στην αλλοίωση του πληθυσμού» (Αθανασίου), αλλά θεωρούμε το πρόβλημα «γεωπολιτικό» (Μητσοτάκης αυτοπροσώπως) ή και «συμπαιγνία Ερντογάν-Τσίπρα» για να πολεμηθεί η κυβέρνηση (ο αγλαός Μπογδάνος).
Μην τυχόν μας ζητήσει και κανείς τα ρέστα, ε; Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ο ρημάδης ο πλανήτης φταίει, που μας κάνει σαμποτάζ…
Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι η χαοτική πολιτική μίας ούτως ή άλλως καρναβαλικής κυβέρνησης, αλλά η νοοτροπία των πολιτών, σε συνδυασμό με τη λαϊκίστικη και μονόπαντη πρακτική των μέσων ενημέρωσης. Τα κανάλια της τεχνητής αποβλάκωσης αποθεώνουν με τον τρόπο τους τις σκοταδιστικές διαμαρτυρίες των «αγανακτισμένων κατοίκων», οπότε εκείνοι βαυκαλίζονται ότι έχουν όλη την κοινωνία στο πλευρό τους. Και αποθρασύνονται.
Είναι λίγοι, οι ορθόδοξοι καθολικώς διαμαρτυρόμενοι; Και ναι και όχι. Αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους για να ορθώσουν τα στήθη και τους κώλους τους έχουν δυνατή φωνή, αλλά μικρό μέγεθος, πέρα από τη μία ψήφο που αναλογεί στον καθένα.
Μία βόλτα στα social media, ωστόσο, αποκαλύπτει ότι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι στοιχεία βαθιά ριζωμένα στην κοινωνία. Η επιχειρηματολογία αγγίζει τα όρια του γελοίου, αλλά η αμορφωσιά σπάει τα κοντέρ και μετατρέπει τα φληναφήματα σε μπετόν αρμέ.
Για να το λένε τόσοι πολλοί, ότι οι μουσουλμάνοι πηδάνε τα παιδιά τους κάθε πρωί, έτσι θα είναι. Πιθανότατα μεταμφιέζονται σε ορθόδοξους παπάδες όταν το κάνουν, για να ρίξουν λάσπη στον άμωμο χριστιανισμό. Τα απογεύματα δέρνουν τις γυναίκες τους και τις νύχτες βγαίνουν στους δρόμους με γιαταγάνια για να μας φάνε ζωντανούς. Και όλα αυτά τα ενορχηστρώνει – ποιος άλλος; – ο Σόρος. Να τα διαβάζεις και να χάνεις πάσα ελπίδα για το μέλλον αυτού του λαού.
Προς το παρόν, είμαστε εμείς αυτοί που απειλούμε να φάμε ζωντανούς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Εμείς η κοινωνία και εμείς η παντοδύναμη κυβέρνησή μας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που η ίδια έδωσε, ανερυθρίαστα, ο αριθμός των ασυνόδευτων παιδιών που αγνοούνται επί ελληνικού εδάφους φτάνει τα 1.200, από τα 4.800 που καταγράφηκαν συνολικά στα κέντρα υποδοχής. Χίλιες διακόσιες χαμένες αθώες ψυχές, στη χώρα της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, επειδή έτσι το θέλησαν ο κυρ Παντελής και ο κυρ Κυριάκος.
Μόνο όταν βρεθεί ξανά στη βάρκα ο ίδιος ο Έλληνας μαζί με τα παιδιά του ενδέχεται να αποταχθεί τη νοοτροπία του κανιβαλισμού. Και πάλι, είναι αμφίβολο. Μήπως μάθαμε τίποτε, όταν διασχίσαμε κυνηγημένοι το Αιγαίο, με τα σπίτια μας παρανάλωμα του πυρός; Ευτυχώς, για την ψυχική του υγεία, ο παππούς πέθανε πριν ζήσει την κατάντια των εγγονών του.
Η καταστροφή της Σμύρνης παραήταν ήττα για να τιμηθεί η μνήμη της, το 2022 που θα συμπληρωθεί εκατονταετία ελληνικής προσφυγιάς. Τι να γιορτάσουμε δηλαδή, ότι μας πέταξαν στη θάλασσα οι μωαμεθανοί; Θα προτιμήσουμε να στρέψουμε τους προβολείς στην Επανάσταση του 1821, που είχε και χριστιανούς πρωταγωνιστές.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου