ΜΙΑ  ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΙΑ

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Toυ Μηνά Κόκκινου

 


Μπαίνοντας στην αυλή  , στο δεξιό κτίριο, στον πάνω όροφο, στην προτελευταία αίθουσα . Εκεί κατοικοέδρευε η Ε΄ τάξη του 2ου Γυμνασίου Αρρένων του 1967-68.  Πρώτη χρονιά της Χούντας, άγρια τα πράματα.

Ο αγαθός γίγαντας επιβαλλόταν με το κύρος του, δεν υπήρχε
  ανάγκη ούτε για απειλές, μήτε για τιμωρίες.  Είχε φάει την διδασκαλία με το κουτάλι. Μετρούσε λίγες βδομάδες για την συνταξιοδότησή του.

 «Άγνωστο κείμενο!»,  ανακοίνωσε ένα πρωινό ξαφνικά . «Θουκυδίδης!Βγάλτε τα τετράδια».

 Βήμα πρώτον, η ανάγνωση από τον ίδιο του αποσπάσματος .

 « Καὶ ὡς ἐπῆλθεν ἡ ἑορτή, Ἱππίας μὲν ἔξω ἐν τῷ Κεραμεικῷ καλουμένῳ μετὰ τῶν δορυφόρων διεκόσμει ὡς ἕκαστα ἐχρῆν τῆς πομπῆς προϊέναι».

Η ενέργειά του αυτή, να διαλέξει το εν λόγω κείμενο, πολλαπλώς ριψοκίνδυνη. Χούντα ορεξάτη είχαμε, έτοιμη για όλες τις ακρότητες.

 «Ο δὲ Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων ἔχοντες ἤδη τὰ ἐγχειρίδια ἐς τὸ ἔργον προῇσαν».

Βήμα δεύτερο, η καθ΄ υπαγόρευση  ορθογραφία, όσο έκοφτε στον καθένα. Χαμός στο ίσιωμα, με Θουκυδίδη μάλιστα. Να ήταν κανένας Αίσωπος , κάτι γινόταν.

 «Καὶ ὡς εἶδόν τινα τῶν ξυνωμοτῶν σφίσι διαλεγόμενον οἰκείως τῷ   Ιππίω, ἔδεισαν καὶ ἐνόμισαν μεμηνῦσθαί τε καὶ ὅσον οὐκ ἤδη ξυλληφθήσεσθαι. 

Βήμα τρίτον, η ομαδική προσπάθεια να βγάλουμε μετάφραση, γιατί ένας-ένας... “Κλάφτα Χαράλαμπε” . Ξέρεις εσύ σε ποιον αναφέρομαι...

 «Τὸν λυπήσαντα οὖν σφᾶς καὶ δι᾽ ὅνπερ πάντα ἐκινδύνευον ἐβούλοντο πρότερον, εἰ δύναιντο, προτιμωρήσασθαι».

 Βήμα τρίτο όμως δεν υπήρξε. Κατ΄ ευθείαν συντακτικές παρατηρήσεις και , στη συνέχεια, γραμματικές. 

 « Καὶ ὥσπερ εἶχον ὥρμησαν ἔσω τῶν πυλῶν, καὶ περιέτυχον τῷ Ἱππάρχῳ παρὰ τὸ Λεωκόρειον καλούμενον, καὶ εὐθὺς ἀπερισκέπτως προσπεσόντες καὶ ὡς ἂν μάλιστα δι᾽ ὀργῆς ὁ μὲν ἐρωτικῆς, ὁ δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν αὐτόν .

Δημοκράτης μεν, νουνεχής δε, ο φιλόλογός μας απέφυγε να εκτεθεί μεταφράζοντας περί τυραννοκτόνων. Όποιο από τα αρχοντόπουλα κατάλαβε, καλώς κατάλαβε.

Επιστροφή στο σήμερα. Θα ακούσω πολλά, ότι δεν τονίζω τον καθαρά ερωτικό χαρακτήρα του φόνου. Έλα όμως που όλα τα καθεστώτα, οι πατρίδες, τα κόμματα,τα έθνη χρειάζονται τους ήρωές τους, κι αν δεν έχουν, τους κατασκευάζουν.

Και ανδριάντα τους έστησαν, σε νομίσματα τους αποτύπωσαν, στους συγγενείς δωρεάν σίτιση στο πρυτανείο απέδωσαν, τα ονόματά τους απαγορεύτηκε να δίνονται σε δούλους.

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Όταν έφθασε η γιορτή έξω στον Κεραμεικό, ο Ιππίας, με τους μπράβους του τακτοποιούσε τα της πομπής. Ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων με τα ξιφίδιά τους προωθούνταν. Βλέποντας όμως έναν από τους συνωμότες τους με οικειότητα να μιλάει στον Ιππία, φοβήθηκαν πως τους κατέδωσε και ότι θα συλληφθούν. Τον Ιππία που τους είχε προσβάλει διακινδύνευσαν να τον τιμωρήσουν. Πέρασαν την πύλη και πέτυχαν τον Ιππία στο Λεωκόρειο΄ τον χτύπησαν και τον σκότωσαν χωρίς δισταγμό, ο μεν λόγω ερωτικού πάθους, ο δε λόγω προσβολής.

Αιωνία τους η μνήμη! Και των τυραννοκτόνων  και του Φιλολόγου Θωμά Δούτσου!

  Μηνάς Κόκκινος

*Ίππαρχος ο τύραννος - Βικιπαίδεια

**Αρμόδιος και Αριστογείτονας - Βικιπαίδεια

 Σημείωση: Ο Μηνάς Κόκκινος πρόσφατα εξέδωσε  το μυθιστόρημα-μπονζάι  «Δεκατρείς μήνες στην Αθήνα- Ένα σύντομο μυθιστόρημα», Εκδόσεις "Κρότων".