Κούλογλου: Αντί να "τουρκοποιηθεί" η Συρία, "συριοποίηθηκε" η Τουρκία
Συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου στην “Αυγή της Κυριακής”
Έχετε ασχοληθεί εκτενώς και δημοσιογραφικά αλλά και με πολιτικές παρεμβάσεις σας με το θέμα της Τουρκίας, πώς θεωρείτε πως θα επηρεάσουν οι τελευταίες εξελίξεις στην γείτονα, το προσφυγικό και την περιοχή μας;
Η πολιτική Ερντογάν στη Μέση Ανατολή απέτυχε παταγωδώς και αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την πρόσφατη επιχείρηση του τουρκικού στρατού στη Συρία: αντί να αποτελέσει ηγεμονική δύναμη στη περιοχή, να ανατρέψει το καθεστώς Ασσαντ και να ελέγχει τις συριακές πολιτικές εξελίξεις, ο Ερντογάν προσπαθεί όπως όπως να περιορίσει τη εξάπλωση της κουρδικής επιρροής, εισβάλλοντας στρατιωτικά στη Συρία. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά, είναι εύκολο να μπεις σε πόλεμο αλλά πιο δύσκολο να βγεις, ενώ η άμεση στρατιωτική εισβολή φέρνει αναπόφευκτα απώλειες στρατιωτών-οι πρώτες σημειώθηκαν ήδη.
Αντί να "τουρκοποιηθεί" η Συρία, "συριοποίηθηκε" η Τουρκία: η χώρα διολισθαίνει ταχύτατα προς ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, ενώ το κυνήγι των μαγισσών μετά το πραξικόπημα αποδιοργανώνει τη κρατική μηχανή και χωρίζει στα δύο τη τουρκική κοινωνία. Σημειώνονται βομβιστικές επιθέσεις, ακόμη και εναντίον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και έχει ξεκινήσει ένας χαμηλής έντασης εμφύλιος πόλεμος στις κουρδικές περιοχές. Το παράλληλο ξήλωμα του κεμαλισμού και η αποτυχία του "πολιτικού Ισλάμ", δηλαδή της συνύπαρξης του Ισλάμ με μια δημοκρατία δυτικού τύπου, συνιστούν στρατηγική και υπαρξιακή κρίση και μετατρέπουν τη Τουρκία, αντί για παράγοντα σταθερότητας, σε πηγή αστάθειας για όλη την περιοχή. Η Ελλάδα θα χρειαζόταν έναν σταθερό γείτονα και για την από κοινού διαχείριση του προσφυγικού που δυστυχώς δεν υπάρχει. Το μόνο θετικά σε όλα αυτά είναι ότι ο Ερντογάν δεν δείχνει να είναι αντίθετος στην επίλυση του Κυπριακού.
Έχει ανοίξει ο δρόμος προς ένα κοινό Μέτωπο του Νότου με δεδομένη την Σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί με πρωτοβουλία Τσίπρα στις 9 Σεπτεμβρίου; To γεγονός πως στον Νότο υπάρχουν συντηρητικές κυβερνήσεις θα αποτελέσει τροχοπέδη;
Είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία Τσίπρα και επίσης απόδειξη ότι η εικόνα της χώρας βελτιώνεται. Ασφαλώς θα ήταν καλύτερα αν στην Ισπανία υπήρχε κυβέρνηση της αριστεράς αλλά και μόνο το γεγονός ότι ο συντηρητικός Ραχόι παίρνει μέρος (σημείωση: η συνέντευξη έγινε πριν την απόφαση του Ραχόι να μη παραστεί μετά την καταψήφιση του από την ισπανική Βουλή) δείχνει πόσο η συνεργασία των χωρών του Νότου ήταν αναγκαία από την αρχή της οικονομικής κρίσης. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν τη προσπάθησαν οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις. Και φυσικά θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θέση θα πάρει η αντιπολίτευση στην Ελλάδα.
Με την Ευρώπη φοβισμένη από τα τρομοκρατικά χτυπήματα, με σπασμωδικές κινήσεις όπως ο "διωγμός" των γυναικών που φορούν μπουργκίνι στις παραλίες της Γαλλίας που ανεστάλησαν από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρα, είστε αισιόδοξος για το ευρωπαϊκό μέλλον;
Το φιάσκο του μπουργκίνι είναι ένα ακόμη δείγμα των υπαρξιακών προβλημάτων της Ευρώπης, που μεγεθύνονται λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων και των πολιτικών λιτότητας. Αυτές τρέφουν με τη σειρά τους τον ευρωσκεπτικισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς. Δυστυχώς η ηγεσία που κινεί τα νήματα είναι κατώτερη των περιστάσεων, χώρια ότι έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία. Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, αλλά τώρα είμαι ένας αισιόδοξος σε απόγνωση.
Ως δημοσιογράφος πώς κρίνετε τον διαγωνισμό αδειοδότησης για τις τηλεοπτικές άδειες; Ως ευρωβουλευτής, πώς κρίνετε τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης ιδίως όταν επικαλούνται την επιστολή του κοινοτικού επιτρόπου Έτινγκερ και ποια είναι τελικά η στάση της Κομισιόν απέναντι στο θέμα;
Πίσω από αυτές οι παρεμβάσεις της Κομισιόν, όπως ήταν και αυτή για την ΕΛΣΤΑΤ, υπάρχει ελληνικός δάκτυλος: τα στρατηγικά αδιέξοδα της αντιπολίτευσης την έχουν οδηγήσει σε πρακτικές που θυμίζουν την εποχή της ξενοκρατίας τον 19ο αιώνα. Τότε είχαμε το βρετανικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα, τώρα έχουμε το Λαϊκό της Μέρκελ και του Βέμπερ από το Μόναχο, του Φέρχοφστατ... και δε συμμαζεύεται.
Τώρα στη συζήτηση για το διαγωνισμό, αυτό που προκαλεί και πάλι μεγάλη εντύπωση είναι ότι από την πλευρά της αντιπολίτευσης δεν έχει ακουστεί ούτε μία κουβέντα αυτοκριτικής για την τηλεοπτική ζούγκλα που επικρατούσε τα προηγούμενα τριάντα χρόνια, όπου ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε, κανείς δεν πλήρωνε για τη χρήση δημοσίων αγαθών και δεν έδινε πουθενά λογαριασμό. Η αντιπολίτευση θέλει να έρθει στην εξουσία για να επαναφέρει το παλιό καθεστώς που έφερε τη χώρα στο σημείο αυτό.
Βεβαίως αυτή η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν πολύ ξεχωριστή αλλά πήρε αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί πήγε να λύσει μια ανώμαλη κατάσταση και όχι μια συνηθισμένη όπως συμβαίνει στις δημοκρατίες. Φυσικά, τώρα που τελειώνει ο διαγωνισμός (σημείωση: Η συνέντευξη έγινε πριν την ολοκλήρωση του διαγωνισμού για τις άδειες) χρειάζεται και εμείς ως δημοσιογράφοι, όπως επίσης η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα, να συζητήσουμε σοβαρά και για την ποιότητα της ενημέρωσης. Να κοιτάξουμε να υπάρξουν ρυθμιστικοί κανόνες που να εξασφαλίζουν την προστασία των πολιτών από μεγάλα, συχνά σκοτεινά, οικονομικά συμφέροντα και να διασφαλίζουν πλουραλιστική ενημέρωση αλλά και ένα κάποιο επίπεδο στη ψυχαγωγία. Εδώ το ΕΣΡ καλείται να παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, αλλά δυστυχώς η αξιωματική αντιπολίτευση παρεμποδίζει τη λειτουργία του. Ελπίζω να αλλάξει στάση, τώρα που το κλείσιμο του ματιού στους καναλάρχες χάνει το νόημα του.
- Mας χωρίζει ένας μήνας και κάτι από το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Τι κόμμα χρειαζόμαστε;
Ένα κόμμα ανοιχτό στη κοινωνία, σύγχρονο και προσιτό στους νέους που και πλήττονται περισσότερο από τη κρίση και αποτελούν το αύριο της αριστεράς και της χώρας. Χρειαζόμαστε ένα Συνέδριο που δεν θυμίζει αυτά των προηγούμενων δεκαετιών με "ολίγη ίντερνετ". Αλλά μια τελείως διαφορετική διαδικασία που να αξιοποιεί τις πρόσφατες σχετικές εμπειρίες των Podemos και του Σάντερς στις ΗΠΑ, που κατάφεραν να ξεκινήσουν μικρές επαναστάσεις με όπλο το ίντερνετ, τα social media και την συμμετοχή των πολιτών και ιδίως των νέων. Μια τέτοια μικρή, σύγχρονη επανάσταση θα έπρεπε να επικύρωνε ένα Συνέδριο της αριστεράς.
Σημείωση: Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε πριν την λήξη του διαγωνισμού για τις άδειες και την απόφαση του Ραχόι να μη παραστεί μετά την καταψήφιση του από την ισπανική Βουλή.
Έχετε ασχοληθεί εκτενώς και δημοσιογραφικά αλλά και με πολιτικές παρεμβάσεις σας με το θέμα της Τουρκίας, πώς θεωρείτε πως θα επηρεάσουν οι τελευταίες εξελίξεις στην γείτονα, το προσφυγικό και την περιοχή μας;
Η πολιτική Ερντογάν στη Μέση Ανατολή απέτυχε παταγωδώς και αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την πρόσφατη επιχείρηση του τουρκικού στρατού στη Συρία: αντί να αποτελέσει ηγεμονική δύναμη στη περιοχή, να ανατρέψει το καθεστώς Ασσαντ και να ελέγχει τις συριακές πολιτικές εξελίξεις, ο Ερντογάν προσπαθεί όπως όπως να περιορίσει τη εξάπλωση της κουρδικής επιρροής, εισβάλλοντας στρατιωτικά στη Συρία. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά, είναι εύκολο να μπεις σε πόλεμο αλλά πιο δύσκολο να βγεις, ενώ η άμεση στρατιωτική εισβολή φέρνει αναπόφευκτα απώλειες στρατιωτών-οι πρώτες σημειώθηκαν ήδη.
Αντί να "τουρκοποιηθεί" η Συρία, "συριοποίηθηκε" η Τουρκία: η χώρα διολισθαίνει ταχύτατα προς ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, ενώ το κυνήγι των μαγισσών μετά το πραξικόπημα αποδιοργανώνει τη κρατική μηχανή και χωρίζει στα δύο τη τουρκική κοινωνία. Σημειώνονται βομβιστικές επιθέσεις, ακόμη και εναντίον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και έχει ξεκινήσει ένας χαμηλής έντασης εμφύλιος πόλεμος στις κουρδικές περιοχές. Το παράλληλο ξήλωμα του κεμαλισμού και η αποτυχία του "πολιτικού Ισλάμ", δηλαδή της συνύπαρξης του Ισλάμ με μια δημοκρατία δυτικού τύπου, συνιστούν στρατηγική και υπαρξιακή κρίση και μετατρέπουν τη Τουρκία, αντί για παράγοντα σταθερότητας, σε πηγή αστάθειας για όλη την περιοχή. Η Ελλάδα θα χρειαζόταν έναν σταθερό γείτονα και για την από κοινού διαχείριση του προσφυγικού που δυστυχώς δεν υπάρχει. Το μόνο θετικά σε όλα αυτά είναι ότι ο Ερντογάν δεν δείχνει να είναι αντίθετος στην επίλυση του Κυπριακού.
Έχει ανοίξει ο δρόμος προς ένα κοινό Μέτωπο του Νότου με δεδομένη την Σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί με πρωτοβουλία Τσίπρα στις 9 Σεπτεμβρίου; To γεγονός πως στον Νότο υπάρχουν συντηρητικές κυβερνήσεις θα αποτελέσει τροχοπέδη;
Είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία Τσίπρα και επίσης απόδειξη ότι η εικόνα της χώρας βελτιώνεται. Ασφαλώς θα ήταν καλύτερα αν στην Ισπανία υπήρχε κυβέρνηση της αριστεράς αλλά και μόνο το γεγονός ότι ο συντηρητικός Ραχόι παίρνει μέρος (σημείωση: η συνέντευξη έγινε πριν την απόφαση του Ραχόι να μη παραστεί μετά την καταψήφιση του από την ισπανική Βουλή) δείχνει πόσο η συνεργασία των χωρών του Νότου ήταν αναγκαία από την αρχή της οικονομικής κρίσης. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν τη προσπάθησαν οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις. Και φυσικά θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θέση θα πάρει η αντιπολίτευση στην Ελλάδα.
Με την Ευρώπη φοβισμένη από τα τρομοκρατικά χτυπήματα, με σπασμωδικές κινήσεις όπως ο "διωγμός" των γυναικών που φορούν μπουργκίνι στις παραλίες της Γαλλίας που ανεστάλησαν από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρα, είστε αισιόδοξος για το ευρωπαϊκό μέλλον;
Το φιάσκο του μπουργκίνι είναι ένα ακόμη δείγμα των υπαρξιακών προβλημάτων της Ευρώπης, που μεγεθύνονται λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων και των πολιτικών λιτότητας. Αυτές τρέφουν με τη σειρά τους τον ευρωσκεπτικισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς. Δυστυχώς η ηγεσία που κινεί τα νήματα είναι κατώτερη των περιστάσεων, χώρια ότι έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία. Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, αλλά τώρα είμαι ένας αισιόδοξος σε απόγνωση.
Ως δημοσιογράφος πώς κρίνετε τον διαγωνισμό αδειοδότησης για τις τηλεοπτικές άδειες; Ως ευρωβουλευτής, πώς κρίνετε τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης ιδίως όταν επικαλούνται την επιστολή του κοινοτικού επιτρόπου Έτινγκερ και ποια είναι τελικά η στάση της Κομισιόν απέναντι στο θέμα;
Πίσω από αυτές οι παρεμβάσεις της Κομισιόν, όπως ήταν και αυτή για την ΕΛΣΤΑΤ, υπάρχει ελληνικός δάκτυλος: τα στρατηγικά αδιέξοδα της αντιπολίτευσης την έχουν οδηγήσει σε πρακτικές που θυμίζουν την εποχή της ξενοκρατίας τον 19ο αιώνα. Τότε είχαμε το βρετανικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα, τώρα έχουμε το Λαϊκό της Μέρκελ και του Βέμπερ από το Μόναχο, του Φέρχοφστατ... και δε συμμαζεύεται.
Τώρα στη συζήτηση για το διαγωνισμό, αυτό που προκαλεί και πάλι μεγάλη εντύπωση είναι ότι από την πλευρά της αντιπολίτευσης δεν έχει ακουστεί ούτε μία κουβέντα αυτοκριτικής για την τηλεοπτική ζούγκλα που επικρατούσε τα προηγούμενα τριάντα χρόνια, όπου ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε, κανείς δεν πλήρωνε για τη χρήση δημοσίων αγαθών και δεν έδινε πουθενά λογαριασμό. Η αντιπολίτευση θέλει να έρθει στην εξουσία για να επαναφέρει το παλιό καθεστώς που έφερε τη χώρα στο σημείο αυτό.
Βεβαίως αυτή η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν πολύ ξεχωριστή αλλά πήρε αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί πήγε να λύσει μια ανώμαλη κατάσταση και όχι μια συνηθισμένη όπως συμβαίνει στις δημοκρατίες. Φυσικά, τώρα που τελειώνει ο διαγωνισμός (σημείωση: Η συνέντευξη έγινε πριν την ολοκλήρωση του διαγωνισμού για τις άδειες) χρειάζεται και εμείς ως δημοσιογράφοι, όπως επίσης η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα, να συζητήσουμε σοβαρά και για την ποιότητα της ενημέρωσης. Να κοιτάξουμε να υπάρξουν ρυθμιστικοί κανόνες που να εξασφαλίζουν την προστασία των πολιτών από μεγάλα, συχνά σκοτεινά, οικονομικά συμφέροντα και να διασφαλίζουν πλουραλιστική ενημέρωση αλλά και ένα κάποιο επίπεδο στη ψυχαγωγία. Εδώ το ΕΣΡ καλείται να παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, αλλά δυστυχώς η αξιωματική αντιπολίτευση παρεμποδίζει τη λειτουργία του. Ελπίζω να αλλάξει στάση, τώρα που το κλείσιμο του ματιού στους καναλάρχες χάνει το νόημα του.
- Mας χωρίζει ένας μήνας και κάτι από το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Τι κόμμα χρειαζόμαστε;
Ένα κόμμα ανοιχτό στη κοινωνία, σύγχρονο και προσιτό στους νέους που και πλήττονται περισσότερο από τη κρίση και αποτελούν το αύριο της αριστεράς και της χώρας. Χρειαζόμαστε ένα Συνέδριο που δεν θυμίζει αυτά των προηγούμενων δεκαετιών με "ολίγη ίντερνετ". Αλλά μια τελείως διαφορετική διαδικασία που να αξιοποιεί τις πρόσφατες σχετικές εμπειρίες των Podemos και του Σάντερς στις ΗΠΑ, που κατάφεραν να ξεκινήσουν μικρές επαναστάσεις με όπλο το ίντερνετ, τα social media και την συμμετοχή των πολιτών και ιδίως των νέων. Μια τέτοια μικρή, σύγχρονη επανάσταση θα έπρεπε να επικύρωνε ένα Συνέδριο της αριστεράς.
Σημείωση: Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε πριν την λήξη του διαγωνισμού για τις άδειες και την απόφαση του Ραχόι να μη παραστεί μετά την καταψήφιση του από την ισπανική Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου