Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
Ο Γουίλιαμ Όλαφ Σταπλεντον (William Olaf Stapledon - 1886 –1950 /Olaf Stapledon - Wikipedia) υπήρξε Βρετανός φιλόσοφος και εμβληματικός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, τα οποία επηρέασαν πολλούς σύγχρονους συγγραφείς. Δίδαξε θύραθεν παιδεία στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και Λίβερπουλ. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας αντιρρησίας συνείδησης εναντίον του πολέμου, υπηρέτησε στη Γαλλία ως τραυματιοφορέας με τη Νοσοκομειακή Μονάδα Φίλων. Διακρίθηκε, ανάμεσα στα άλλα του έργα, κυρίως για δύο αριστουργήματα: Οι τελευταίοι και πρώτοι Άνθρωποι και Οι τελευταίοι Άνθρωποι στο Λονδίνο. Όλα του τα έργα εμφορούνται από φιλοσοφικότητα και κοινωνική κριτική.
Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Οι τελευταίοι Άνθρωποι στο Λονδίνο είναι ενδεικτικό για το πώς σκέφτεται για τη θρησκεία και τους θρησκευόμενους:
The religious folk, who should been society's red blood-corpuscles, transfusing their spiritual treasure into all its tissues, had settled down to become a huge proliferating parasite. Mostly of the middle class, they projected their business interests into another world by regular payments of premiums on an eternal-life assurance policy; or they compensated for this world's unkindness by conceiving themselves each as the sole beloved in the arms of Jesus, or at least as a life member in the very select celestial club. But some, teased by a half-seen vision, by a conviction of majesty, of beauty they knew not whereabouts nor of what kind, were persuaded to explain their bewildered ecstasy by ancient myths and fantasies. For the sake of their bright, featureless, guiding star, they believed what was no longer credible and desired what it was now base to desire.
Οι άνθρωποι της θρησκείας, που θα έπρεπε να είναι τα ερυθρά αιμοσφαίρια της κοινωνίας που θα μετάγγιζαν τον πνευματικό τους θησαυρό σ’ όλους τους ιστούς της, είχαν λιμνάσει κι έγιναν ένα τεράστιο παράσιτο που ξαπλώθηκε παντού. Προερχόμενοι κυρίως από τη μεσαία τάξη, πρόβαλλαν τα επαγγελματικά τους συμφέροντα σ’ έναν άλλον κόσμο με τακτές πληρωμές ασφαλίστρων ενός ασφαλιστικού προγράμματος που εγγυάται αιώνια ζωή ή ισοφάριζαν την αδικία αυτού του κόσμου με το να θεωρούν τον εαυτόν τους ως τον μοναδικό αγαπημένο «εις τους κόλπους» του Ιησού ή τουλάχιστον ν’ ανήκουν ως ισόβια μέλη σε μια ουράνια λέσχη για πολύ εκλεκτούς. Κι όμως ορισμένοι βασανιστικά εμπνεόμενοι από ένα ημιτελώς βιωμένο όραμα, από μια πεποίθηση μεγαλείου, από μια ωραιότητα της οποίας δεν μπορούσαν να συλλάβουν την προέλευσή ούτε και τι λογής ήταν, πείστηκαν ότι έπρεπε να εξηγήσουν την μπερδεμένη τους έκσταση με αρχαίους μύθους και φαντασίες. Για χάρη του λαμπερού τους, ακαθόριστου, άστρου που τους οδηγούσε, πίστευαν σ’ αυτό που δεν ήταν πλέον πιστευτό και επιθυμούσαν ό, τι ήταν τώρα ευτελές να επιθυμούν.
Επιμέλεια: Βασίλης Κ. Μηλίτσης
ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΠΛΕΝΤΟΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Ο Γουίλιαμ Όλαφ Σταπλεντον (William Olaf Stapledon - 1886 –1950 /Olaf Stapledon - Wikipedia) υπήρξε Βρετανός φιλόσοφος και εμβληματικός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, τα οποία επηρέασαν πολλούς σύγχρονους συγγραφείς. Δίδαξε θύραθεν παιδεία στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και Λίβερπουλ. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας αντιρρησίας συνείδησης εναντίον του πολέμου, υπηρέτησε στη Γαλλία ως τραυματιοφορέας με τη Νοσοκομειακή Μονάδα Φίλων. Διακρίθηκε, ανάμεσα στα άλλα του έργα, κυρίως για δύο αριστουργήματα: Οι τελευταίοι και πρώτοι Άνθρωποι και Οι τελευταίοι Άνθρωποι στο Λονδίνο. Όλα του τα έργα εμφορούνται από φιλοσοφικότητα και κοινωνική κριτική.Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Οι τελευταίοι Άνθρωποι στο Λονδίνο είναι ενδεικτικό για το πώς σκέφτεται για τη θρησκεία και τους θρησκευόμενους:
The religious folk, who should been society's red blood-corpuscles, transfusing their spiritual treasure into all its tissues, had settled down to become a huge proliferating parasite. Mostly of the middle class, they projected their business interests into another world by regular payments of premiums on an eternal-life assurance policy; or they compensated for this world's unkindness by conceiving themselves each as the sole beloved in the arms of Jesus, or at least as a life member in the very select celestial club. But some, teased by a half-seen vision, by a conviction of majesty, of beauty they knew not whereabouts nor of what kind, were persuaded to explain their bewildered ecstasy by ancient myths and fantasies. For the sake of their bright, featureless, guiding star, they believed what was no longer credible and desired what it was now base to desire.
Οι άνθρωποι της θρησκείας, που θα έπρεπε να είναι τα ερυθρά αιμοσφαίρια της κοινωνίας που θα μετάγγιζαν τον πνευματικό τους θησαυρό σ’ όλους τους ιστούς της, είχαν λιμνάσει κι έγιναν ένα τεράστιο παράσιτο που ξαπλώθηκε παντού. Προερχόμενοι κυρίως από τη μεσαία τάξη, πρόβαλλαν τα επαγγελματικά τους συμφέροντα σ’ έναν άλλον κόσμο με τακτές πληρωμές ασφαλίστρων ενός ασφαλιστικού προγράμματος που εγγυάται αιώνια ζωή ή ισοφάριζαν την αδικία αυτού του κόσμου με το να θεωρούν τον εαυτόν τους ως τον μοναδικό αγαπημένο «εις τους κόλπους» του Ιησού ή τουλάχιστον ν’ ανήκουν ως ισόβια μέλη σε μια ουράνια λέσχη για πολύ εκλεκτούς. Κι όμως ορισμένοι βασανιστικά εμπνεόμενοι από ένα ημιτελώς βιωμένο όραμα, από μια πεποίθηση μεγαλείου, από μια ωραιότητα της οποίας δεν μπορούσαν να συλλάβουν την προέλευσή ούτε και τι λογής ήταν, πείστηκαν ότι έπρεπε να εξηγήσουν την μπερδεμένη τους έκσταση με αρχαίους μύθους και φαντασίες. Για χάρη του λαμπερού τους, ακαθόριστου, άστρου που τους οδηγούσε, πίστευαν σ’ αυτό που δεν ήταν πλέον πιστευτό και επιθυμούσαν ό, τι ήταν τώρα ευτελές να επιθυμούν.
Επιμέλεια: Βασίλης Κ. Μηλίτσης
ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΠΛΕΝΤΟΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου