Ολυμπιακός Νόμος 4000
Κάθε τέσσερα χρόνια οι καλύτεροι του κόσμου, στα μεγαλύτερα ατομικά και ομαδικά σπορ, συναντιούνται και μάχονται για τη μεγαλύτερη τιμή που μπορεί ένας αθλητής να ονειρευτεί.
Μια ιδέα, αν μη τι άλλο, ρομαντική και μεγάλη. Εκεί έγκειται και η ουσία του ερασιτεχνισμού. Μόνο που ο Νόμος 40 της ΔΟΕ μάλλον καταστρέφει παρά καλλιεργεί τα όνειρα των συμμετεχόντων.
Ο Νόμος 40 του κανονισμού της ΔΟΕ προβλέπει ότι όλοι οι αθλητές στη διάρκεια του ολυμπιακού τουρνουά είναι ερασιτέχνες. Ετσι, δεν μπορούν να διαφημίσουν τους χορηγούς τους με κανέναν τρόπο.
Πολλοί ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της Nike να φτιάξει μια διαφήμιση με μωρά, μελλοντικούς αθλητές, και το μήνυμα «Δεν διάλεξες πώς αρχίζει η ιστορία σου, αλλά μπορείς να επιλέξεις το τέλος». Το σποτ χρησιμοποίησε την ιστορία του πρόσφυγα Μο Φάρα και του φτωχού Νεϊμάρ, οι οποίοι ανέβηκαν στην κορυφή του κόσμου.
Υπέροχο μήνυμα, αλλά στο βάθος της η καμπάνια στηρίζεται σε μία… κομπίνα. Χρησιμοποιούμε την ιστορία των αθλητών μας χωρίς να παίζουμε τα… απαγορευμένα πρόσωπά τους.
Εκ πρώτης όψεως ο κανονισμός μοιάζει απολύτως λογικός και όμορφος. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι γιορτή του αθλητισμού και ο αγνός αθλητισμός είναι ο ερασιτεχνικός. «Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα». Ολα αυτά μέχρι να εμβαθύνεις λίγο και να βρεις την υποκρισία πίσω από την όλη ιστορία.
Η ΔΟΕ δεν απαγορεύει σε όλους τους αθλητές να προμοτάρουν τους χορηγούς τους. Μόνο σε όσους δεν μοιράζονται τον ίδιο χορηγό με αυτήν. Αν σε ντύνει η Adidas ή ο Ralph Lauren, κάνε ό,τι θες, αν διαφημίζεις τα McDonald’s, όλα μέλι γάλα. Αλλά αν φοράς Asics ή πληρώνεσαι από τη Citroen, τότε κάνει τζιζ. Από τη στιγμή που δεν πληρώνουν εμάς, τότε δεν θα πληρώνουν ούτε εσένα.
Εντάξει, διαφημίζουν τους χορηγούς τους τέσσερα χρόνια, θα πει κανείς. Ενα διάλειμμα από τον Μάρτιο ώς τον Σεπτέμβριο δεν θα βλάψει κανέναν. Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα. Σκεφτόμαστε τα χρήματα που παίρνει ο Μπολτ από την Puma, ο Φελπς από την Under Armour και η Μπάιλς από τη Nike. Μόνο που αυτοί είναι μια χούφτα άνθρωποι.
Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στους Ολυμπιακούς Αγώνες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Υπάρχουν ολυμπιονίκες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν βρίσκουν χορηγούς μόνο και μόνο επειδή οι εταιρείες γνωρίζουν καλά ότι όταν το όνομα των αθλητών επιτέλους ακουστεί, δεν θα μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν.
Στυγνός, κυνικός, απάνθρωπος καπιταλισμός. Μόνο που δεν μπορεί κανείς να ψέξει κανέναν όταν κάνει συμφωνία με τον διάβολο για να ζήσει. Ο μισθωτός της πολυεθνικής δεν έχει δικαίωμα να κάνει κριτική στον αθλητή τον οποίο σπονσοράρει η εταιρεία του.
Και φυσικά υπάρχει το άλλο πρόβλημα. Τι συμβαίνει με ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες; Είναι και αυτοί ερασιτέχνες από τον Μάρτιο ώς τον Σεπτέμβριο; Δεν είδα κανέναν Καρμέλο Αντονι να απέχει από τα ματς των Νικς και κανέναν Νεϊμάρ να μένει εκτός αποστολής της Μπαρτσελόνα τους τελευταίους έξι μήνες.
Αν ο Νόμος 4000 διαπόμπευε τους τεντιμπόηδες, ο Νόμος 40 της FIFA… γιαουρτώνει για τα καλά τις προσπάθειες των αθλητών. Γι' αυτό και το κίνημα «Απαιτούμε Αλλαγή» θα βρίσκει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές στις τάξεις των πρωταθλητών ανά τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου