Όλους τους δικούς σου κουβαλάς παλιούς κι επόμενους κι εμάς στα βήματα που προχωράς

Εκδρομή" - Δήμητρα Γαλάνη & Ευστάθιος Δράκος
Από το LP: Το βαλς των χαμένων μετά
Μουσική: Ευστάθιος Δράκος
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης΄


Πόσοι εαυτοί κρυμμένοι μέσα σου
θέλω να τους δω και να φιληθώ μαζί τους
Να χαϊδέψω κάθε σου προφίλ,
εσύ μετά, εσύ και πριν

Θέλω μια εκδρομή των μυστικών
των φανερών και των χαμένων εαυτών
Να 'μαι και γυναίκα και αγόρι και μωρό
να σ' έχω άντρα και μητέρα και θεό

Σήκω να χορέψουμε μ' ό,τι μπορείς
Μ' ό,τι δεν ξέχασες κι άλλος κανείς
Χιλιάδες πρόσωπα εμείς...

Πιάσε το μαντήλι μου απ' την αρχή
κι από τα χείλη μου μισό φιλί
τ' άλλο μισό για πάντα εσύ...

Όλους τους δικούς σου κουβαλάς
παλιούς κι επόμενους κι εμάς
στα βήματα που προχωράς

Θέλω μια εκδρομή των μυστικών
των φανερών και των χαμένων εαυτών
Να 'μαι και γυναίκα και αγόρι και μωρό
να σ' έχω άντρα και μητέρα και θεό

Μπες μες στο χορό μ' ό,τι μπορείς
Μ' ό,τι δεν ξέχασες κι άλλος κανείς
Χιλιάδες πρόσωπα εμείς...

Πιάσε το μαντήλι μου απ' την αρχή
κι από τα χείλη μου μισό φιλί
τ' άλλο μισό για πάντα εσύ...

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ (ΤΕΛΙΚΑ) ΕΧΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ

Η Google βάζει «φρένο» σε μια από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες ψευδών ιατρικών ειδήσεων

 Θάνος Επαχτίτης 

Πηγή:ellinikahoaxes.gr

24 4 Φεβρουαρίου 2017

Το naturalnews,com είναι σήμερα μια από τις κορυφαίες παγκοσμίως σελίδες που ασχολείται με ψευδοεπιστημονικά ιατρικά θέματα και θεωρίες συνωμοσίας. Η Google αποφάσισε να «τιμωρήσει» τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, αλλά όχι για τους λόγους που οι ίδιοι ισχυρίζονται.

Το Natural News είναι εξαιρετικά δημοφιλές με εκατοντάδες χιλιάδες επισκέψεις σε καθημερινή βάση και 7.000.000 μοναδικούς επισκέπτες μηνιαίως (Πηγή). Παράλληλα, είναι διαβόητο για τον όγκο ψευδών ειδήσεων που διακινεί και έχουν να κάνουν με θεωρίες συνωμοσίας και ιατρικά θέματα. Ειδικά για το δεύτερο σκέλος, το μέγεθος του ψέυδους έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Πριν λίγα χρόνια, είχαν δημοσιεύσει μια ομοιοπαθητική «θεραπεία» για τον Εμπόλα που απαιτούσε τον ενδοφλέβιο εμβολιασμό με ζωντανό ιό! Μετά από αντιδράσεις, το δημοσίευμα κατέβηκε. Ο αντιεμβολιασμός, η χημειοφοβία και η αποφυγή σχεδόν όλων των μεθόδων της συμβατικής ιατρικής, αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση, με πολλούς να κάνουν λόγο για μια εξαιρετικά επικίνδυνη ιστοσελίδα. Πολλά από τα δημοσιεύματά τους έχουν φτάσει και στην Ελλάδα και φιλοξενούνται τακτικά από ιστοσελίδες και μπλογκς του λεγόμενου «αφυπνισμένου διαδικτύου».
Τι συνέβη τελικά;
Το Natural News, μέσω του ιδρυτή της Mike Adams, καταγγέλλει πως η Google κατέβασε 140.000 σελίδες (αποτελέσματα αναζήτησης) του σάιτ από τον κατάλογό της, κάνοντας λόγο για «γκεσταπίτικη» λογοκρισία, εναντίον μιας ιστοσελίδας που ερευνά και αποκαλύπτει τις -δήθεν- συνωμοσίες της Big Pharma για τα εμβόλια, τις χημειοθεραπείες κτλ.
Στο παραληρηματικό άρθρο του Adams, διαβάζουμε μεταξύ άλλων, πως στοχοποίηθηκε (μαζί με τον Alex Jones του επίσης «εναλλακτικού» Info Wars), διότι υποστηρίζουν τον νέο πρόεδρο Ντ. Τραμπ. Και σε ένα αποκορύφωμα ψεύδους και φθηνού εντυπωσιασμού, αναφέρει: «Η αφαίρεση του Natural News, από το κατάλογο της Google, σημαίνει πως εκατομμύρια άνθρωποι θα υποστούν κακό από τα φάρμακα, τα ζιζανιοκτόνα και τον υδράργυρο των εμβολίων που προκαλεί βλάβες στον εγκέφαλο, επειδή τους απαγορεύθηκε να έχουν πρόσβαση στην άλλη πλευρά του νομίσματος της ιστορίας…»

Σύμφωνα με δήλωση της Google στο Gizmondo ωστόσο, ο λόγος που κατέβηκαν οι σελίδες είναι λίγο διαφορετικός:
.[.........]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ :=>Η Google βάζει «φρένο» σε μια από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες ψευδών ιατρικών ειδήσεων

Κάνοντας τα πάντα για την ατιμωρησία και την προσωπική ευτυχία

House by the River (1950)

Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι

Ο πλούσιος  Stephen Byrne είναι ένας φιλόδοξος  μυθιστοριογράφος, που ζει κι εργάζεται σ΄ένα επιβλητικό σπίτι δίπλα σ’ ένα ποτάμι. Κάποιο βράδυ  σκοτώνει  μεθυσμένος την πανικόβλητη   ελκυστική του υπηρέτρια .   Ο συγγραφέας, με τη βοήθεια του κουτσού αδελφού του, βάζει το πτώμα σ’ ένα σάκο και το ρίχνουν στο ποτάμι. Δυστυχώς γι΄αυτούς , το πτώμα δε βυθίζεται αλλά και επιπλέει προς το σπίτι κάποιες μέρες μετά.  Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες από τους αδελφούς για να πάρουν το πτώμα, ο σάκος πέφτει τελικά στα χέρια της αστυνομίας . Ο Byrne, που χρησιμοποιεί την εξαφάνιση της γυναίκας και το θάνατό της προς άγραν δημοσιότητας για τα βιβλία του, συνειδητοποιεί ότι ο αδελφός του είναι αυτός που πρόκειται να κατηγορηθεί για το έγκλημα αλλά αδιαφορεί . Αντίθετα ,  αρχίζει να γράφει ένα βιβλίο βασισμένο στο έγκλημα και κατηγορεί τον αδελφό του ότι έχει σχέση με τη γυναίκα του και προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτόν. Η σύγκρουση ανάμεσα στα αδέλφια θα είναι είναι σφοδρή και η  κάθαρση δε θα αργήσει να έλθει. Μελοδραματικό θρίλερ   της "αμερικανικής" περιόδου του Φριτς Λανγκ, που αναδεικνύει τα βασικά ατού της σπουδαίας σκηνοθετικής του  ιδιοφυίας:εναλλασσόμενη ατμόσφαιρα αγωνίας , απόλυτη  αξιοποίηση των  φυσικών φαινομένων  και  επιδέξια εστίαση της κάμερας πάνω στα μισοφωτισμένα πρόσωπα των πρωταγωνιστών  και στα επιβλητικά  αντικείμενα των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.

Τι νομίζεις, το περβάζι σου είναι μόνο για μαύρα πουλιά;

Μίλτος Σαχτούρης

Το άσπρο περιστέρι

Σήμερα ήρθε και κάθισε στο περβάζι

του παραθύρου μου

ένα άσπρο περιστέρι.

— Τί γυρεύεις εδώ, του είπα,

μήπως σου δώσαν λάθος διεύθυνση;

— Καθόλου, μου απάντησε, τι νομίζεις

το περβάζι σου είναι μόνο

για μαύρα πουλιά;
 

Έκανε δύο τρεις βόλτες πάνω κάτω,

άφησε μια κουτσουλιά και πέταξε,

αφήνοντάς με έκπληκτο!

 

Από τη συλλογή Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια (1998)

 

Πολεμήστε την κατάθλιψη βλέποντας... πουλιά!

Οι άνθρωποι που βλέπουν πολλά πουλιά από το παράθυρό τους κάθε μέρα, είναι λιγότερο πιθανό να νιώθουν κατάθλιψη, άγχος ή στρες.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας βρετανικής επιστημονικής έρευνας, που συσχετίζει την ψυχική υγεία με την ύπαρξη πουλιών στο περιβάλλον.
Προηγούμενες μελέτες έχουν συσχετίσει τη ζωή στην ύπαιθρο και μέσα στο πράσινο ή κοντά σε πάρκα με ποικίλα οφέλη για τη σωματική και ψυχική υγεία. H νέα μελέτη δείχνει ότι ακόμη καλύτερο είναι αν, εκτός από άφθονο πράσινο, ολόγυρα πετάνε και πολλά πουλιά.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Έξετερ, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Κοξ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "BioScience".
«Βρήκαμε ότι οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με περισσότερα πουλιά, τείνουν να έχουν καλύτερη ψυχική υγεία» δήλωσε ο Κοξ. Αυτό ισχύει άσχετα από το εισόδημα κάποιου, την ηλικία ή τη γειτονιά του (σε προάστιο ή κοντά στο κέντρο της πόλης).
Η μελέτη δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στο είδος των πουλιών (περιστέρια, γλάρους, κοράκια ή ό,τι άλλο), ούτε δίνει σημασία στο κατά πόσο κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει τα πουλιά που βλέπει. Σημασία έχει να τα βλέπει να πετάνε!
Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά υποθέτουν ότι το θέαμα των ελεύθερων πουλιών μεταδίδει στους ψυχικά εξαντλημένους ανθρώπους ένα αίσθημα χαλάρωσης και ανάτασης. Αρκεί, βέβαια, τα πουλιά να μην κουτσουλάνε πάνω στο αυτοκίνητό μας...
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ

 

Watching birds near your home is good for your mental health

Πηγή: exeter.ac.uk

People living in neighbourhoods with more birds, shrubs and trees are less likely to suffer from depression, anxiety and stress, according to research by academics at the University of Exeter, the British Trust for Ornithology and the University of Queensland.

The study, involving hundreds of people, found benefits for mental health of being able to see birds, shrubs and trees around the home, whether people lived in urban or more leafy suburban neighbourhoods.
The study, which surveyed mental health in over 270 people from different ages, incomes and ethnicities, also found that those who spent less time out of doors than usual in the previous week were more likely to report they were anxious or depressed.
After conducting extensive surveys of the number of birds in the morning and afternoon in Milton Keynes, Bedford and Luton, the study found that lower levels of depression, anxiety and stress were associated with the number of birds people could see in the afternoon. The academics studied afternoon bird numbers - which tend to be lower than birds generally seen in the morning – because they are more in keeping with the number of birds that people are likely to see in their neighbourhood on a daily basis.
In the study, common types of birds including blackbirds, robins, blue tits and crows were seen. But the study did not find a relationship between the species of birds and mental health, but rather the number of birds they could see from their windows, in the garden or in their neighbourhood.
Previous studies have found that the ability of most people to identify different species is low (eg Dallimer et al, 2012), suggesting that for most people it is interacting with birds, not just specific birds, that provides well-being.
University of Exeter research fellow Dr Daniel Cox, who led the study, said: "This study starts to unpick the role that some key components of nature play for our mental well-being".
Birds around the home, and nature in general, show great promise in preventative health care, making cities healthier, happier places to live".
The positive association between birds, shrubs and trees and better mental health applied, even after controlling for variation in neighbourhood deprivation, household income, age and a wide range of other socio-demographic factors.
Recent research by Dr Cox and Professor Kevin Gaston, who are based at the Environmental Sustainability Institute at the Penryn Campus at the University of Exeter, found that watching birds makes people feel relaxed and connected to nature (Cox and Gaston, 2016).
The research is published in the journal Bioscience and was funded by the Natural Environment Research Council as conducted as part of the Fragments, Functions, Flows and Ecosystem Services project.

Date: 24 February 2017

Μια (κωμικοτραγική) ιστορία απ΄το Μαρόκο

Bomb   by Abdelouahid Kafih Translated from Arabic by Mohamed Saοd Raihani "Dream is a magic carpet forever ready to be ridden to far-away worlds. My dream chases down the moments that escape me, willingly or unwillingly, in our hurry after the daily futile interests. Dream is the magic stick that I ride to invade the virgin worlds haunting me without any need of visas or passports So, let us experience our beautiful dream and enjoy the journey to the Infinite" It is all over, now. The faces that have dreamt for such a long time to change the world have disappeared. The period of detention that he has counted minute after minute and second after second is over now. The nights and days that he has spent in jail have eaten away his flesh and bones. For two years in detention, he has been telling his cell about his dreams and his greatest projects that could not bear the painful strokes of time. Soon after his release, he stopped before the giant jail gate to hear the sound of voices that would greet him outside. He heard no hullabaloo or acclamations or even slogans. There was a dead silence. Partisans will bear you on their shoulders, tear out the white flags and will never again need to stealthily write their slogans on city walls. They will demolish those walls and crush them to powder under their feet. But now everything has gone with the wind and everybody has got to rest. In his life, there remains only his wife. She was the first to receive him: His faithful wife, the cradle of all his dreams, the keeper of all his private secrets, the fertile soil for all his children, the defender of their joint honour… His wife who, no sooner had she announced to him the happy news of her pregnancy than Earth shook under his feet and his eyes, vexed with all the world’s wretchedness, were drowned in her swollen bomb-like belly. Pregnant? How ? He repeated: « How ? » He looked away. His wife looked him up and down, confessing that the two-years’ sleeping fetus has responded to the return call. Yes, the sleeping fetus, a phenomenon that no other woman has ever experienced! The hows raced through his mind, disturbed his thoughts, pounded in his brain. He bit his lower lip and faked a smile, and echoed her words:«Yes, Love, fetuses can sleep in some of the womb’s angles or folds within their mothers’’ bellies as long as they will. Yes, woman. Your belly, like an extinct volcano, can recover activity at any time you will it.» His eyes held back a teardrop in an attempt to remain as patient and brave as he had been in old days: «It’s all the same, Rabbit. Whether present or absent, husbands are not necessary for their wives’ pregnancy». * The writer, Abdelouahid Kafih, is a Moroccan short-story writer, born in 1961 in Fkih Ben Saleh, Morocco. He published in Arabic "Short Breaths" (Short Stories) 2006 … * The writer, Mohamed Saοd Raοhani, is a Moroccan translator, scholar & short-story writer, born on December 23rd 1968 in Ksar El Kιbir. He published in Arabic "The Will of Singularity" (A Semiotic Study on First-names) 2001, "Waiting For the Morning" (Short stories) 2003, "Thus Spoke Santa Lugar-Verde" (Short stories) 2005, "The Season Of Migration to Anywhere" (Short stories) 2006. He is getting ready for printing:"Beyond Writing & Reading» (testimonies) and "Kais & Juliet" (An E-Love Novel). * "Bomb" is the sixth narrative text in the "The Moroccan Dream", An Anthology of Moroccan new short story directed by Mohamed Saοd Raοhani.

Αμπντελουαχίντ Καφίχ Η ΒΟΜΒΑ Μετάφραση στα ελληνικά:  Βασίλης Κ. Μηλίτσης «Το όνειρο είναι ένα μαγικό χαλί πάντα έτοιμο να σε ταξιδέψει σε μακρινούς κόσμους. Το όνειρό μου κυνηγάει τις στιγμές που μου διαφεύγουν, είτε το θέλω είτε όχι, στη βιασύνη μας να επιδιώκουμε τα καθημερινά μας μάταια συμφέροντα. Το όνειρο είναι το μαγικό ραβδί που καβαλάω για να εισβάλω χωρίς να χρειάζομαι βίζες ή διαβατήρια στους παρθένους κόσμους που με στοιχειώνουν. Γι’ αυτό, ας βιώσουμε το όμορφο όνειρό μας και ας απολαύσουμε το ταξίδι προς το Άπειρο». Τέλειωσαν όλα τώρα. Τα πρόσωπα που έχουν ονειρευτεί για ένα τόσο μεγάλο διάστημα για ν’ αλλάξουν τον κόσμο έχουν εξαφανιστεί. Ο χρόνος της φυλάκισης που μετρούσε λεπτό προς λεπτό, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο, τελείωσε πια. Οι νύχτες και οι μέρες που πέρασε στη φυλακή έχουν ροκανίσει τις σάρκες του και τα κόκκαλα. Δυο χρόνια στη φυλακή, έλεγε στο ίδιο το κελί τα όνειρά του και τις μεγαλύτερες προσδοκίες του που δεν έφεραν την οδυνηρή σφραγίδα του χρόνου. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, στάθηκε μπροστά την γιγαντιαία πύλη της φυλακής για ν’ ακούσει τον ήχο της φωνής αυτών που θα τον υποδέχονταν απέξω. Δεν άκουσε ούτε οχλαγωγίες ούτε ζητωκραυγές ούτε καν συνθήματα. Επικρατούσε νεκρική σιωπή. Οι αντάρτες θα σε σηκώσουν στους ώμους τους, θα σκίσουν τις λευκές σημαίες και ποτέ πια δε θα χρειαστεί να γράψουν τα συνθήματά τους στους τοίχους της πόλης. Θα γκρεμίσουν αυτούς τους τοίχους και θα τους κάνουν σκόνη κάτω από τα πόδια τους. Άλλα τώρα όλα τα πήρε ο άνεμος κι ο καθένας αναγκάζεται να ξεκουραστεί. Στη ζωή του η μόνη που του έμεινε είναι η γυναίκα του. Αυτή ήταν η πρώτη που τον καλωσόρισε: Η πιστή του γυναίκα, το λίκνο όλων των ονείρων του, ο φύλακας όλων των προσωπικών του μυστικών, το γόνιμο χώμα όλων των παιδιών του, ο υπέρμαχος της κοινής τους τιμής. Η γυναίκα του που δεν του είχε καλά – καλά ανακοινώσει τα χαρμόσυνα νέα της εγκυμοσύνης της και σείστηκε η γη κάτω από τα πόδια του και τα μάτια του, αγανακτισμένα από την αθλιότητα όλου του κόσμου, πνίγηκαν στα δάκρυα πάνω στη πρησμένη σαν βόμβα κοιλιά της. Έγκυος; Πώς; Επανέλαβε: «Μα πώς;» Μετά κοίταξε αλλού. Η γυναίκα του τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, ισχυριζόμενη πως το έμβρυο που κοιμόταν στην κοιλιά της για δυο χρόνια ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της επιστροφής. Τα πώς βασάνιζαν το μυαλό του, τάραζαν τις σκέψεις του, σφυροκοπούσαν τον εγκέφαλό του. Δάγκωσε το χείλι του και έκανε πως χαμογελάει αντηχώντας τα λόγια της: «Ναι, Αγάπη, τα έμβρυα μπορούν να κοιμούνται σε κάποιες γωνιές της μήτρας ή στις πτυχές της κοιλιάς της μητέρας τους όσο αυτά θέλουν. Ναι γυναίκα. Η κοιλιά σου, όπως ένα ανενεργό ηφαίστειο, μπορεί να δραστηριοποιηθεί κάθε φορά που θα το θελήσεις». Τα μάτια του δεν άφησαν να κυλήσει ένα δάκρυ στην προσπάθειά του να κάνει υπομονή και να παραμείνει γενναίος όπως παλιά: «Το ίδιο κάνει, κουνελάκι. Είτε παρόντες είτε απόντες, οι σύζυγοι δεν είναι αναγκαίοι για την εγκυμοσύνη των γυναικών τους». Ο Αμπντελουαχίντ Καφίχ είναι Μαροκινός διηγηματογράφος, γεννηθείς το 1961 στην πόλη Φκιχ μπεν Σάλεχ του Μαρόκου. Δημοσίευσε στα αραβικά το 2006 τη συλλογή Σύντομες Ανάσες.

Με ένα κατοσταρικάκι σκοτώνεις όποιον θέλεις!

Ιαβέρης: Πώς να γίνει το παιδί καλύτερο, όταν θαυμάζει αυτό το γελοίο υποκείμενο;

Ένα παιδί που βλέπει τον πατέρα του να οδηγεί ξαπλωμένος, καπνίζοντας, βρίζοντας, κορνάροντας, με τη μητέρα του να έχει αγκαλιά ένα παιδί σαν αερόσακο, «από πού κι ως πού θα γίνει καλύτερο; Αφού θαυμάζει αυτό το γελοίο υποκείμενο», τόνισε ο Τάσος Μαρκουίζος, γνωστός και ως «Ιαβέρης» με αφορμή το νέο πολύνεκρο δυστύχημα. 

28 Φεβρουαρίου 2017 10:55:01

Ο Τάσος Μαρκουίζος, ευρύτερα γνωστός ως «Ιαβέρης» από την πολύχρονη παρουσία του στους αγώνες ταχύτητας αλλά και από την προσπάθειά του να βελτιωθούν οι συνθήκες οδικής ασφάλειας και συμπεριφοράς στην Ελλάδα, ήταν σαφέστατος για τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν στις απώλειες ανθρώπινων ζωών.

«Όχι στα συντρίμμια της Πόρσε, αλλά του μυαλού μας και της συνείδησής μας πρέπει να ψάξουμε την αιτία ... δεν είναι ούτε το σπορ αυτοκίνητο, ούτε η υπερβολική ταχύτητα, ούτε οι παραβάσεις του ΚΟΚ, είναι η ανοησία ... Δεν έχω το νου μου στον εαυτό μου, που με περιμένουν στο σπίτι, τα παιδιά μου, οι γονείς μου, οι φίλοι μου και τα αδέρφια μου», όπως είπε.

«Δεν είναι το παρανάλωμα η ιστορία ... το 87% των νεκρών και ανάπηρων συμβαίνουν σε πόλη, με ταχύτητα κάτω των 40 χλμ. την ώρα ... υπερβολική ταχύτητα δεν είναι αυτό που ανέπτυξε η Πόρσε, είναι αυτή που αναπτύσσουν οι ανόητοι στις γειτονιές που παίζουν τα παιδιά τους ... Υπερβολική ταχύτητα, εκ του αποτελέσματος του θανάτου, είναι η ταχύτητα πόλης. Αυτό που είναι υπερβολικό είναι η βλακεία, η ασυνειδησία, η αιτία είναι η ανοησία, υπερβολική ταχύτητα, παραβιάσεις ΚΟΚ κτλ. είναι συμπτώματα», υπογράμμισε ο Ιαβέρης.

«Πρέπει να συνειδητοποιήσει η Πολιτεία, τα ΜΜΕ και οι πολίτες ότι οι ηλικίες που "φεύγουν" είναι μεταξύ 15 και 35 ... χτες δύο 23χρονοι, μία 33χρονη, ένα παιδί 3 ετών  και ένα βρέφος που δεν γεννήθηκε ... όλοι αυτοί δεν θα κάνουν παιδιά, οι γονείς των νεαρών στην Πόρσε δεν θα δουν εγγονάκια ... αυτό λέγεται μείωση πληθυσμού, γενοκτονία ... Ασχολούμαστε με τη βιωσιμότητα του χρέους όταν κανείς δεν ασχολείται με τη βιωσιμότητα των παιδιών των Ελλήνων», συνέχισε, για να προσθέσει ότι «το εντυπωσιακό ήταν χτες, το χολιγουντιανό παρανάλωμα ... σήμερα που θα βαδίσουν πίσω από τα φέρετρα των παιδιών, εκεί να καταγράψει κάποιος τη δυστυχία και να τη μεταφέρει στους πολίτες, τις συνέπειες μίας αλόγιστης πράξης;».

Με ένα κατοσταρικάκι σκοτώνεις όποιον θέλεις

Ο Ιαβέρης ήταν ιδιαίτερα καυστικός για τις μειώσεις και τις εκπτώσεις στα πρόστιμα που επιβάλλει η Πολιτεία. «Ποια είναι η τελευταία εισήγηση των υπουργείων Μεταφορών και Δημόσιας Τάξης; Να μειωθούν τα πρόστιμα. Τι σημαίνει αυτό; Το τελευταίο εργαλείο για την αναχαίτιση της αλητείας και της μαγκιάς φεύγει. Φόβο για τη ζωή του δεν έχει ο Ελληνάρας, όλα πιστεύει θα τα πάθουν μόνο κάποιοι άλλοι. Το μόνο που τον φρενάρει λίγο είναι το πρόστιμο γιατί το μόνο που σέβεται είναι το πορτοφόλι του», όπως είπε.

Προσέθεσε επίσης ότι μπορούν να εφαρμοστούν «κοινωνικά μέτρα που προηγούνται των οικονομικών προστίμων, η σύλληψη με χειροπέδες, να τον στείλεις σε νοσοκομείο να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες, να καθαρίζει, να ακούει, να βλέπει ... να του πάρεις τα διπλώματα, το εκλογικό βιβλιάριο (γιατί είναι ανίκανος να ψηφίσει όπως είναι ανίκανος να προστατεύσει τον εαυτό του)».

«Στο τέλος, φτάνοντας σε αμετανόητους ανθρώπους ... ο μόνος τρόπος να τους απειλήσεις είναι ο υπερπολλαπλασιασμός του προστίμου και όχι η μείωση ... η λέξη έκπτωση (σ.τ.σ. στα πρόστιμα) απαξιώνει τη σημαντικότητα της ζωής, την καταστρέφει, την κάνει προϊόν. Δεν είναι μόνο ότι τα 700 ευρώ τα κάνουμε 350 ευρώ και από εκεί 50% κάτω, στα 175 ευρώ και αν τα πληρώσεις με κάρτα ακόμη 20% ... με ένα κατοσταρικάκι σκοτώνεις όποιον θέλεις, με 10 ευρώ μιλάς στο τηλέφωνο όσο θέλεις», είπε χαρακτηριστικά.

Οι εικόνες που έχει το παιδί το καταστρέφουν

«Όταν πάει στο σχολείο ένα παιδί είναι ήδη κατεστραμμένο, η παιδεία αποκτάται διά της αντιγραφής των προτύπων, βιωματικά, από τον μπαμπά, τη μαμά, τον παππού, τη γιαγια ... έχει κάποιον το παιδί στην αγκαλιά της μάνας του σαν αερόσακο κι αυτός είναι ξαπλωμένος χωρίς ζώνη, καπνίζει τσιγάρο, γαμωσταυρίζει όποιον βρει, κορνάρει, μπλοκάρει διασταυρώσεις, κινείται στη ΛΕΑ, το παιδί από πού κι ως πού θα γίνει καλύτερο; Αφού θαυμάζει αυτό το γελοίο υποκείμενο», είπε ο Ιαβέρης.

Στη συνέχεια, «βγαίνει έξω, βλέπει τους αστυνομικούς χωρίς ζώνες, υπουργούς και βουλευτές χωρίς ζώνες, δασκάλους και καθηγητές χωρίς κράνη και ζώνες, πες μου πώς μπορεί να αλλάξει ... τα παιδιά είναι τα θύματα της άθλιας, αλαζονικής, ανάγωγης συμπεριφοράς των Ελληναράδων, όλων μας, των προηγούμενων γενεών».

Για αυτές τις γενιές, «ποιος μπορεί να μπει στο σπίτι του τρελού; Εσείς, τα ΜΜΕ, να βομβαρδίζετε όλη την ημέρα, εκτός από τα οικονομικά, και τα σημαντικά ... να ανεβάσουν πρώτα την αξία της ανθρώπινης ζωής και μετά το πορτοφόλι», όπως τόνισε.

Life goes on day after day Hearts torn in every way

Life goes on day after day
Hearts torn in every way
So ferry 'cross the Mersey
'Cause this land's the place I love
And here I'll stay
People they rush everywhere
Each with their own secret care
So ferry 'cross the Mersey
And always take me there
The place I love
People around every corner
They seem to smile and say
We don't care what your name is boy
We'll never turn you away
So I'll continue to say
Here I always will stay
So ferry 'cross the Mersey'
Cause this land's the place I love
And here I'll stay
And here I'll stay
Here I'll stay

16 υπέροχες γλυπτικές δημιουργίες

# 16The Merlion  is a well-known marketing icon of Singapore depicted as a mythical creature with a lion's head a
The Merlion was first used in Singapore as the logo for the tourism board. The Merlion is similar to the heraldic sea-lion which occurs in a number of different artistic traditions.


 #15 Frogner Park in Oslo is a beautiful place. It is filled with a great number of statues that capture the beauty and grace of human anatomy in a way that has to be seen to be believed. Also, this statue of a naked man kicking the shit out of several babies.

What exactly is going on here? Is it ... symbolic of something? Or, even better, is it memorializing an actual person? Did this used to be an Olympic event, and did this guy win the gold for Norway? Did they knock off points for having his dick out?
This baffling statue actually depicts four child-shaped "genii" spirits attacking a man. Or maybe only three of them are spirits, and he just happened to be doing his daily nude baby punt when they descended on him. Really, feel free to just write your own backstory here.

 #14“The Awakening,” J. Seward Johnson Jr.’s 15-foot-high sculpture of a giant struggling to emerge from the earth. Place :  Potomac River in Prince George’s County USA.


 #13 Verity is a stainless steel and bronze statue created by Damien Hirst. The 20.25-metre (66.4 ft) tall sculpture stands on the pier at the entrance to the harbour in Ilfracombe, Devon, looking out over the Bristol Channel towards South Wales. It has been loaned to the town for 20 years The name of the piece refers to "truth" and Hirst describes his work as a "modern allegory of truth and justice".
The statue depicts a pregnant woman holding aloft a sword while carrying the scales of justice and standing on a pile of law books. Half of the sculpture shows the internal anatomy of the pregnant woman, with the foetus clearly visible.

 #12 Designed to bloom during the day and close at night just like most real flowers do, Floralis Generica is a beautiful metallic sculpture that popped up in Buenos Aires back in 2002. The amazing aluminum and stainless steel art piece was created by Argentine architect Eduardo Catalano. Measuring 20 meters high Floralis Generica is the city's first mobile sculpture and is controlled by a hydraulic system and photocells.

 #11Scottish sculptor Rob Mulholland creates  eerie mirrored sculptures out of Perspex, a kind of acrylic glass. The pieces create the uncanny effect of blending into their surroundings, at times appearing almost completely camouflaged and yet jumping out at you suddenly as your perspective shifts around them. Mulholland’s largest installation of six figures, Vestige, is currently installed at David Marshall Lodge in Scotland

# 10 Genghis Khan Equestrian Statue

The Genghis Khan Equestrian Statue is a colossal ode to Genghis Khan himself and stands at a whopping 130 feet high. It depicts him sitting on top of an equally large horse on the bank of Tuul River where Genghis Khan apparently found a golden whip.

# 9 Nelson Mandela
In commemoration of the 50th anniversary of the arrest of Nelson Mandela, South Africa unveiled this sculpture. It creates the image of Nelson Mandela himself from afar, but as you step closer to it, you will see that it is made of several bars with strange shapes so that the image disappears if you are not far enough away or at the wrong angle.

# 8 Sverd i Fjell / Swords in Rock
On the coast of Norway, you might spot some colossal stone swords sticking out of the ground as if they were stabbed into the earth by a giant. They are called Sverd i Fjell, or “Swords in the Rock” in English. They are 32 feet tall and are meant to commemorate the victory of King Harald Fairhair during a battle in 872. The hilt of each sword is also meant to represent a different part of the country.

# 7 Neil Dawson’s Horizons (New Zealand)
Neil Dawson’s most well-known piece is quite possibly “Horizons”, a statue that doubles as an optical illusion. It is a thick wire statue that tricks your eye into thinking it’s a cartoon drawing superimposed onto a photo. Dawson’s sculptures are always placed at a point that tricks you into thinking it is not a 3D object and instead a line drawing.

# 6 Giant Lamp of Malmo
In the Swedish city of Malmo, there is a light that is always on. It’s known as the Giant Lamp, a 19-foot sculpture that is surprisingly popular among locals and tourists alike. It is pretty much just a giant scale reproduction of a normal table lamp that turns on every night. There is an added creepiness factor to it though in that it emits a voice that speaks in a broken Swedish that sounds a little bit like demonic tongues.

# 5 Christ of the Abyss
Christ of the Abyss is a bronze statue that is submerged off the coast in the Mediterranean Sea on the Italian Riviera. The statue was placed into the water in August of 1954 at a depth of about 17 meters or 55 feet into the water and only stands at about 2.5 meters or 8 feet tall. There are actually two exact copies of the Christ of the Abyss, both of which are also placed into the water. One is off the coast of St. George, Grenada and another is near Key Largo, Florida.

# 4 Blue Mustang
The Denver National Airport is the center of many conspiracies, which probably isn’t helped by the Blue Mustang It is a giant horse statue that greets visitors at the airport. It stands 32 feet high and intimidates everyone with its eyes that glow red at night. It has both been publicly hated and passionately defended by the public. However, the fact that a part of it killed its sculptor Luis Jimenez while he was building it might have been a bad omen we should have taken more seriously.



# 3 Spring Temple Buddha
The tallest statue in the world is in Henan China and measures 128 meters or 420 feet high. It is taller than the Statue of Liberty by more than 100 feet. Building it reportedly cost around 55 million dollars US and has a total weight of 1,000 metric tons. For scale, a single one of it’s toes is taller than the average human.

# 2 Peter the Great
The Peter the Great Statue is an infamous monument that stands 98-meter or 321 feet tall located on the bank of Moskva River in central Moscow. It is the eighth tallest statue in the world and weighs in at around 1,000 tons. It is more known for being the most loathed statue in the world and often makes the lists of “Ugliest Buildings in the World”. Peter the Great apparently hated Moscow so much he moved the capital of Russia from Moscow to St. Petersburg, so you can see why the people of Moscow don’t appreciate the statue’s presence

# 1 Leshan Giant Buddha
Built in the Mount Emei in China is the Leshan Giant Buddha, a 71 meter or 233-foot tall statue built sometime around 1200 and 1300 years ago. It was carved directly into the cliff face with construction lead by a Chinese monk named Hai Tong. He apparently built the statue in hopes that Buddha would calm the rapid waters of the rivers below, as they were too turbulent for any shipping vessels that attempted to cross the water. Apparently, all the sediment and silt that were dislodged and carved away from the mountain fell into the river that the water actually did become calmer and safer to travel in. While the statue is more than a thousand years old, it actually has a sophisticated drainage system built into it that pushes water away and reduces weathering. It is often called the largest statue built before the modern-era.

Και είμαι εγώ και είσαι εσύ και μοιάζουμε με χάρτινες σαΐτες

Η συγκλονιστική ομιλία ενός επιστήμονα "Έλληνα πολίτη του κόσμου"

Ιωάννης Ιωαννίδης Καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής Πανεπιστημίου Stanford

Μπορούμε να αποφύγουμε την τραγική μοίρα του Κοριολανού;

*Η ομιλία με θέμα «Επιστημονικές φυγές και επιστροφές: μια προσωπική τοκάτα» δόθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2017 στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι διαφάνειες που συνοδεύουν την ομιλία βρίσκονται εδώ. Τα αποσπάσματα με πλάγια γράμματα στην ομιλία είναι από την Τοκάτα για την Κόρη με το Καμένο Πρόσωπο.

 

Πηγή: huffingtonpost.gr

Δημοσιεύθηκε: 24/02/2017 

*Σας ευχαριστώ για την εξαιρετική τιμή. Το πανεπιστήμιο Αθηνών έχει προνομιακή θέση στην καρδιά μου. Χρωστάω πολλά στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Η ευγνωμοσύνη μου ας μεταμορφωθεί σε ευχή, να είστε στην παγκόσμια πρωτοπορία για όλα τα αγαθά έργα του ανθρώπου. Εξάλλου στο ίδρυμα αυτό υπηρετεί μεγάλος αριθμός άριστων καθηγητών και φοιτούν χιλιάδες ταλαντούχοι φοιτητές. Η τιμή που μου κάνετε αντανακλά επίσης στους 2500 επιστήμονες με τους οποίους αξιώθηκα να συνεργαστώ. Με διδάσκουν καθημερινά και μου υπενθυμίζουν ότι δεν ξέρω σχεδόν τίποτα. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται 300 Έλληνες. Βλέποντας, ενδεικτικά, 17 Έλληνες επιστήμονες με τους οποίους έχω συγγράψει πάνω από 10 επιστημονικές δημοσιεύσεις, ήδη υποφαίνεται το θέμα της ομιλίας μου: 2 βρίσκονται στην Ελλάδα, 7 βρίσκονται με ένα πόδι εδώ και ένα στο εξωτερικό, και 8 βρίσκονται στο εξωτερικό.
Αποφοιτώντας το 1990, δεν ορκίστηκα σε αυτήν την αίθουσα. Είχα τελειώσει πρώτος όχι μόνο σε βαθμολογία, αλλά και χρονικά. Τον Ιούνιο κανένας άλλος συμφοιτητής δεν είχε περάσει όλα τα μαθήματα. Το ακαδημαϊκό έτος είχε βομβαρδιστεί από καταλήψεις, απεργίες, ακυρώσεις, στάσεις, διαμαρτυρίες, πορείες - το γνωστό δημιουργικό χάος της μόνιμης προεκλογικής περιόδου που διαρκεί δεκαετίες. Στην γραμματεία με είδανε σαν εξωγήινο UFO. Απίστευτο, υπήρχε φοιτητής που είχε τελειώσει στην ώρα του! Αυτό το παράλογο, αδιανόητο, ακατανόητο συμβάν δεν είχε προβλεφτεί, οπότε δεν είχαν ορίσει ορκωμοσία Ιούνιο. Όμως με λυπηθήκανε ότι ξεκινούσα ειδικότητα στο Χάρβαρντ σε λίγες μέρες και με ορκίσανε μονάχο σε μια κάμαρα. Πρώτη φορά λοιπόν μιλώ σε αυτήν την αίθουσα και έχω τρακ - και για άλλο λόγο. Σπάνια έχω μιλήσει στην Αθήνα. Μόνο περίπου 0,1% των προσκλήσεων που παίρνω είναι από την Ελλάδα. Ενδεικτικά, πρόσφατα με προσκαλέσανε να μιλήσω στην Αθήνα. Δέχτηκα με χαρά. Όμως μετά οι οργανωτές ανακάλεσαν την πρόσκληση. Με πληροφόρησαν ότι προτιμούν αξιόλογους επιστήμονες, να δώσουν παράδειγμα στους νέους. Εμφανέστατα, δεν ήμουν ούτε αξιόλογος, ούτε παράδειγμα για νέους. Πάλι πρόσφατα, συνάδελφος διερεύνησε αν ήθελα να δώσω την εναρκτήρια ομιλία σε ελληνικό συνέδριο συναφούς αντικειμένου. Δέχτηκα χαρούμενος. Επανήλθε απολογητικά. Η πρόταση είχε προκαλέσει νευρικό κλονισμό στην εταιρεία. Για να αποφευχθεί πλήρως το εξωφρενικά τραυματικό ενδεχόμενο να εμφανιστώ, η επιστημονική επιτροπή αποφάσισε να καταργήσει γενικότερα τον θεσμό της εναρκτήριας ομιλίας. Όπως στο ανέκδοτο όπου απατημένος σύζυγος φωνάζει εξοργισμένος «Άπιστη, ποτέ δε θα με ξανα-απατήσεις στον καναπέ μας!» Για να τηρήσει τον λόγο του, ξεφορτώνεται τον καναπέ σε πλανόδιο παλιατζή.
Το θέμα της φυγής και της επιστροφής με απασχολεί από τότε που περιδιάβαινα στο Γουδί τα ξεφτισμένα κομματικά πανό επικρεμάμενα γύρω από τον Ιπποκράτη. Προσπαθούσα να ερμηνεύσω τον βανδαλισμό όπως τα τάματα στα εικονίσματα της Παναγίας, εκείνα τα ασημένια μάτια και πόδια.
Κόμματα και αναρχικοί εμφανώς ζητούσαν την ευλογία του πατέρα της ιατρικής προσαρτώντας σύμβολα, συνθήματα, πανό κι αφίσες στο άγαλμά του. Πάντως θυμάμαι το Γουδί σαν μια παράφορα ερωτική τοποθεσία. Ανέκαθεν διέβλεπα κάτι παράφορα ερωτικό σε ό,τι καταπιανόμουν. Είτε στην γραφή, είτε στην επιστήμη. Αποτυχημένος και στα δυο ίσως, ακόμα προσπαθώ. Η ομιλία μου λοιπόν θα είναι μια εναλλαγή δυο διαφορετικών, συμπληρωματικών τύπων κειμένων.

ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ HENRY PURCELL (In nomine, γραφή 21)

[...] Ένιωσε την ίδια νοσταλγία και την ίδια πίκρα όπως κι ένα μεσημέρι στους Αέρηδες που τον είχε ρωτήσει ξαφνικά:
-Το ξέρεις πως δε θα γυρίσεις ποτέ;
Φυσούσε ο καλοκαιρινός αγέρας μέσα στις πικροδάφνες και τα μάτια της λάμπανε περίεργα. [...]
Άκουσε την ερώτηση συγκρατημένος, σχεδόν ασυγκίνητος θα 'λεγε κανείς. Κι όμως λίγες μέρες αργότερα έξω από τον Άγιο Ελευθέριο ένας μισότρελος έσερνε αργά τη λατέρνα του ψευδίζοντας ασυναρτησίες ή παλιούς σκοπούς του μεσοπολέμου (δε θυμάμαι ποιου απ' όλους τους μεσοπολέμους). Του φάνηκε ηλίθιο, αλλά ήθελε να κλάψει, όπως έφευγε και έσβηνε ο ήχος, εκείνη η λατέρνα έμοιαζε να έπαιρνε μαζί της κάτι πολύ σημαντικό, ήταν μια απώλεια αναντικατάστατη και κραυγαλέα, άδικη.
-Το ξέρεις πως δε θα γυρίσεις ποτέ;
Τα υπόλοιπα έγιναν γρήγορα και απόρρητα. Ήταν ένα δημόσιο γραφείο, κάποιος υπάλληλος (ο ανήμπορος κύριος αντιπρύτανης; ένας αθάνατος μαραζωμένος ακαδημαϊκός; ένας απλός κλητήρας; - δεν ήταν βέβαιος, όλοι όμοιοι μοιάζανε έτσι κι αλλιώς πλέον) υπέγραψε κάτι πανομοιότυπα φυλλάδια, αράδιασε κάτι συνημμένα χαρτιά και σφραγίδες και κωδικούς μητρώων και άλλα σημάδια παρωχημένης εξουσίας, το Ευαγγέλιο ήταν σε ένα τραπέζι, σαν σε καιρό πολέμου ή διωγμού και φιλικών εταιρειών, υπήρχε πολύ σκόνη πάνω στο τραπέζι, μετά ακολούθησε ένας διάδρομος γεμάτος πορτρέτα διάσημων ανάξιων που μονοπωλούν την Ιστορία, μισοσκόταδο, πουθενά η δική της εικόνα με τα καμένα μάτια από στάχτη - εκτός κι αν ήταν εκείνος ο σκεπασμένος πίνακας στην πλάτη του την ώρα που ορκιζόταν.
- Φύγε τώρα. Είμαστε περήφανοι για σένα. Αν μας ζητήσεις βοήθεια θα σ' αρνηθούμε. Είσαι αποκηρυγμένος και καταζητούμενος. Ο Θεός (για ποιο Θεό να μιλάμε τώρα!), ναι βέβαια, φυσικά, ο Θεός μαζί σου.

Η Ελλάδα διαθέτει αμέτρητους αξιολογότατους επιστήμονες και ερευνητές. Αν η χώρα μπορούσε να αξιοποιήσει στοιχειωδώς το επιστημονικό της δυναμικό θα ήταν μια από τις 4-5 υπερδυνάμεις του πλανήτη. Υπάρχουν κάπου ενάμιση εκατομμύριο απόφοιτοι πανεπιστημίου. Πάνω από 200.000 Ελλήνες δημοσιεύουν στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία. Περίπου 3.000 έχουν πάρει πάνω από 4.000 αναφορές στο έργο τους. Πάνω από 1.000 είναι και πρώτοι ή τελευταίοι συγγραφείς σε δημοσιεύσεις κορυφαίας διεθνούς απήχησης. Ο αριθμός κορυφαίων ειδημόνων είναι πολύ μεγαλύτερος, αν προσθέσουμε γνωστικούς χώρους, όπως οι ανθρωπιστικές σπουδές, που δεν αξιολογούνται ικανοποιητικά με βιβλιομετρικούς δείκτες.
Φυσικά η γνώση δεν έχει εθνικιστικό χαρακτήρα. Η επιστήμη δεν είναι τοπικό κειμήλιο, αλλά παγκόσμια υπόθεση. Κάθε χώρα πάει μπροστά στο μέτρο που έλκει τα καλύτερα μυαλά. Η κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών για δεκαετίες οφείλεται στο ότι αντλεί άριστους από την παγκόσμια δεξαμενή 7 δισεκατομμυρίων άτομων. Αντιθέτως, όταν κλείνεσαι στον εαυτό σου, π.χ. για να νιώσεις πιο ασφαλής, ευκολότερα περιορίζεις το ταλέντο παρά την τρομοκρατία.
Μπορεί η Ελλάδα να προσελκύσει τους άριστους των 7 δισεκατομμυρίων; Είναι μια ωραιότατη χώρα, με υπέροχους, εγκάρδιους ανθρώπους, ιδανικό κλίμα, πυκνή αναφορικότητα πολιτισμού. Αλλά ταυτόχρονα, ποτέ δεν επενδύσαμε σε ό,τι αξίζει. Ελάχιστοι μη Έλληνες άριστοι (με την ευρύτερη έννοια του ορου) έχουν σταδιοδρομήσει εδώ. Κι από τους Έλληνες, μόνο το 1/30 των κορυφαίων βιβλιομετρικά Ελλήνων έκαναν το σημαντικότερο έργο τους στην Ελλάδα. Μπορούμε να φανταστούμε ελληνικά πανεπιστήμια με 30 φορές μεγαλύτερη διεθνή απήχηση; Πανεπιστήμιο Αθηνών να σαρώνει το Στάνφορντ; Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων να διαλύει το Caltech;
Η δεξαμενή που αντλούμε ταλέντα δεν είναι τα 7 δισεκατομμύρια της υφηλίου. Ούτε καν τα 10-15 εκατομμύρια Ελλήνων. Αντλούμε κυρίως από μια ρηχή στέρνα διαπλεκόμενων. Ορισμένες φορές η δεξαμενή έχει μέγεθος ν=1, η γνωστή φωτογραφική προκήρυξη, μίζα κι ανάθεση, το αποτροπαϊκό τρόπαιο όλων των κομμάτων. Όταν το σύστημα καταρρέει, η δεξαμενή αποκτά μέγεθος ν=0. Τότε κανείς δεν μπορεί να επιστρέψει, και να ήθελε. Μόνο μνήμες επιστρέφουν, ασυνόδευτες από σώμα. Μόνο επιθυμίες επιστρέφουν, ασυνόδευτες από θυμικό.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1.10-13
Αήττητη ήταν η ζωή στη μνήμη και σπαρμένη σαν χίλια χαρτιά με πρόσκαιρες σημειώσεις στο πάτωμα, όταν φύσηξε απ΄ το ανοιχτό παράθυρο.
Όλα ήταν φωτεινά και καταξιωμένα, ακόμα και τα φωτοτυπεία που πουλούσανε περιληψάρια έξω από τη σχολή. Σκονισμένοι ευκάλυπτοι πέφτανε αθόρυβα μέσα στα ατάραχα νερά της θαλασσοσπηλιάς [...]. Όμοια με την άκρη της Χώρας που έπεφτε κάθε βράδυ στο σκοτεινό πέλαγος, αλλά κανείς δεν ξυπνούσε. Ο νεκρός φίλος ανέβαινε έπειτα μαζί σου από τις σκάλες του ανατομείου κι απ' το παράθυρο φαινόταν η εσωτερική αυλή με τις σκουριασμένες γλάστρες του βασιλικού και μια ξεσκισμένη πολυθρόνα με την καλλιγραφική υπογραφή του αυτοκράτορα Ισαάκιου Άγγελου. Έπειτα κοιτάζατε τα σπασμένα τζάμια των εργαστηρίων της βιολογίας. [...]Στους δρόμους έκλαιγες με λυγμούς για τις πατημένες προκηρύξεις και τις σχισμένες πλαστικές σημαίες των θανάσιμων εχθρών σου που στάθηκαν τόσο άτυχοι. Ήθελες τόσο πολύ να τους βοηθήσεις να σε καταστρέψουνε. Το μεσημέρι άπραγοι οι άνθρωποι απ' τις δουλειές τους κοιτούσανε το έρημο πάρκο της πλατείας με άκρα κατάνυξη. [...] Οι διάδρομοι των νοσοκομείων ήταν πάντα μακροί και φωτίζονταν με στρογγυλές πάλλευκες λάμπες. Οι ασθενείς με τις πυτζάμες τους καπνίζανε στα κλεφτά έξω απ' το ασανσέρ. Όμως η άνοιξη συνέχιζε να σε πονάει σαν μια μολυσμένη παρωνυχία που χειροτερεύει. [...] Στα νησιά φτάναμε πάντα πριν χαράξει ή αργά το δειλινό. [...] Να μη γυρίσεις πίσω, τι νόημα ψάχνεις. Είναι μεγάλη η ερημιά του καλοκαιριού και κάθε χρόνο μεγαλώνει περισσότερο. [...]

Τα προβλήματα αυτά είναι παγκόσμια. Στους συνεργάτες μου συμπεριλαμβάνονται επιστήμονες με καταγωγή από πάνω από 50 χώρες και πάνω από 500 ιδρύματα. Όταν ψηλαφάς τις δυσκολίες που πέρασε ο καθένας, βλέπεις ότι η φυγή είναι μια πανανθρώπινη πραγματικότητα. Οι άξιοι, οι άριστοι σπανίως γίνονται ανεκτοί. Ένα ίδρυμα και μια χώρα που θα βάλει στόχο την αριστεία, εύκολα θα φτάσει στην κορυφή. Ακούγεται παράδοξο, αλλά ο ουσιαστικός ανταγωνισμός είναι μικρός. Οι περισσότερες χώρες και τα περισσότερα ιδρύματα, ακόμα και στην Αμερική και στην Ευρώπη, υπηρετούν τη βαθιά μετριότητα. Μια επιστήμονας στο Χάρβαρντ ιταλικής καταγωγής μου περιέγραψε αίτηση σε ιταλικό πανεπιστήμιο. Την καλέσανε σε συνεντεύξεις. Μετά από ατέρμονες συναντήσεις, ένας κοσμήτορας της είπε επιτέλους με ειλικρίνεια. «Ευχαριστούμε που ήρθατε. Φυσικά, είστε η καλύτερη υποψήφια. Φυσικά, δεν υπάρχει πιθανότητα να σας πάρουμε. Είχαμε προκαταβολικά διαλέξει κάποιον δικό μας. Αλλά ο νόμος μας πιέζει. Μας βοηθάτε να καλύψουμε το τυπικό κριτήριο, να κάνουμε συνεντεύξεις και με άλλους.»
Προσωπικά, επέστρεψα και έκανα το περισσότερο έργο μου στην Ελλάδα. Ακόμα και τώρα η ψυχή μου παραμένει εδώ. Όπως ξέρετε, συγκρούστηκα με πολλά - και συνεχίζω. Νομίζω οφείλουμε σε όσους συνανθρώπους χτυπηθήκανε περισσότερο από εμάς, να μην συμβιβαζόμαστε με ό,τι στραβό μας τριγυρίζει. Ακόμα και αν ξέρουμε ότι οι συσχετισμοί, οι αναλογίες, τα δεδομένα υποδεικνύουν με ψυχρή λογική τον φτηνό συμβιβασμό.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΤΟΥ ΝΟΣΤΟΥ Ι
Γιατί επιστρέψαμε; Γιατί φύγαμε;
Η ίδια βροχή πέφτει κι εδώ και στα δάση του Vermont αυτή τη νύχτα
τα ίδια ρυάκια σβήνουν το όνομά σου
από τις βυζαντινές ψηφίδες που σκόρπισα στο ποτάμι των ελαφιών
σε δυο λεπτά διασχίζω όλη την πόλη, να δες,
κι έπειτα τι; Η λίμνη
ανασαίνει κάπου κοντά κι ας μη φαίνεται
το περασμένο καλοκαίρι σαπίζει σαν πλαγκτόν σε μεγάλες θερμοκρασίες
δική μου η ευθύνη είναι
για όλες τις παραμελημένες χωματερές
και για όλους τους ανθρώπους που δεν προλάβανε να μιλήσουνε
και φύγανε - «επιστρέψανε»
είπαν οι άλλοι, για να δικαιολογήσουνε μεταξύ τους
την αδικία, την ψευτιά, το φθόνο, τη μικροπρέπεια
δική μου η ευθύνη για όσους δεν μπορέσανε καν να έρθουν
τελειωμένοι στη διεθνή τους εξορία
ζεσταίνοντας τη λίγη Ελλάδα που τους απόμεινε στο φούρνο μικροκυμάτων
όμως καμιά από αυτές τις μοίρες δε με εκφράζει πλέον
κι εκτός από το πληρωμένο χαμόγελο του πλανόδιου πωλητή
άλλη αναγνώριση είναι αυταπάτη να περιμένεις
γνήσια - ο τόπος μου
πεθαίνει ακαριαία εδώ κι αιώνες
το σάπιο βαθυσκάφος κατεβαίνει ξεδιάντροπα, μολύβι
προς το βυθό, αράγιστο
στις τόσες ατμόσφαιρες αλήθειας.
Στις ονομαστικές ψηφοφορίες ψήφισα πολλές φορές μόνος Όχι απέναντι σε είκοσι Ναι
δεν μπόρεσα να μεταπείσω κανέναν
οι άλλοι εκλέκτορες είχαν αποφασίσει από πριν, ή μάλλον
δεν είχαν αποφασίσει ποτέ, απλά συμφωνούσαν - αν
με ρωτάγανε ξανά, Όχι πάλι θα έλεγα
απλά θα προσέθετα πως στα πιο ουσιαστικά ζητήματα δε ζητήθηκε καν η γνώμη μου.
Αν θέλουν, ας δοκιμάσουν να με ρωτήσουν.

Κοιτάζω τα δεδομένα κατάματα. Πού βρισκόμαστε; Σε αριθμό δημοσιεύσεων πριν μια δεκαετία η Ελλάδα είχε προσωρινά προσπεράσει Ισραήλ, Φινλανδία, Δανία και Νορβηγία. Παρά την εγκληματική κομματική λεηλασία των πανεπιστημίων και προκλητικά μηδενική επένδυση σε έρευνα και τεχνολογία. Τώρα πλέον μας ξεπέρασε κι η Αίγυπτος.
Δεν τα λέω αυτά για να κατηγορήσω κανέναν άλλο, μόνο τον εαυτό μου κατηγορώ. Νιώθω τεράστια ευθύνη. Κάθε συλλογική καταστροφή είναι και προσωπική αποτυχία. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στην ίδια θέση παγκόσμιας κατάταξης όσο το 1967. Καθώς οι αριθμοί έχουν υστέρηση μιας δεκαετίας (ο χρόνος που προσπάθεια υποδομής μεταφράζεται σε δημοσιευμένο επιστημονικό προϊόν) και η πορεία είναι δυστυχώς καθοδική, μάλλον έχουμε επιστρέψει κάπου στο 1957. Βέβαια οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές, η ιστορία που έχει μεσολαβήσει δεν ακυρώνεται, η παραγωγή επιστημονικών και άλλων δεδομένων έχει αυξηθεί τρισεκατομμύρια φορές. Όμως όσο ο κόσμος προχωράει γοργά, εμείς παραμένουμε στάσιμοι.

Γυρίζω στο 1957 λοιπόν. Τι φυγές και επιστροφές μας διδάσκει η ζωή σημαντικών Ελλήνων επιστημόνων που είχαν κάνει αξιολογότατο έργο μέχρι τότε; Αναζήτηση στο Web of Science δείχνει 14 επιστήμονες με ελληνικά ονόματα που είχαν δημοσιεύσει σαν πρώτοι συγγραφείς τουλάχιστον μια δημοσίευση που τώρα έχει πάνω από 250 αναφορές. Μόνο 0,2% (ν=8975) από τις 5,591,537 δημοσιεύσεις μέχρι το 1957 περνούν αυτό το όριο. Παπανικολάου (4 εργασίες), Παπαπέτρου (3 εργασίες), Μητρόπολις (2 εργασίες), Βουγιούκος (2 εργασίες), Βαρελάς, Ίκκος, Ζέρβας, Δουσμάνης, Παπακυριακόπουλος, Αρβανιτάκη.

Όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα το μόνο που μπόρεσε να αξιοποιήσει από τον Γεώργιο Παπανικολάου ήταν η στρατιωτική του υπηρεσία στους βαλκανικούς πολέμους. Αν το επιχείρημα ήταν «δεν υπήρχε η κτιριακή και τεχνική υποδομή», το επιχείρημα αυτό δεν ισχύει πλέον. Θα δίναμε ευκαιρία σε έναν Γεώργιο Παπανικολάου σήμερα;
Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες. Δεν μπορείς να συναγωνιστείς όταν απλώς προσπαθείς να πετύχεις ό,τι άλλοι πετύχανε πριν 20 χρόνια, πέρυσι ή έστω εχθές. Δεν μπορείς να είσαι πρώτος βάζοντας στόχο να είσαι προτελευταίος (αντί τελευταίος). Δεν μπορείς να είσαι πρώτος βάζοντας στόχο έστω να γίνεις δεύτερος. Πρέπει να στοχεύεις για πρώτος. Συνεχώς προσφέρονται νέες ευκαιρίες. Νέες. Δηλαδή, άγνωστες, παράδοξες, αιρετικές, δυσψηλάφητες όταν πρωτοεμφανίζονται, αλλά εκ των υστέρων σαφώς αναγνωρίσιμες - όπως τα μεγάλα έργα τέχνης.
Ο Νικόλας Μητρόπουλος (Metropolis) για παράδειγμα δούλεψε στην ομάδα που έφτιαξε την πρώτη πυρηνική βόμβα και κατασκεύασε τους πρώτους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μεγάλης κλίμακας στο Los Alamos. Επίσης ανέπτυξε τους αλγόριθμους Monte Carlo, πυρήνα των σημαντικότερων υπολογιστικών αλγορίθμων μέχρι σήμερα. Υποθέτω πως κάποιο ελληνικό χάος είχε κάνει τους γονείς του να φύγουν στο Σικάγο. Πώς θα βεβαιωθούμε ότι το επόμενο μεγάλο ταλέντο που θα δημιουργήσει τη νέα πρωτοποριακή τεχνολογία (το αντίστοιχο της πυρηνικής ισχύος, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των υπολογιστικών αλγορίθμων για τον 21ο αιώνα) δεν θα χαθεί; Αντίστοιχα ισχύουν όχι μόνο για τεχνολογία και επιστήμη, αλλά και για κάθε έκφανση καινοτομίας, για παράδειγμα επιχειρηματικότητα ή τέχνη.
Πώς θα βεβαιωθούμε ότι αντί να διώξουμε, θα είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε; Πώς θα ανεχτούμε τους ίδιους τους ανθρώπους μας, πριν ανεχτούμε κι άλλους; Πώς θα ανεχτούμε τον εαυτό μας; Μπορούμε να μην μισούμε τον εαυτό μας; Μπορούμε να αποφύγουμε να καταλήξουμε περιπλανώμενοι, αυτοκαταστροφικοί Κοριολανοί, προδότες και προδομένοι, μέσα στην έριδα όπου όλοι μισούμε όλους, όπου όλοι φθονούμε όλους, όπου όλοι καταστρέφουμε όλους; Μπορούμε να αποφύγουμε την τραγική μοίρα του Κοριολανού, τη μοίρα του όλοι εναντίον ενός και ένας εναντίον όλων;
Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΙΟΛΑΝΟΥ
Despising,
For you, the city, thus I turn my back:
There is a world elsewhere.
William Shakespeare, Coriolanus
Χαμένη Αττική, ξεχασμένη θάλασσα της Βραυρώνας
δεκαεπτά χρόνια αργότερα
ντρέπεσαι ακόμα και να αισθανθείς, εξοντωμένος από τις διαφημίσεις.
δεν ωφελεί να απολογούμαι ότι ο αγώνας ήταν άνισος,
κάποιος από τους δύο θα προλάβαινε να γυρίσει πρώτος-
έχασα - έτσι απλά, το παραδέχομαι.
κι όμως περνώ ακόμα μια νύχτα το Δεκέμβριο την πλωτή γέφυρα στη Μικρή Πρέσπα,
κι ένα ανοιξιάτικο πρωινό με καταιγίδα επιστρέφω στην ακτή της Ζέριας,
καθρεφτίζομαι καλοκαίρι πάνω από τη γέφυρα της Τατάρνας,
κι αναγνωρίζω απ' την όψη που μετράει με βία τη μικρή αλυκή στα βράχια
τον νεκρό γλάρο μέσα στη θλίψη των φτερών του στη δυτική ακτή των Αντίπαξων -
Μισώ την πολιτεία σας
τον βαθύ ομφαλό του μητροπολίτη Χονδρομερίου
το λυγδιασμένο χέρι του νομάρχη
τον επιθανάτιο ρόγχο του διανοούμενου
το αποχαυνωμένο βλέμμα του υπουργού
το γυαλιστερό νυστέρι του μεγαλοχειρούργου
τα πατιναρισμένα κουμπιά του υποστράτηγου
το παρδαλό τσόκαρο της τραγουδίστριας
το εθνόσημο αποσμητικό του ποδοσφαιριστή
το τροφαντό πηγούνι του επιτηδευματία
το κεχριμπαρένιο κομπολόι του δημοσίου υπαλλήλου
το σκληροδερμικό χαμόγελο του χριστιανού πιστού
τα σκωριόχρωα πτύελα του δημοσιογράφου -
μισώ αυτό το ένα, μοναδικό, ομοούσιο και αδιαίρετο άτομο που περιγράφω
τα μισώ όλα αυτά
μισώ την πολιτεία σας και, σωστά το καταλάβατε,
κάνω ό,τι μπορώ, άοπλος και ανυπεράσπιστος, για να την καταστρέψω
χωρίς καμία βία.
Ο κορυφαίος μαθηματικός Χρίστος Παπακυριακόπουλος δημοσίευσε το 1957 την εργασία του πάνω στο λήμμα του Dehn. Ένας ευγενικός, λεπτεπίλεπτος άνθρωπος, είχε πολεμήσει στην Αλβανία και στην αντίσταση. Στα Δεκεμβριανά φεύγοντας από την Αθήνα τον συνέλαβε ο ΕΛΑΣ. Τελικά υποχώρησε μαζί τους και δίδαξε αριθμητική στο δημοτικό στον Παλαμά Καρδίτσας. Δεν κράτησε τίποτε για τον εαυτό του. Χάρισε ακόμα και το παλτό του σε ένα γεροντάκι κι ο ίδιος κυκλοφορούσε τυλιγμένος με μια τρύπια κουβέρτα. Επιστρέφοντας στο πανεπιστήμιο Αθηνών κατηγορήθηκε για αριστερός και παραιτήθηκε. Κατέφυγε στο Πρίνστον με μόνο μια βαλίτσα υπάρχοντα. Έμεινε στο ίδιο δωμάτιο ξενοδοχείου επί 25 χρόνια με τα ίδια υπάρχοντα, αθόρυβος, αφοσιωμένος στα μαθηματικά και ακούγοντας Βάγκνερ. Οι Έλληνες προσπάθησαν να τον εξοντώσουν κι εκεί ακόμα. Διαβήματα γίνανε προς τις αμερικανικές αρχές ότι ήταν επικίνδυνος κουμουνιστής και πρέπει να απελαθεί. Σκέφτομαι όταν περήφανο μέλος της Νέας Δημοκρατίας έστειλε επιστολή στην ηγεσία του Στάνφορντ ζητώντας την δημόσια μεταμέλειά μου και όταν οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε από τον υπουργό παιδείας να με απολύσει (από το Στάνφορντ;) για να μην διαφθείρω τους νέους. Παρηγοριέμαι ότι καλύτεροι από εμένα πάθανε χειρότερα.
Άλλος ένας μεγάλος διωγμένος, ο Αχιλλέας Παπαπέτρου, από τους μεγαλύτερους Φυσικούς του εικοστού αιώνα, βρέθηκε αποκομμένος από την επιστημονική κοινότητα στην Αθήνα της γερμανικής κατοχής. Συνέχισε να διδάσκει και να κάνει έρευνα ολομόναχος. Τιμήθηκε με απόλυση από το Πολυτεχνείο το 1946 λόγω συμμετοχής στην αντίσταση. Έφυγε στο εξωτερικό αποδεχόμενος πρόσκληση του Σρέντιγκερ. Σταδιοδρόμησε εκτός Ελλάδας. Δουβλίνο, Μάντσεστερ, Βερολίνο, Παρίσι, Πρίνστον, Βιέννη, Βοστώνη. Τι έγιναν άραγε εκείνοι που τον απολύσανε και οι επίγονοί τους; Δεν το ψάχνω καν, υποθέτω πως μάλλον ακόμα θα διαπρέπουν σε κάποιον κομματικό ή αλλο δικτυωμένο τεκέ.
ΦΟΡΗΤΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΓΙΑ ΘΥΡΕΣ USB VII: 8q24 GENE DESERT
Την πολιτεία μου την απαρνήθηκα πριν προλάβει εκείνη να με απαρνηθεί
Έζησα σε άλλη χώρα μέσα στην ίδια μου τη χώρα
Τώρα σαρώνουν τα κουτιά απ' τα λυόμενα περίπτερα των φαρμακευτικών εταιρειών
Το συνέδριο πλησιάζει στη λήξη του.
Ακόμα μιλούν κάποιοι πληρωμένοι ειδικοί στις βιντεο-οθόνες
Και τα λόγια σου ταξιδεύουν μέσα σε δελεαστικά επιτόκια και πιστωτικές κάρτες που δεν
Εκδόθηκαν - λίγο πριν το φορτηγό φορτώσει τα τελευταία απομεινάρια του εκθεσιακού χώρου
Το προεδρείο αργεί ακόμα να τιμήσει αυτούς που αφυπηρέτησαν, κάποιοι πεθαίνουν
Περιμένοντας με λιγούρα τον επίτιμο τίτλο τους
Πεθαίνουν μέσα σε φτηνές μυρωδιές από καραμελωμένα φιστίκια
Πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μας, κι εμείς απλά χειροκροτούμε
Η πρόεδρος μιλά εδώ και τρεις ώρες
Το προεδρείο την ανέχεται αποσβολωμένο σαν αναγκαία τιμωρία
Για τα ενωτικά ατοπήματα του Κωνσταντίνου Ντράγκατς
Ή για τις οικοδομικές επιδόσεις του Θωμά Πρελούμποβιτς
Ενώ οι σιχαμερές προσφωνήσεις της ελληνικής ακαδημαϊκής αληταμπουρίας συνεχίζονται
Τα νύχια των συνέδρων μεγαλώνουν με ορατές εναποθέσεις ασβεστίου
Άλλοι κοιτάνε τα παπούτσια τους στα πίσω καθίσματα
Ανίκανοι να αντιδράσουν
Ανίκανοι να μιλήσουν
Ανίκανοι έστω να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να μιλήσουν
Τα ίδια καθίσματα όπως πριν τριάντα χρόνια
Τα ίδια καθίσματα όπως θα είναι μετά από τριάντα χρόνια
Με τις «προκλήσεις του μέλλοντος όπου θα δίνουμε πάντα το παρόν»
Όπως δήλωσε και ο φοιτητοπατέρας υπουργός στην εναρκτήριο ομιλία
Η χώρα αυτή δεν πηγαίνει πουθενά, εσύ μόνο έφυγες και συνεχίζεις να φεύγεις
Ο προσκεκλημένος καθηγητής αγωνιά πότε θα πάει σπίτι του
Να βράσει κάστανα στη χύτρα ταχύτητας
Πότε θα τελειώσει αυτή η φάρσα
Ο άλλος φίλτατος περιμένει να πάρει σύνταξη για να κολλήσει πιο σθεναρά
στο γραφείο του
Και στην όποια εξουσία του δόθηκε να αποτελματώσει άλλη μια γενιά
Ανθεκτικός σαν το Acinetobacter anitratus στις μονάδες εντατικής παρακολούθησης, ανίκητος
Όπως και όλα αυτά τα σκουπίδια που σαρώνονται από τα περίπτερα των διαφημιστών
Για να επανατοποθετηθούν τρόπαια στο επόμενο συνέδριο
Που δε θα υπάρξει - η οπτασία
Που πέρασε μπροστά σου πριν είκοσι χρόνια στη στάση του λεωφορείου
Πρέπει να είναι ισχυρότερη από τον υπόγειο μητροπολιτικό σιδηρόδρομο
Που αποτελείωσε - περνώντας με ταχύτητα -
το τελευταίο πάρκο της εφηβείας σου.
Κάποιοι επιστρέψανε, ίσως κυνηγώντας αυτήν την οπτασία της εφηβείας τους, όπως ο Συρρακιώτης Διονύσιος Ίκκος. Από τους πλέον διακεκριμένους ενδοκρινολόγους παγκοσμίως, γύρισε από τη Σουηδία στην Ελλάδα. Για δεκαετίες αποτελούσε πρότυπο επιστήμης, κλινικής αρετής και προσφοράς. Δυστυχώς δεν κατάφερε ποτέ να γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σε μια φωτογραφία τον βλέπω μαζί με έναν πολύ αγαπητό μου δάσκαλο. Ήταν στο Λαϊκό νοσοκομείο που πριν 27 χρόνια ο καθηγητής Φώτης Παυλάτος μου έδωσε τη συστατική επιστολή για να πάω στην Αμερική. Θυμάμαι ακόμα σαν σήμερα εκείνη τη μέρα, την ευγενική, ποιητική του μορφή μέσα στο μισογκρεμισμένο παραμελημένο κτίριο όπου υπηρέτησε τόσα χρόνια τους ασθενείς και τους φοιτητές του. Συστατική επιστολή πήρα επίσης από τον εξίσου αγαπημένο μέντορά μου καθηγητή Δάικο. Δυο φωτεινά παραδείγματα, με τιμούν σήμερα με την παρουσία τους.
Οι περισσότεροι δεν επιστρέψανε ποτέ. Η Αγγελική Αρβανιτάκη έφυγε από την Αίγυπτο για την Γαλλία. Από τις μεγαλύτερες μορφές της νευροφυσιολογίας, ολοκλήρωσε τη σημαντικότερη δουλειά της ενώ ξεκινούσε ο Β' παγκόσμιος πόλεμος. Η δημοσίευση άργησε 2 χρόνια όπως γράφει μια υποσημείωση στην πρώτη σελίδα. "Owing to the present circumstances this paper, finished since May 1940, could not be published earlier."
Στη διάρκεια της κατοχής, δούλευε με τον επίσης Έλληνα συζυγό της στο εργαστήριο καθημερινά, σε ένα υπόγειο. Συναισθάνομαι την προσπάθεια να βρεις μια δόση λογικής με την επιστημονική έρευνα σε έναν παράλογο κόσμο. Ήρθε μόνο μια φορά στην Ελλάδα, 74 ετών, όταν ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Άλλα φωτεινά μυαλά αγνοούνται. George John Bouyoucos. Born in Licolia, Greece on 23 May 1888 to John James Bouyoucos and Paraskevj Kapsimakakos. Πού είναι η Licolia; Δεν βρίσκω το όνομα στο χάρτη. Υπάρχει αυτός ο οικισμός; Χάθηκε; Είναι παραφθορά άλλης γεωγραφικής τοποθεσίας; Τι σχέση είχε αυτός ο πρωτοπόρος της μηχανικής ανάλυσης εδαφών με την Ελλάδα; Στο Semi-centennial Alumni Record of the University of Illinois βρίσκω κάποιες πληροφορίες παραπάνω. Prepared in Greek Prep. Sch.; Y.M.C.A. of Chicago; Ph.D, Cornell, 1911; Univ. of Berlin, Paris, and London, 1913-4; Pres., Adelphic; Cosmopolitan.

Σταματάω στη λέξη Cosmopolitan, κοσμοπολίτης. Τον Νοέμβριο πρότεινα στο Τμήμα Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Στάνφορντ να διδάξω ένα μάθημα με τίτλο «The Cosmopolitan Introvert: Modern Greek Poetry and its Itinerants». Θέμα η σύγκριση Ελλήνων ποιητών του τελευταίου αιώνα με Αμερικανούς και Ευρωπαίους συγγραφείς με παράλληλους βίους. Με στεναχωρούσε ότι το Στάνφορντ δεν είχε ούτε ένα μάθημα για την σύγχρονη Ελλάδα. Με στεναχωρεί όταν αποκόπτεται η Ελλάδα από το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Πρόσφατα έμαθα από τους φιλολόγους συναδέλφους ότι η πρότασή μου έγινε δεκτή.
ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ
ΚΑ
Το δωμάτιο δεν μπορεί να γτώσει με τίποτα απ' το φως του ήλιου, με μεγάλα παράθυρα ανοιχτά προς τη δύση, το νότο και την ανατολή, οι μέλισσες σταματούν και περιεργάζονται τα γαλάζια κουφώματα και το ένα κομμένο ροδάκινο, το φως καίει τα πόδια σου πάνω στο λευκό σεντόνι, όλα είναι λευκά στο δωμάτιο σαν τις ελάχιστες καλαμιές ή σαν τα αμέτρητα δυο τζιτζίκια εκεί έξω, τα ίδια τζιτζίκια εδώ στην Κύθνο, κι είκοσι τόσα χρόνια πριν έξω απ' την πνευμονολογική κλινική όπου δε συναντηθήκαμε με τα σκονισμένα πεύκα στην αυλή σε μια πόλη που μόλις είχε πεθάνει για σένα, νομίζω τη λέγανε Κεκρωπία ή Αθήνα ή κάτι τέτοιο αλλόκοτο προελληνικό όνομα, όπως έχουν όλες οι πολιτείες που πλέον δεν κατοικούνται. Μπορείς να έρθεις μαζί μου άραγε;
Σας ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα μαζί μου. Σας ευχαριστώ που με αφήσατε να επιστρέψω.

Η ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΓΗΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

 

Οταν η Γερμανία «κούρευε» τα χρέη της

Reuters, A.P.

 

 

Χωρίς διαγραφή του επαχθούς χρέους μιας χώρας, δεν επιτυγχάνεται οικονομικό θαύμα όπως συνέβη στη μεταπολεμική Γερμανία. Αυτά επισημαίνουν ειδικοί σε θέματα χρέους και ιστορικοί στην Deutsche Welle. Η «σεισάχθεια», την οποία εξασφάλισε η χώρα με τη Συμφωνία του Λονδίνου πριν από 60 χρόνια, την 27η Φεβρουαρίου 1953, της προσέφερε κάτι σπάνιο στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: τη διαγραφή στο ήμισυ των προπολεμικών και μεταπολεμικών χρεών της. Κατά τη Γερμανίδα ιστορικό Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι του Πανεπιστήμιου της Στουτγάρδης, η Γερμανία με τη Συμφωνία του Λονδίνου έθεσε τα θεμέλια του λεγόμενου οικονομικού της θαύματος. «Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, μάλιστα, πως χωρίς αυτή τη διαγραφή, δεν θα συντελούνταν αυτή η εξέλιξη», υπογραμμίζει η ιστορικός.
Απώθηση
Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα μείωσης των χρεών των υπό ανάπτυξη χωρών, Γιούργκεν Κάιζερ, επισημαίνει ότι οι Γερμανοί για πολλά χρόνια απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη. Πίστευαν ότι με την εργατικότητά τους και την αμερικανική αρωγή υπήρξε η ανοικοδόμηση. Απαιτήσεις από τη Γερμανία είχαν 70 χώρες, ενώ το 1953 το συνολικό χρέος της ανερχόταν σε 30 δισ. μάρκα (περίπου 15,3 δισ. ευρώ). Το ήμισυ αφορούσε την προπολεμική και το υπόλοιπο τη μεταπολεμική περίοδο. Αυτό αντιστοιχούσε στο 23% του ΑΕΠ. Σήμερα οι αναπτυσσόμενες χώρες αντιμετωπίζουν την απειλή της πτώχευσης όταν το χρέος τους υπερβεί το 40% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα η αναλογία φθάνει το 160%.
Το 1953, όμως, η Γερμανία δεν επιδίωκε λιτότητα για την αποπληρωμή των οφειλομένων, εφόσον χρειαζόταν κεφάλαια ανάπτυξης. Οπως προσθέτει ο Γιούργκεν Κάιζερ, η διαγραφή του γερμανικού χρέους διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί η χώρα σε εξαγωγική δύναμη, εφόσον συνέφερε τους δανειστές της να παράγει, να πωλεί τα προϊόντα της και να τους εξοφλεί. «Κάτι αντίστοιχο θα έπρεπε να εφαρμοσθεί στην Ελλάδα», προτείνει. «Αν επιτρέψουν οι Γερμανοί να εμφανισθεί πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους». Μετά τη διαίρεση της Γερμανίας κατά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ και οι διαπραγματευτές έπρεπε να απαντήσουν στο εξής: θα ανελάμβανε η Δυτική Γερμανία την κληρονομιά των χρεών του ναζιστικού καθεστώτος ή θα το απέφευγε, εφόσον η Ανατολική Γερμανία τελούσε υπό σοβιετικό έλεγχο;
Διαγραφή
Ο κ. Αντενάουερ έκλινε προς την πρώτη επιλογή, γιατί, πρώτον, είχε ως ύψιστη προτεραιότητα την ανάκτηση της κυριαρχίας της νεοπαγούς Δημοκρατίας και, δεύτερον, επεδίωκε να αποκαταστήσει τη δανειοληπτική της αξιοπιστία στο διεθνές σκηνικό. Η δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων μέσω δανεισμού για την ανοικοδόμηση της βιομηχανίας της χώρας ήταν απαραίτητη.
Αν και το ζήτημα των προπολεμικών δανείων (13,5 δισ. γερμανικά μάρκα ή περίπου 7 δισ. ευρώ) παρέμεινε ανοιχτό κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, οι οποίες ξεκίνησαν το 1951, τελικώς συμφωνήθηκε να μειωθούν στο ήμισυ (7,3 δισ. μάρκα ή 3,7 δισ. ευρώ). Το ίδιο ίσχυσε και για τα μεταπολεμικά, τα οποία υπολογίζονταν σε 15-16 δισ. γερμανικά μάρκα (8 δισ. ευρώ) και μειώθηκαν στα 7 δισ. μάρκα. Συνολικά οι οφειλές αποπληρώνονταν σε ετήσιες δόσεις σχεδόν 540 εκατ. μάρκων (276 εκατ. ευρώ) έως το 1980. Το εν λόγω ποσόν καταβαλλόταν εύκολα από την ταχέως αναπτυσσόμενη Γερμανία του 1950, καθώς αντιστoιχούσε στο 4% των εξαγωγών της. Το τελευταίο μέρος των πολεμικών οφειλών της, πάντως, δόθηκε το 2010. Είχε προβλεφθεί ότι, σε περίπτωση επανένωσης των Γερμανιών, θα καταβάλλονταν επιπλέον τόκοι.

 

 

Έντυπη  έκδοση Καθημερινής 

 28.02.2013 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΕΠΙΣΗΣ

Όταν η Ελλάδα κούρευε το χρέος της Γερμανίας - Tvxs

Ο ΑΤΡΙΧΟΣ  ΠΙΘΗΚΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ  ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ

Ταράζει τα νερά στο πανηγυράκι της Γιουροβίζιον ο Frank Gabbani, ο Ιταλός τραγουδιστής που συμμετέχει με το τραγούδι που  θριάμβευσε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο 2017 , ένα καυστικό κείμενο  που σατιρίζει τον αδιέξοδο τρόπο ζωής του Δυτικού ανθρώπου και την πιθηκιστική υιοθέτηση συνηθειών της ανατολίτικης κουλτούρας.

Κινούμενο μεταξύ φιλοσοφικών  αναφορών, λογοπαιγνίων  και σαρκαστικών σχολιασμών, το περιεχόμενο των στίχων διερευνά τις καθημερινές μας συνήθειες, που πάντα αιωρούνται μεταξύ του είναι και του φαίνεσθαι.
Ο τραγουδιστής καταγγέλλει  το πώς οι Δυτικοί προσπαθούν να "μιμούνται" με επιφανειακό  και βιαστικό τρόπο, τις συνήθειες της Ανατολής, σε μια προσπάθεια να βρουν οι ίδιοι την εσωτερική τους γαλήνη. Το κείμενο είναι εμπλουτισμένο με αναφορές σε ανατολικές φιλοσοφίες, τον  Βούδα,  τη Νιρβάνα, το Κάρμα ,το Μάντρα  κλπ. αλλά , ταυτόχρονα, μας κλείνει το μάτι με νόημα όταν αναφέρεται στον αφορισμό « τα πάντα ρει» του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Ηράκλειτου  , δείχνοντάς μας  ξεκάθαρα ότι η πηγή της  πραγματικής φιλοσοφίας για τον Δυτικό άνθρωπο είναι δίπλα του.
  Τελικά, αυτός ο άνθρωπος που χορεύει το Δυτικό Κάρμα, δεν είναι τίποτε άλλο από μία  μαϊμού χωρίς τρίχες.

 

Essere o dover essere
Il dubbio amletico
Contemporaneo come l’uomo del neolitico
Nella tua gabbia 2×3 mettiti comodo
Intellettuali nei caffè
Internettologi

Soci onorari al gruppo dei selfisti anonimi
L’intelligenza è démodé
Risposte facili
Dilemmi inutili.
AAA cercasi (cerca sì)
Storie dal gran finale
Sperasi (spera sì)
Comunque vada panta rei
And singing in the rain
Lezioni di Nirvana
C’è il Buddha in fila indiana
Per tutti un’ora d’aria, di gloria
La folla grida un mantra
L’evoluzione inciampa
La scimmia nuda balla
Occidentali’s Karma
Occidentali’s Karma
La scimmia nuda balla
Occidentali’s Karma
Piovono gocce di Chanel
Su corpi asettici
Mettiti in salvo dall’odore dei tuoi simili
Tutti tuttologi col web
Coca dei popoli
Oppio dei poveri.
AAA cercasi (cerca sì)
Umanità virtuale
Sex appeal (sex appeal)
Comunque vada panta rei
And singing in the rain.
Lezioni di Nirvana
C’è il Buddha in fila indiana
Per tutti un’ora d’aria, di gloria
La folla grida un mantra
L’evoluzione inciampa
La scimmia nuda balla
Occidentali’s Karma.
Occidentali’s Karma
La scimmia nuda balla
Occidentali’s Karma.
Quando la vita si distrae cadono gli uomini.
Occidentali’s Karma
Occidentali’s Karma
La scimmia si rialza.
Namasté Alé
Lezioni di Nirvana
C’è il Buddha in fila indiana
Per tutti un’ora d’aria, di gloria.
La folla grida un mantra
L’evoluzione inciampa
La scimmia nuda balla
Occidentali’s Karma.
Occidentali’s Karma
La scimmia nuda balla
Occidentali’s Karma

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΔΥΤΙΚΟ ΚΑΡΜΑ

"Να ζει κανείς ή να πρέπει να ζει;" -

ιδού η Αμλετική απορία,

τόσο επίκαιρη όσο και ο Νεολιθικός άνθρωπος.

Βολέψου στο 2x3 διαστάσεων κλουβί σου.

"Διανοούμενοι" της καφετέριας,

"ειδικοί" του διαδικτύου,

εκλεκτά μέλη των Ανώνυμων Σελφοπαθών.

Η ευφυΐα είναι ντεμοντέ,

οι απαντήσεις εύκολες,

τα ερωτήματα ανώδυνα.

Α-Α-Α Αναζητείται (ναι, αναζητά)

το Γκραν Φινάλε,

ελπίζεται (ναι, ελπίζει) πως

ό,τι κι αν συμβεί, "τα πάντα ρει"

και "Τραγούδι στη βροχή".

Ρεφρέν:

Μαθήματα Νιρβάνα,

να ο Βούδας στην ινδική εκδοχή,

ώρα χαλάρωσης για όλους, δόξα σοι.

Τα πλήθη επαναλαμβάνουν ένα μάντρα (mantra)*,

η (ανθρώπινη) εξέλιξη σκοντάφτει,

ο γυμνός πίθηκος χορεύει,

το Δυτικό Κάρμα,

το Δυτικό Κάρμα,

ο γυμνός πίθηκος χορεύει,

το Δυτικό Κάρμα.

Βρέχει σταγόνες από Σανέλ

σε αποστειρωμένα σώματα,

σώσε τον εαυτό σου από την οσμή του είδους σου.

Οι πάντες τα ξέρουν όλα με το διαδίκτυο,

την κοκαΐνη των λαών,

το όπιο των φτωχών.

Α-Α-Α Αναζητείται (ναι, αναζητά)

εικονική ανθρωπότητα,

το σεξαπίλ (σεξαπίλ),

ό,τι κι αν συμβεί, "τα πάντα ρει"

και "Τραγούδι στη βροχή".

Ρεφρέν:

Μαθήματα Νιρβάνα,

να ο Βούδας στην ινδικ εκδοχή,

ώρα χαλάρωσης για όλους, δόξα σοι.

Τα πλήθη επαναλαμβάνουν ένα μάντρα,

η (ανθρώπινη) εξέλιξη σκοντάφτει,

ο γυμνός πίθηκος χορεύει,

το Δυτικό Κάρμα,

το Δυτικό Κάρμα,

ο γυμνός πίθηκος χορεύει,

το Δυτικό Κάρμα.

Όταν η ζωή χάνει τον δρόμο της,

οι άνθρωποι καταρρέουν.

Το Δυτικό Κάρμα,

το Δυτικό Κάρμα,

ο πίθηκος (που) ανασταίνεται.

Ναμαστέ (Namaste)**, όλε!

Ρεφρέν:

Μαθήματα Νιρβάνας,

να ο Βούδας στην ινδιάνικη εκδοχή,

ώρα χαλάρωσης για όλους, δόξα σοι.

Τα πλήθη επαναλαμβάνουν ένα μάντρα,

η (ανθρώπινη) εξέλιξη σκοντάφτει,

ο γυμνός πίθηκος χορεύει,

το Δυτικό Κάρμα,

το Δυτικό Κάρμα,

ο γυμνός πίθηκος χορεύει,

το Δυτικό Κάρμα.

* Μάντρα :φωνητική τεχνική που σκοπό έχει να απελευθερώσει τον νου
** Ναμαστε:  χειρονομία Συμπαντικής Ενότητας