Μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015, έγινε η στροφή για την παραμονή στο ευρώ, με την συμφωνία του Γ΄ μνημονίου, που ετέθη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπου ο Τσίπρας πήρε την εντολή της εφαρμογής του.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας επιβεβαιώθηκε, η αντίθεση μνημόνιο–αντιμνημόνιο ήρθει, όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρέμεινε από το προηγούμενο πολιτικό κάδρο, δεν αντιστοιχούσε στις νέες πολιτικές συνθήκες και παρήγαγε σοβαρές αντιφάσεις. Αυτή ήταν και η βασική αιτία που ως «Δίκτυο Αριστερών Δημοκρατών» διαφωνήσαμε με τον σ. Κουβέλη, που πρότεινε οργανική σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Αύγουστο του 2018 η χώρα εξήλθε από τα μνημόνια, δεν εξήλθε όμως από την κρίση, τελεί υπό την εποπτεία της Ε.Ε. και έχει ανάγκη ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων και ενός νέου ολιστικού προγράμματος ανάπτυξης.
Η συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε τομή και καταλύτη σημαντικών εξελίξεων του πολιτικού-κομματικού συστήματος. Στο επίπεδο ιδεών, συγκρούστηκαν οι δυνάμεις της προόδου και του πολιτικού φιλελευθερισμού, με τις δυνάμεις της συντήρησης της οπισθοδρομικής εθνικιστικής ψηφοθηρικής επιλογής από την Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη, δυστυχώς και από το ΚΙΝΑΛ, που ανέτρεψαν τις πάγιες από δεκαετία θέσεις των κομμάτων τους.
Η συμφωνία των Πρεσπών συναρθρώνεται με την πολιτική της Ε.Ε. για αποφυγή της αποσταθεροποίησης στα Δυτικά Βαλκάνια, γι’ αυτό και έτυχε της υποστήριξης από όλους τους κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς ηγέτες των Ευρωπαϊκών πρωτευουσών και των Ευρωπαϊκών θεσμών και θεωρήθηκε υπόδειγμα επίλυσης πολιτικών διαφορών. Εμείς τοποθετηθήκαμε εγκαίρως στην σωστή πλευρά της ιστορίας.
Η κυβέρνηση οικοδόμησε σταθερές σχέσεις με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, την κομισιόν και την Ευρωομάδα των σοσιαλιστών. Οι προσπάθειες αυτές αντιμετωπίστηκαν χυδαία από την αντιπολίτευση, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, μίλησαν ως κολοτούμπα, αγνοώντας ότι ήταν σε σωστή κατεύθυνση και αναβάθμιζαν το κύρος της χώρας.
Η υπουργοποίηση της κ. Ξενογιαννακοπούλου και της κ. Ζορμπά σηματοδότησαν μια πολιτική κατεύθυνση συνάντησης με την σοσιαλδημοκρατία και ο νέος ανασχηματι-σμός το επιβεβαίωσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη δημιουργία προοδευτικής συμπαράταξης που υποστηρίζεται από την συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών όλων των τάσεων. Επιδιώκει τη συγκρότηση της σαν έναν αστερισμό κομμάτων, κινήσεων, πολιτών που θα λάβει πολιτική και εκλογική μορφή.
Η αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος ξεκίνησε με τις Πρέσπες, χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε την κατάληξή του. ΄Εφερε :
Την αποχώρηση των ΑΝΕΛ – Καμένο, την αλλαγή της σύνθεσης της κυβέρνησης και νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Διασπάστηκε το Ποτάμι, που ο κύριος κορμός του έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών και αποδεσμεύτηκαν δυνάμεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Το Ποτάμι κατεβαίνει ως κόμμα στις ευρωεκλογές. Σοβαρό ενδιαφέρον έχουν οι ευρωβουλευτές Κίρκος, Γραμματικάκης και όχι μόνο.
Από το ΚΙΝΑΛ αποχώρησε η μεγάλη πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ με τη διαγραφή Θεοχαρόπουλου, και εκφράστηκε αποχώρηση στελεχών του, με αιτιολογία την σύμπλευση με την Ν.Δ.
Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε στρατηγική κρίση, φαντασιώνεται και καλλιεργεί τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, που αν πραγματοποιούνταν θα επέφερε την αυτοδυναμία της Ν.Δ. Παρόλα αυτά διατηρεί στις γραμμές του σημαντικό τμήμα προοδευτικών δυνάμεων ενώ τμήματα του όπως το ΚΙΔΗΣΟ έχουν θέσεις πιο κοντά σε αυτές των ευρωπαίων σοσιαλιστών που είναι υπέρ της προοδευτικής συνεργασίας στην Ελλάδα.
Η Πρωτοβουλία της πλειοψηφίας της ΔΗΜΑΡ (Θεοχαρόπουλος) και Λυκούδη για νέο ξεκίνημα , εντάσσεται σαφώς στις προοδευτικές δυνάμεις χωρίς να γνωρίζουμε πως θα εκφραστεί στις ευρωεκλογές.
Ως ανταπόκριση στην πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική συμπαράταξη, δημιουργήθηκε η πρωτοβουλία «Γέφυρα» που επιδιώκει την συνάντηση και συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων και την διαμόρφωση ενός πόλου που θα φράξει το δρόμο στο δεξιό / ακροδεξιό μπλοκ και θα πραγματοποιήσει τις μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις . Αποτελείται από τους σ. Π. Παναγιώτου, Χ. Μαχαίρα, Σ.Βαλντεν, Ν. Μουζέλη, Σ. Δανέλη, Ν. Μπίστη, Γ. Ραγκούση, Γ. Μπουτάρη κ.α. που καλούν και εμάς να συμμετάσχουμε.
Οι διεθνείς εξελίξεις είναι πυκνές, εμφανίζονται σημάδια επιστροφής στον ψυχρό πόλεμο, με την προάσπιση μιας μονομερούς αντίληψης εθνικού συμφέροντος των ΗΠΑ από τον Τραμπισμό, έναντι του πολυμερισμού, που οξύνει τις αντιθέσεις όχι μόνο με την Ρωσία και την Κίνα, αλλά και τους Ευρωπαίους εταίρους με ενέργειες:
Την απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία απαγόρευσης εγκατάστασης πυραύλων μικρού και μεσαίου βελινεκούς στην Ευρώπη , και την ανταπάντηση του Πούτιν, ότι αν εγκαταστήσουν νέους πυραύλους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, τότε η Ρωσία θα βάλει στο στόχαστρο και τις χώρες που θα τους δεχτούν και τις ίδιες τις ΗΠΑ.
Την απόσυρση από την συμφωνία για την κλιματική αλλαγή.
Την απόσυρση από την συμφωνία με το ΙΡΑΝ για τα πυρηνικά, επικυρωμένη από τον ΟΗΕ.
Την αμφισβήτηση του ελεύθερου εμπορίου και την κήρυξη εμπορικών πολέμων ενάντια και σε συμμάχους τους.
Ο αντιπρόεδρος κ. Πενς προέβλεψε στην διάσκεψη του Μονάχου την αποτυχία του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος, αξιοποιώντας το ρήγμα των ακροδεξιών εθνικιστικών κυβερνήσεων των χωρών του Μπισεγκραντ.
Απαίτησε από τη Γερμανία την ακύρωση του αγωγού Nord Steam II που θα φέρει φτηνό αέριο από τη Ρωσία . Η Μέρκελ αντέδρασε «Η Ευρώπη δεν έχει κανένα συμφέρον να διαταράξει τις σχέσεις της με την Ρωσία» και ένας γάλλος διπλωμάτης δήλωσε «Η Ευρώπη πλέον πρέπει να μιλά αυτόνομα και με μια φωνή» θέτοντας την ανάγκη για μια κοινή εξωτερική πολιτική ασφάλειας και άμυνας.
Οι ευρωεκλογές έχουν αυξημένη σημασία και η προεκλογική περίοδος θα είναι πανευρωπαϊκό γεγονός.
Η λαϊκιστική ακροδεξιά στοχεύει κατ’ ουσίαν στη διάλυση της Ε.Ε., θέτει κατευθύνσεις αλλαγής της Ευρωπαϊκής πολιτικής, αμφισβητεί την φιλελεύθερη δημοκρατία, (την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, τα δικαιώματα σε μειονότητες και διαφορετικούς) καλλιεργεί τους αποκλεισμούς και το μίσος, αναζωπυρώνει τους εθνικισμούς ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιτάσσεται στις πολιτικές καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής και την τήρηση των διεθνών και εμπορικών συμφωνιών. Αποτελεί κίνδυνο μιας μεγάλης οπισθοδρόμησης , διότι εγκολπώνει την δυσανασχέτηση των κοινωνικών στρωμάτων, από τις πολιτικές λιτότητας και τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό που εφαρμόστηκαν και υπάρχει κίνδυνος να συνεχιστεί με την εκλογή της πρότασης Βέμπερ του ΕΛΚ.
Η συμμαχία Σαλβίνι- Ούρμπαν και η δράση του Στιβ Μπάνον (τ. σύμβουλος του Τραμπ) επιδιώκει την συνένωση της ακροδεξιάς, ώστε να κατακτήσει θέσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, να μπλοκάρει τις πολιτικές της Ε.Ε. και να ανατρέψουν από τα μέσα την Ευρωπαϊκή πορεία ολοκλήρωσης.
Όμως το δίλλημα δεν είναι όπως το εμφανίζει η ακροδεξιά, ανάμεσα στον Ευρωπαϊσμό και τον κοσμοπολιτισμό από την μια και τον δήθεν «πατριωτισμό» από την άλλη. Είναι, για να το πούμε με ελληνικούς όρους, ότι μπορεί να είσαι αρμονικά Ευρωπαίος, Έλληνας , Μακεδόνας κάτοικος της Θεσσαλονίκης και τον εθνικιστικό απομονωτισμό που κινδυνεύει να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, που θα την αναιρέσουν θεσμικά και θα την απαξιώσουν διεθνώς.
Η ελληνική κοινωνία μετά την πολυετή οικονομική κρίση που δοκιμάστηκε και έφτασε στα όρια της ύπαρξής της, εισήλθε στην μεταμνημονιακή περίοδο και διψάει για μια αλλαγή που να εξασφαλίζει βιώσιμους όρους ζωής.
Πράγμα που απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό σ’ όλους τους τομείς, την άρση των στρεβλώσεων δομών και νοοτροπιών, και την αντιστοίχηση με τις νέες παγκόσμιες προκλήσεις. Απαιτεί:
Ανασυγκρότηση της πολιτικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Απαλλαγή από την μονοδρομική τεχνοκρατική ρύθμιση των κοινωνικών προβλημάτων.
Την επανίδρυση του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους.
Την επανεξέταση των φόρων, του ιδιωτικού χρέους, του στάτους των τραπεζών, τη διαπραγμάτευση για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Μια νέα σχέση πολιτικού και οικονομικού συστήματος, με αναβάθμιση της πολιτικής, που θα διαμορφώνει τις συνθήκες παραγωγής κοινωνικού πλούτου.
Την δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, ανάπτυξης εξωστρεφούς και ανταγωνιστικού, κοινωνικής ευημερίας και δίκαιης διανομής, με την προσέλκυση μεγάλων ξένων επενδύσεων, την αύξηση των κρατικών επενδύσεων, την στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων των ΜΜΕπιχειρήσεων.
Την βελτίωση της χώρας μας στο παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος, με ένα σχέδιο πρωτοβουλιών, στο οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό και πολιτιστικό επίπεδο, που θα της προσδώσει ηγεμονικό ρόλο στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και συμβολής στην ειρήνη στην περιοχή και την προοδευτική πορεία της Ευρώπης.
Μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις τίθεται το ερώτημα, ποιο πολιτικό υποκείμενο θα αναλάβει αυτό το έργο της ιστορικής προοπτικής της χώρας μας;
Η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη με ένα πρόγραμμα θεμελιωμένο στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού και στελέχη με προνομιακές σχέσεις με τις οικονομικές ελίτ, με επαναφορά σε οπισθοδρομικές εθνικιστικές, μισαλλόδοξες απόψεις και την μετάλλαξη της από κόμμα της κεντροδεξιάς σε κόμμα της δεξιάς και με αντζέντα κάλυψης της ακροδεξιάς, όχι μόνο δεν δύναται να παίξει ένα τέτοιο ρόλο, αλλά αντίθετα αυτοί είναι οι λόγοι που ο κ. Μητσοτάκης δεν θα’ πρεπε να κυβερνήσει.
Η προοδευτική συμμαχία σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι αναγκαία για την ανάσχεση της εθνικιστικής και λαϊκιστικής ακροδεξιάς και την αλλαγή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας. Η προοδευτική συμμαχία απέναντι στην ακροδεξιά στις ευρωεκλογές είναι συνθήκη ύπαρξης της ίδιας της Ευρώπης.
Η προοδευτική συμμαχία στην Ελλάδα πρέπει να καταστήσει σαφές στην κοινή γνώμη, ότι η διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνο με τις ιδέες της δημοκρατίας και της προόδου, οι οποίες εξακολουθούν να είναι πλειοψηφία στην κοινωνία. Μια δομική συνεργασία σε ένα συνεκτικό πρόγραμμα μπορεί να μετασχηματίσει την κοινωνική πλειοψηφία σε πολιτική πλειοψηφία προοδευτικής διακυβέρνησης.
Μόνο μια αξιόπιστη συνεργασία με δημοκρατικές διαδικασίες και σύγχρονο προοδευτικό πρόγραμμα μπορεί να υπερβεί την απαξίωση της πολιτικής και την κρίση εμπιστοσύνης, που διακατέχει τους πολίτες και να επαναφέρει την δημόσια συζήτηση στις ουσιώδης επιλογές αξιών και πολιτικών προτάσεων, υπερβαίνοντας την παραπολιτική που κατακλύζει τα media. Να υπερβεί την ολιγαρχική συγκρότηση της πολιτικής, να επαναπροσδιορίσει την δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και να κοινωνικοποιήσει τις μεγάλες επιλογές που υπερβαίνουν το πλαίσιο του έθνους-κράτους και τις ασκούν αποκλειστικά οι ελίτ των υπερεθνικών οικονομικών δυνάμεων.
Συντασσόμαστε με την πρωτοβουλία «Γέφυρα», συνάντησης των προοδευτικών δυνάμεων με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η στάση μας αυτή δεν είναι ούτε ένταξη ούτε οργανική σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι συνεργασία. Δεν είναι παρακολούθημα, ούτε καν στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν προϋποθέτει για παράδειγμα ότι στη Θεσσαλονίκη θα ψηφίσουμε Νοτοπούλου .
Δεν είναι πρόκριμα συνεργασίας για τις βουλευτικές εκλογές, διότι εκεί προϋποτίθεται προγραμματική σύγκλιση βάθους και εξειδίκευσης, ύστερα από σοβαρό διάλογο που πρέπει να προηγηθεί, για την συγκρότηση ενός νέου προγράμματος επανεκκίνησης .
Δεν συμφωνούμε σε αρκετά και σοβαρά ζητήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι της στιγμής να εξειδικεύσουμε π.χ. πολιτική για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, πολιτική των υπερπλεονασμάτων και επιδομάτων και μάλιστα με περικοπή των δημοσίων επενδύσεων, καθυστερήσεις των μεταρρυθμίσεων στην δημόσια διοίκηση , προώθησης της ανάγκης επανασυγκρότησης ενός πολιτικού λόγου διαπαιδαγωγητικού και δημοκρατικού για την κοινωνία κ.α.
Θεωρούμε ότι η χρησιμότητα του προοδευτικού χώρου, δεν είναι η πρόσθεση του, αλλά η ποιότητά του, που θα βοηθήσει να ανασχηματιστεί και να βαθύνει η πολιτική ολόκληρου του φάσματος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων.
Δεν βρισκόμαστε στο τέλος αλλά μόλις στην αρχή αυτού εγχειρήματος, όμως ξεκίνησε και εμείς που το υποστηρίξαμε πρώτοι σε άγονες περιόδους, δεν μπορούμε να λείπουμε.
Θεωρούμε ότι στις επικείμενες ευρωεκλογές, μπορεί να εκφραστεί σε ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ – προοδευτικές δυνάμεις, δεδομένου ότι υπάρχει σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ, σοσιαλιστών και άλλων δυνάμεων στην Ευρώπη.
Η άποψη μας είναι η συγκρότηση ενός πανελλαδικού φόρουμ, όπου θα συμμετάσχουν όλοι, κινήσεις, συλλογικότητες, ομάδες και πρόσωπα που ασχολούνται με κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά κ.α. θέματα και θα συντονίζονται από κεντρικό όργανο που θα διαλέγεται με το ΣΥΡΙΖΑ.
Το φόρουμ θα είναι ανοικτό στην διεύρυνση του σε άλλες δυνάμεις ΚΙΝΑΛ, Νέα αρχή, Ποτάμι, Οικολόγοι-Πράσινοι.
Μπορούμε να κρατήσουμε την αυτονομία μας ως «Δίκτυο Αριστερών Δημοκρατών» εντός του πανελλαδικού φόρουμ διαλόγου και δράσεων των δυνάμεων που θέλουν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυνάμεις που προσχωρούν να συντονίζονται σε επίπεδο νομού. Το «Δίκτυο Αριστερών Δημοκρατών» θα εργαστεί για τη συνάντηση τέτοιων δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη και θα πάρει πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή. Ανοιγόμαστε σε ένα ευρύτερο κόσμο και επιδρούμε στη συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας και επηρεάζουμε το πολιτικό περιεχόμενο της .
Η ιστορία προχωράει με πρωτοβουλίες και όχι με αναμονές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου