Γ. Σκαρίμπας* - "Το 1821 και η Αλήθεια"
Ένα "αιρετικό" βιβλίο , που εξακολουθεί να εξοργίζει
 τους συντηρητές των βολικών για τους πατριδοκάπηλους εθνικών μύθων

 
Δύο ήταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων


Το πολύκροτο τρίτομο έργο του Σκαρίμπα   προκάλεσε, όταν πρωτοκυκλοφόρησε,  "ιερή αγανάκτηση" στους συντηρητικούς κύκλους και ενθουσιασμό στους προοδευτικούς , που είδαν ότι  μέσα από τις σελίδες του ο Σκαρίμπας, απομυθοποιώντας  πρόσωπα και γεγονότα,  έδωσε τις αληθινές διαστάσεις στην εποποιία του 21.



Αποσπάσματα από το  βιβλίο:

«Το είπα και το ξαναλέω: Το ’21 δεν ήταν όμοιο με καμμιά επανάσταση του κόσμου. Το ότι, παρά τον Μέττερνιχ και το Συνέδριο της Βιέννης, παρά τον Ιμπραήμ και τον Ιγνάτιο, παρά τον Κοραή και τον Βρυώνη, παρά την αντίδραση του Ιερατείου και των προκρίτων, μπόρεσε και να εκραγεί και να σταθεί, αυτό δεν ήταν θαύμα – γιατί το θαύμα είναι μια παραβίαση της φυσικής διαδικασίας της ύλης (πράγματα της δικαιοδοσίας των Αγίων μας). Το ’21 ήταν μια Εθνικο-Κοινωνική επανάσταση, πρώτη και η τελευταία της Ιστορίας. Χτύπησε τον Κιουταχή και τον Δράμαλη, όσο και τον ντόπιο τσορμπατζή και τον δυνάστη. Αποθέωσε τον Κανάρη, ενώ κατέλαβε την Καγκελλαρία της Ύδρας εξ εφόδου. Κήδεψε τον Μάρκο Μπότσαρη και τον Μπάυρον, ενώ στα Βέρβαινα θάσφαζε τον Παλαιών Πατρών και τους προκρίτους. Είναι Μεγάλο, όχι για τις απάντησες (που δεν δόθηκαν), αλλά για τις που έθεσε ερωτήσεις: Μπορεί να ένας λαός νοείται λεύτερος, με μόνο την Εθνική ανεξαρτησία του; Η άλωση της Βαστίλλης, λέει όχι. Αλλά του ’21 οι ερωτήσεις είναι δύο: Χωρίς την Εθνική ανεξαρτησία τους οι λαοί μπορούν να αλώνουν τις Βαστίλλες τους; Την ερώτηση αυτή, πρώτα την έθεσε, μπρος στους ιστορικούς του κόσμου, το ’21. Κι αυτοί, έμειναν κόκκαλο – δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν… στο τσαρούχι!… Η ερώτηση τους ήρθε σαν κεντιά βούκεντρου ζευγολάτη στα οπίσθια. Ήσαν ο όνος ο αρνούμενος να διασκελίσει το αυλάκι. Βάλθηκαν να ψάχνουν λοιπόν την Ιστορία… Πουθενά, πουθενά καμμιά τέτοια… άλλου είδους ταραχή, κανένα τέτοιο στραβομουτσούνιασμα… του «ωραίου»! Μόνη η ανεξαρτησία χωρίς την κοινωνική καταξίωσή της είναι το φύλλο της συκής με το οποίον η Εύα έκρυβε… το «πράμα» της. Τι λοιπόν; Τα Δερβενάκια και το Ζάλογγο, το Μεσολόγγι και το Βαλτέτσι, το Ναυαρίνο και το Πρωτόκολλο (για την ανεξαρτησία) του Λονδίνου, όλ’ αυτά θα μνέσκαν μάταια, χωρίς το σφάξιμο των προκρίτων; (χωρίς τη Βαστίλη, η ανεξαρτησία τι τους χρειάζονταν των Γάλλων; Πόσες δεκάρες αξίζουν σήμερα οι «ανεξαρτησίες» της Ευρώπης;)»

«Έμεινα με το στόμα ανοιχτό… Ήταν φανερό: Η δική μας, η «σιδερωμένη» Ιστορία δε μας έλεγε την αλήθεια, ή τουλάχιστο δε μας την έλεγε ολόκληρη. Οπότε ένα απ’ τα δυό: Ή δεν την ξέρει και – ώστε – είναι αδιάβαστη, ή την ξέρει και τα «μασάει», οπότε πάλι δε μας είναι αξιόπιστη. Μάλιστα, πολλές φορές… οι «ασπρορουχάδες» της (λογιώτατοι, πανηγυριστές και προφεσσόροι) έκαναν τόσο το μαύρο στράφτικο, που να μας εξαπατάει και να μας πλανεύει… Μην τους πιστεύετε. Η καρδιά του ’21 δεν έπαλλε –  ταριχευμένη – στις Σοφίες τους, ούτε μες στα ραγιάδικα καλιμμαύχια τους και τα φέσια. Οι Κοραήδες, οι Καποδίστριοι, οι Ιγνάτιοι το ξόρκιζαν, οι Δεσποτάδες το αφορίζαν. Οι δε λογιώτατοι της – τάχα – διασποράς, είχαν με τις «ελληνικούρες» τους να κάμνουν… (Παρακατιόντες θα τα πούμε…).

Αυτά, ως προς αυτά. Το «εν τω γίγνεσθαι» 2ο βιβλίο μου, να το τυπώσω λέω σε κάνα χρόνο. Για το παρόν, τούτο μου το ταχύτατο μελέτημα, ας παρθεί σαν ένας χαιρετισμός στο ’21. Με το κατέβασμα της σκούφιας μου (σκούφιας ενού α λ ό γ ι ο υ απλοέλληνα) να του βροντοφωνήσω (κι εγώ!) ένα ζήτω: ΖΗΤΩ ΣΟΥ – θα του πω – το ’21 των Ελλήνων! ΖΗΤΩ Αθάνατε Λαέ του Μαραθώνα και της Πίνδου!»

«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λεφτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει αν όχι η επανάσταση;»

«Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμιά διαφορά.»

«Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα.»

«Το ‘21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις σε ζυγό-αυτό είναι επανάσταση.»

«Το θαύμα του ‘21 δεν έγκειται στη στρατιωτική ήττα της Τουρκίας-πράγμα ευκολώτερο-αλλά στο (ως εκ θαύματος) σώσιμό του από την εχθρότητα των κοτζαμπάσηδων,των λογίων και του Κλήρου.»

«Ο κατά μόνον το γένος και το θρήσκευμα του διαφέρων είναι ένας άγιος, μπρος στον κατά μόνο το «κατεστημένο» του διαφέροντα.

- Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι… Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αντουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ’αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν παει ναπεί διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε… Η Επανάσταση απότυχε…»

«Τα δύο Εικοσιένα

Το Εικοσιένα, όπως το ξέρουμε μέσα από την επίσημη ιστορική παράδοση, μοιάζει με τ’ αναστραμμένο είδωλο που βλέπουμε να καθρεφτίζεται στα θαμπά νερά μιας λίμνης. Είναι βέβαια η ίδια εικόνα, μα δοσμένη από την ανάποδη. Για να γνωρίσει κανείς τ’ αληθινό Εικοσιένα πρέπει να σκύψει πάνω σ’ άλλα κείμενα, σ’ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καρυοφύλλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στ’ απομνημονεύματα των αγωνιστών - του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, τον Σπυρομήλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και τόσων άλλων.

Δύο ήταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων. Του πρώτου οι ρίζες αντλούνε τους χυμούς τους από τα «Δίκαια του ανθρώπου» του Ρήγα Βελεστινλή, πάνω στ’ άλλο πέφτει βαρύς ο ίσκιος της «Πατρικής Διδασκαλίας» του Μακαριωτάτου Πατριάρχη της Αγίας Πόλης Ιερουσαλήμ Κυρ Ανθίμου - ή πιο σωστά του Γρηγορίου.»


 

*Γιάννης Σκαρίμπας - Βικιπαίδεια

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Γιάννης Σκαρίμπας , Το 1821 και η αλήθεια.pdf (0λόκληρο το βιβλίο)