Κόψτε τον λαιμό σας!
Η
κατάσταση με το προσφυγικό ζήτημα στο Βόρειο Αιγαίο είναι τραγική,
μέχρι να γίνει ακόμη χειρότερη. Διότι προοπτική εκτόνωσης δεν υπάρχει,
αφού δεν υπάρχει πολιτική βούληση προς αυτή την κατεύθυνση. Απεναντίας,
όλα δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα έχουμε βίαιες συγκρούσεις και νεκρούς
εντός των νησιωτικών κοινωνιών.
Γιάννης Μακριδάκης*
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016
www.thepressproject.gr
Konstantinos Tsakalidis / SOOC
Στη Χίο είναι
εγκλωβισμένοι εδώ και ένα εξάμηνο περισσότεροι από 3.500 πρόσφυγες και
μετανάστες, οι 2.000 εκ των οποίων ζουν σε πρόχειρα τσαντίρια και σε
λυόμενους οικίσκους εντός δύο καταυλισμών στο κέντρο της πόλης. Άνθρωποι
απελπισμένοι, δίχως καμιά ελπίδα ζωής και δίχως χρήματα είναι
παρκαρισμένοι πρόχειρα εδώ από την ευρωπαϊκή και την ελληνική κυβέρνηση,
οι οποίες έχουν υιοθετήσει μία και μόνη πολιτική στάση αντιμετώπισης
των προσφύγων και των ντόπιων: "Κόψτε τον λαιμό σας".
Αυτό θα γίνει λοιπόν πολύ σύντομα και ας μην αναρωτηθεί κανείς εκ των υστέρων για ποιον λόγο συνέβη.
Στη Χίο ήδη πολλοί κάτοικοι του κέντρου της πόλης αλλά και των χωριών που βρίσκονται κοντά στο λεγόμενο χοτ-σποτ ζουν ανασφαλώς, κάτι που είναι πρωτόγνωρο και φυσικά πολύ άβολο γι' αυτούς. Σε ένα νησί όπου οι κάτοικοι είχαν συνηθίσει να κοιμούνται ή να φεύγουν από τις κατοικίες τους και να αφήνουν το κλειδί στην πόρτα, επικρατεί ξαφνικά μια κατάσταση ανασφάλειας, μικροεγκληματικότητας, η οποία μπορεί να γίνει και μεγάλη υπό κατάλληλες συνθήκες και όλο αυτό εκπορεύεται από την απουσία του ελληνικού κράτους ή μάλλον από την επιλογή του να θυσιάσει την τοπική κοινωνία και τους ίδιους τους πρόσφυγες για να κάνει πολιτική σφουγκοκωλάριου της κυρίας Μέρκελ.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που η μικροεγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα και η τοπική κοινωνία, η οποία είναι παραδοσιακά φιλήσυχη και συντηρητική, έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται ήπια για την κατάσταση, την ίδια αυτή στιγμή έχουμε άλλες δύο παραμέτρους που κάνουν το μείγμα εκρηκτικό. Η μία είναι η ύπαρξη μερίδας αμόρφωτων οπαδών της βίας, οι οποίοι την έχουν δει "πατριώτες και εκκαθαριστές του τόπου από τα μιάσματα", και η άλλη είναι το ποιόν των τοπικών αρχών, οι οποίες αποτελούνται από έναν καθυστερημένο βουλευτή της αντιπολίτευσης, έναν αδίστακτο αριβίστα βουλευτή της κυβέρνησης, έναν λαϊκιστή υποκινητή διαφόρων καταστάσεων πατριδοκαπηλείας αντιπεριφερειάρχη, ο οποίος έφτασε ακόμη και στο σημείο να γράψει στο φβ ότι καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος, (άσχετο αλλά και σχετικό: την ίδια ώρα που η αγορά του νησιού ζει μόνο από τους Τούρκους τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται το νησί κατά χιλιάδες), έναν ολίγιστο απολιτίκ δήμαρχο, ο οποίος μέσα στην αγωνία του να μην τον πούνε αριστερό και χάσει την εκτίμηση του μητροπολίτη μπήκε επικεφαλής των "αγανακτισμένων πολιτών" για να σπάσει την κατάληψη διαμαρτυρίας των προσφύγων στο λιμάνι, και τέλος έναν δεσπότη που εκφράζει απολύτως την λαϊκή ρήση "ο Θεός να σε φυλάει από δραστήριο βλάκα", ο οποίος θέλοντας κι αυτός να ακουστεί η φωνή του όπως κάποιων ομοίων του ανά την επικράτεια, εκτοξεύει εριστικές πολιτικές κορώνες κατά καιρούς βάζοντας το λιθαράκι του στην κοινωνική κατάρρευση που επίκειται σφοδρή και με θύματα. Θα μου πείτε, η κάθε κοινωνία έχει τις αρχές που την εκφράζουν και είναι ο καθρέπτης της, και δεν θα διαφωνήσω.
Τα επεισόδια λοιπόν που έλαβαν χώρα την Τετάρτη το βράδυ, με τα ΜΑΤ να ρίχνουν χημικά στην κεντρική πλατεία της πόλης για να αποτρέψουν μερικούς θερμόαιμους "πατριώτες" να πλησιάσουν τα προσφυγικά τσαντίρια και να δείρουν γυναικόπαιδα που δεν καταλάβαιναν καν τι συμβαίνει αλλά και κάποιους νεαρούς πρόσφυγες εξίσου θερμόαιμους που κάνουν τσαμπουκάδες εξοργισμένοι καθώς είναι κι αυτοί από την ζωή χωρίς παρόν και μέλλον που τους επιφύλαξε η Ευρώπη, και το τελικό ξέσπασμα της βίας των "πατριωτών" επί κάποιων τοπικών δημοσιογράφων ελλείψει άλλου "εχθρού", μιας και πολύ σοφά το μεγάλο μέρος της κοινωνίας τους έχει περιθωριοποιημένους αλλά και οι ομάδες αλληλεγγύης και οι ενεργοί πολίτες δεν προβαίνουν σε κινήσεις αντιδιαδηλώσεων, είναι μόνον η αρχή.
Η κατάσταση μυρίζει όχι μπαρούτι, αλλά αίμα. Πολύ σύντομα θα υπάρξει νεκρός, είτε ντόπιος, είτε πρόσφυγας είτε εκ των ξένων μελών των ΜΚΟ που έχουν εγκατασταθεί εδώ, και θα φανούν οι καρποί της πολιτικής του "κόψτε τον λαιμό σας", την οποία εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση εδώ και πολύν καιρό στο νησί.
Αυτό θα γίνει λοιπόν πολύ σύντομα και ας μην αναρωτηθεί κανείς εκ των υστέρων για ποιον λόγο συνέβη.
Στη Χίο ήδη πολλοί κάτοικοι του κέντρου της πόλης αλλά και των χωριών που βρίσκονται κοντά στο λεγόμενο χοτ-σποτ ζουν ανασφαλώς, κάτι που είναι πρωτόγνωρο και φυσικά πολύ άβολο γι' αυτούς. Σε ένα νησί όπου οι κάτοικοι είχαν συνηθίσει να κοιμούνται ή να φεύγουν από τις κατοικίες τους και να αφήνουν το κλειδί στην πόρτα, επικρατεί ξαφνικά μια κατάσταση ανασφάλειας, μικροεγκληματικότητας, η οποία μπορεί να γίνει και μεγάλη υπό κατάλληλες συνθήκες και όλο αυτό εκπορεύεται από την απουσία του ελληνικού κράτους ή μάλλον από την επιλογή του να θυσιάσει την τοπική κοινωνία και τους ίδιους τους πρόσφυγες για να κάνει πολιτική σφουγκοκωλάριου της κυρίας Μέρκελ.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που η μικροεγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα και η τοπική κοινωνία, η οποία είναι παραδοσιακά φιλήσυχη και συντηρητική, έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται ήπια για την κατάσταση, την ίδια αυτή στιγμή έχουμε άλλες δύο παραμέτρους που κάνουν το μείγμα εκρηκτικό. Η μία είναι η ύπαρξη μερίδας αμόρφωτων οπαδών της βίας, οι οποίοι την έχουν δει "πατριώτες και εκκαθαριστές του τόπου από τα μιάσματα", και η άλλη είναι το ποιόν των τοπικών αρχών, οι οποίες αποτελούνται από έναν καθυστερημένο βουλευτή της αντιπολίτευσης, έναν αδίστακτο αριβίστα βουλευτή της κυβέρνησης, έναν λαϊκιστή υποκινητή διαφόρων καταστάσεων πατριδοκαπηλείας αντιπεριφερειάρχη, ο οποίος έφτασε ακόμη και στο σημείο να γράψει στο φβ ότι καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος, (άσχετο αλλά και σχετικό: την ίδια ώρα που η αγορά του νησιού ζει μόνο από τους Τούρκους τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται το νησί κατά χιλιάδες), έναν ολίγιστο απολιτίκ δήμαρχο, ο οποίος μέσα στην αγωνία του να μην τον πούνε αριστερό και χάσει την εκτίμηση του μητροπολίτη μπήκε επικεφαλής των "αγανακτισμένων πολιτών" για να σπάσει την κατάληψη διαμαρτυρίας των προσφύγων στο λιμάνι, και τέλος έναν δεσπότη που εκφράζει απολύτως την λαϊκή ρήση "ο Θεός να σε φυλάει από δραστήριο βλάκα", ο οποίος θέλοντας κι αυτός να ακουστεί η φωνή του όπως κάποιων ομοίων του ανά την επικράτεια, εκτοξεύει εριστικές πολιτικές κορώνες κατά καιρούς βάζοντας το λιθαράκι του στην κοινωνική κατάρρευση που επίκειται σφοδρή και με θύματα. Θα μου πείτε, η κάθε κοινωνία έχει τις αρχές που την εκφράζουν και είναι ο καθρέπτης της, και δεν θα διαφωνήσω.
Τα επεισόδια λοιπόν που έλαβαν χώρα την Τετάρτη το βράδυ, με τα ΜΑΤ να ρίχνουν χημικά στην κεντρική πλατεία της πόλης για να αποτρέψουν μερικούς θερμόαιμους "πατριώτες" να πλησιάσουν τα προσφυγικά τσαντίρια και να δείρουν γυναικόπαιδα που δεν καταλάβαιναν καν τι συμβαίνει αλλά και κάποιους νεαρούς πρόσφυγες εξίσου θερμόαιμους που κάνουν τσαμπουκάδες εξοργισμένοι καθώς είναι κι αυτοί από την ζωή χωρίς παρόν και μέλλον που τους επιφύλαξε η Ευρώπη, και το τελικό ξέσπασμα της βίας των "πατριωτών" επί κάποιων τοπικών δημοσιογράφων ελλείψει άλλου "εχθρού", μιας και πολύ σοφά το μεγάλο μέρος της κοινωνίας τους έχει περιθωριοποιημένους αλλά και οι ομάδες αλληλεγγύης και οι ενεργοί πολίτες δεν προβαίνουν σε κινήσεις αντιδιαδηλώσεων, είναι μόνον η αρχή.
Η κατάσταση μυρίζει όχι μπαρούτι, αλλά αίμα. Πολύ σύντομα θα υπάρξει νεκρός, είτε ντόπιος, είτε πρόσφυγας είτε εκ των ξένων μελών των ΜΚΟ που έχουν εγκατασταθεί εδώ, και θα φανούν οι καρποί της πολιτικής του "κόψτε τον λαιμό σας", την οποία εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση εδώ και πολύν καιρό στο νησί.
__________________________________
Γιάννης Μακριδάκης
Κατόπιν άφησε τις πόλεις και μετακόμισε για μόνιμη διαμονή στη Βολισσό της ΒΔ Χίου. Εκεί στράφηκε προς τη φυσική καλλιέργεια της γης και έγινε παρατηρητής της αργής αβίαστης φυσικής ανάπτυξης. Ίδρυσε το Απλεπιστήμιο Βολισσού, μέσα από το οποίο διοργανώνει σεμινάρια φυσικής καλλιέργειας, αλκαλικής διατροφής και πολιτικής στάσης ζωής με γνώμονα τον αντικαταναλωτισμό και την αποανάπτυξη.
Έχει γράψει τα βιβλία:
«Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι, όλοι. Χιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή: Μαρτυρίες 1941 – 1946» (εκδ. Κ.Χ.Μ., Πελινναίο 2006 και Εστία 2010)
«10.516 μέρες: Ιστορία της νεοελληνικής Χίου 1912 -1940», ιστορικό αφήγημα (εκδ. Κ.Χ.Μ., Πελινναίο 2007)
«Aνάμισης ντενεκές», μυθιστόρημα (Eστία 2008), το οποίο κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο (2009) και στα τουρκικά
«Η δεξιά τσέπη του ράσου», νουβέλα (Εστία 2009)
«Ήλιος με δόντια», μυθιστόρημα (Εστία 2010), το οποίο ανέβηκε στο θέατρο (2012) σε σκηνοθεσία Βασίλη Βασιλάκη
«Λαγού μαλλί», νουβέλα (Εστία 2010)
«Η άλωση της Κωσταντίας», μυθιστόρημα (Εστία 2011), το οποίο ανέβηκε στο θέατρο (2012) σε σκηνοθεσία Χρήστου Βαλαβανίδη
«Το ζουμί του πετεινού», νουβέλα (Εστία 2012).
«Του Θεού το μάτι», νουβέλα (Εστία 2013)
yiannismakridakis.gr/
akridaki@gmai.com
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου