"Αγωνίσου μαζί μας, για να σε απολύσουμε όποτε μας κάνει κέφι" !- Κωμικοτραγική επιστολή σχολαρχών

---

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 24 Αύγουστος, 2016 

---

ΟΙΕΛΕ
«ΑΓΩΝΙΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΛΥΟΥΜΕ ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΕΦΙ» - ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΑΡΧΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ» ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

Το θράσος δεν έλειπε ποτέ από τους εκπροσώπους των σχολαρχών. Οι άνθρωποι που φιλοξενούν στο ΔΣ, μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτη που κρατούσε επί ένα χρόνο απλήρωτους τους εκπαιδευτικούς πριν τους απολύσει, άλλον ιδιοκτήτη που είχε το ένα τρίτο περίπου των εκπαιδευτικών του σχολείου χωρίς διοριστήρια και πολλούς ακόμη με σύμβαση υπαλλήλων γραφείου, έναν ακόμη με οικογενειακή ιστορία στην έκδοση παράνομων τίτλων σπουδών κι άλλον έναν που πρόσφατα εκβίαζε εκπαιδευτικούς για να υπογράψουν (δυσμενή, φυσικά!) αλλαγή των συμβάσεών τους, καλούν με μια κωμικοτραγική «ανοιχτή» επιστολή στα …όπλα τους «συναδέλφους» τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και τους καλούν να …αντισταθούν στην ψήφιση της νομοθετικής ρύθμισης για την ιδιωτική εκπαίδευση.

Βασικό τους επιχείρημα; Η ύπαρξη δίκαιων εργασιακών σχέσεων και η κατάργηση της χυδαίας και αντισυνταγματικής ρύθμισης για τις αναιτιολόγητες απολύσεις που είναι κακές για τους εκπαιδευτικούς! Διότι, λέει, μόνο αν ο εργοδότης μπορεί να απολύει ελεύθερα, θα αναδειχθεί «ο καλός επαγγελματίας»(!). Οι εκπρόσωποι των ιδιοκτητών θυμίζουν τρόπον τινά χασάπη που προσπαθεί να πείσει αρνί την περίοδο του Πάσχα πως το να το σφάξουν, να του περάσουν από μέσα του μια σούβλα και να κάνουν τα εντόσθιά του κοκορέτσι είναι ωφέλιμο και ευχάριστο για το δύσμοιρο ζωντανό...

Το κείμενο γενικώς δεν αντέχει σε κριτική και έχει προκαλέσει άφθονο γέλιο σε συναδέλφους που κατά δεκάδες τηλεφωνούν σε εκπροσώπους της Ομοσπονδίας αναρωτώμενοι αν έφτασε ήδη η Πρωταπριλιά. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το αστείο πόνημα, υπάρχουν στιγμές ακραίου εργοδοτικού κυνισμού. «Μια απόλυση μπορεί να είναι δίκαιη, ή άδικη» ομολογούν, όμως γι΄αυτό υπάρχουν τα δικαστήρια προσθέτουν ειρωνικά. Οι σχολάρχες ξέρουν ότι σχεδόν κανείς συνάδελφος δεν μπορεί να σηκώσει το επαχθές βάρος των χιλιάδων ευρώ που απαιτεί μια προσφυγή στη δικαιοσύνη, ούτε να αντέξει εύκολα τις συνεχείς εφέσεις των ιδιοκτητών που έχουν την οικονομική δυνατότητα να εξαντλήσουν τον εκπαιδευτικό και να τον σέρνουν άνεργο επί χρόνια. Ποιος ξεχνά, άλλωστε, ότι απαγορεύουν σε 4 τουλάχιστον ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που έχουν δικαιωθεί στα δικαστήρια να επιστρέψουν στα σχολεία τους και να αναλάβουν υπηρεσία;Αυτή είναι η δική τους δόλια «δικαιοσύνη»... Γι’ αυτό λυσσαλέα πολεμούν την κατάργηση των αναιτιολόγητων απολύσεων.

Στο κείμενο επίσης επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ, αυτό του κοινωνικού αυτοματισμού. Στρέφουν τους νέους εναντίον των παλιών εκπαιδευτικών, των άνεργων εναντίον των εχόντων εργασία. Δεν έχουν καταλάβει πως τους έχουν πάρει όλοι χαμπάρι. Ότι η ολόκληρη η κοινωνία, όλοι οι συνάδελφοι γνωρίζουν πως ο αγώνας τους δεν γίνεται για τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, αλλά για να μπορούν να αλλοιώνουν διά των πιέσεων και των απειλών το εκπαιδευτικό αγαθό, για να έχουν φτηνό και εύκολα χειραγωγήσιμο προσωπικό. Με την αμεριμνησία του αλαζόνα περιγράφουν χωρίς αιδώ αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες αποκαλούν socialdumping, τη δημιουργία δηλαδή μιας «λίμνης» κεφαλών εξαθλιωμένων εκπαιδευτικών που χωρίς δικαιώματα θα μετακινούνται από σχολείο σε σχολείο με επιδεινούμενες εργασιακές σχέσεις σε ένα περιβάλλον αμφισβητούμενης νομιμότητας.

Οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης και οι ερευνητές των επιστημών της αγωγής συμφωνούν ότι ένα σχολείο λειτουργεί καλύτερα, όταν το εκπαιδευτικό του προσωπικό έχει σταθερές εργασιακές σχέσεις και ωριμάζει ως μια οργανική κοινότητα. Ποιοι διαφωνούν; Μα φυσικά οι φωστήρες Έλληνες σχολάρχες που επιδιώκουν να ξεφορτώνονται με ευκολία τους παλιούς που στοιχίζουν ακριβά και να παίρνουν νέους, συχνά χωρίς τις νόμιμες διαδικασίες, με χαμηλότατους μισθούς για να μπορούν να τους τρομοκρατούν. Η πείρα των τελευταίων ετών έχει αποδείξει ότι σε πολλά ιδιωτικά σχολεία εκπαιδευτικοί με προϋπηρεσία άνω των 10-15 ετών αποτελούν πλέον απειλούμενο είδος, καθώς οι σχολάρχες έχουν εξαπολύσει πογκρόμ εναντίον τους. Τι τους ενδιαφέρει; Αυτό που περιγράφουν στο κείμενό τους χαρακτηριστικά: «Όπου δημιουργείται εμπόδιο στην έξοδο, δημιουργείται εμπόδιο και στην είσοδο» (!).

Όσο για τους χαρακτηρισμούς εναντίον μας, τους ευχαριστούμε. Αποτελούν τίτλο τιμής για εμάς. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν, ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί στα ιδιωτικά σχολεία, ποιοι είναι οι χρυσοκάνθαροι. Αυτοί που έβγαζαν μαζικά τα χρήματά τους στο εξωτερικό την περίοδο της κρίσης. Αυτοί που επένδυαν σε έργα βιτρίνας, όταν οι εκπαιδευτικοί δεν είχαν να ταΐσουν τις οικογένειές τους. Αυτοί που έκαναν διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς στην άλλη άκρη του κόσμου, την ώρα που οι εκπαιδευτικοί του σχολείου ήταν μήνες απλήρωτοι. Αυτοί που κάνουν επίδειξη πλούτου και διάγουν τρυφηλή ζωή και την ίδια στιγμή καλούν σε συνεδρίαση τους συναδέλφους μας μιλώντας τους για «αδυναμία της επιχείρησης να τους πληρώσει». Είναι πράγματι απολαυστικό να εξαπολύουν χαρακτηρισμούς που αυτομάτως τους επιστρέφονται.

Κύριοι του ΣΙΕΙΕ (ή του ΣΙΣ), η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος. Το πάρτι της φοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας, της αλλοίωσης του εκπαιδευτικού αγαθού τερματίζεται. Η κοινωνία, ο κόσμος της εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί σας έχουν γυρίσει την πλάτη. Και με αυτά που θα δουν το φως της δημοσιότητας τις επόμενες ημέρες, ο μόνος ώμος που θα βρείτε εύκαιρο για να κλάψετε (εκτός από αυτόν του Αρβανιτόπουλου) θα είναι αυτός του αντικαταστάτη του κ. McGrew ως τοποτηρητή του ΔΝΤ στη χώρα…

ΥΓ Σας ενημερώνουμε ότι δεν είστε εσείς «τα σχολεία», όπως με απύθμενη αναίδεια αναφέρετε στο κείμενό σας. Τα ιδιωτικά σχολεία είναι οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι, οι μαθητές. Και τώρα σιγά σιγά θα το ξαναθυμηθείτε, θέλοντας και μη.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                          Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ         ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η προγονολατρία της αυτοκαταστροφής, το κομματικό κράτος και οι χαμένες ευκαιρίες TOPICS:Ελλάδακομματισμόςχαμένες ευκαιρίες FILE PHOTO: Greek Presidential Guards hoist the Greek flag in front of the Parthenon temple at the Acropolis hill in Athens, Greece EPA, YANNIS KOLESIDIS FILE PHOTO: Greek Presidential Guards hoist the Greek flag in front of the Parthenon temple at the Acropolis hill in Athens, Greece EPA, YANNIS KOLESIDIS August 24, 2016 41 SHARES Share to Facebook FacebookShare to Twitter TwitterShare to Google+ Google+Share to LinkedIn LinkedIn Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να σπάσει τις αλυσίδες της προγονολατρείας που την κρατάει δέσμια ενός ένδοξου παρελθόντος και να αρχίσει να διδάσκεται από τους άλλους λαούς για το πως θα ενταχθεί στον 21ο Αιώνα. Είναι καιρός να σταματήσουμε τα κομπλεξικά όπως, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες ο υπόλοιπος κόσμος μέτραγε τις ψείρες του (που δεν είναι και ακριβώς έτσι) και να προσγειωθούμε στην σημερινή πραγματικότητα όπου σε επίπεδο τεχνολογίας, επιστήμης και τέχνης, ανταγωνιζόμαστε με τις ποιο οπισθοδρομικές ευρωπαϊκές κοινωνίες ώστε μην καταταγούμε τελευταίοι. Για όλους όσοι διαμαρτυρηθούν φέρνοντας παραδείγματα διεθνών διακρίσεων, θα τους απαντήσω ότι αυτά είναι αποσπασματικά επιτεύγματα προσωπικής προσπάθειας και όχι επιτεύγματα μιας οργανωμένης κοινωνίας ή έθνους που επενδύει στην έρευνα, στις επιστήμες και στην τέχνη. Δυστυχώς ίσως είμαστε οι ποιο οπισθοδρομικοί μεταξύ όλων των Ευρωπαίων στο θέμα αυτό. Δεν έχουμε τα μυαλά; Δεν έχουμε ικανούς επιστήμονες ή καλλιτέχνες; Τί λείπει άραγε από την Ελλάδα για να γίνει μία αναπτυγμένη χώρα στις επιστήμες και τον πολιτισμό; Δεν μας λείπουν ούτε τα μυαλά, ούτε οι επιστήμονες, ούτε οι καλλιτέχνες, μας λείπει η οργάνωση και η χρηματοδότηση για όλα αυτά. Η οργάνωση; Η απάντηση στο πως μπορούμε να το οργανώσουμε είναι με δύο τρόπους: Είτε να αλλάξουμε την παρούσα μορφή οργάνωσης και χρηματοδότησης που ευνοεί μόνο κομματικούς φίλους και μετριότητες, είτε να την καταργήσουμε τελείως και να εφαρμόσουμε ένα σύστημα αντίγραφο του αμερικανικού, που πριμοδοτεί την ιδιωτική χρηματοδότηση μέσω φορολογικών απαλλαγών τους τομείς αυτούς, για να ξεφύγουμε από τα δεσμά του κρατισμού-κομματισμού. Ένα άλλο πρόβλημα που οφείλουμε να ξεπεράσουμε είναι η νοοτροπία της προσκόλλησης στη θεωρία και την αδιαφορία της μετατροπής του θεωρητικού επιτεύγματος σε πρακτικό όφελος, όπως κάνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Από την εποχή των προγόνων μας έχουμε την τάση να παράγουμε όγκο θεωρητικών επιτευγμάτων όπου μόνο ένα ποσοστό, ίσως ένα 20% (ομολογώ ότι εκτίμηση αυτή είναι αυθαίρετη, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι περισσότερο ή λιγότερο απλά την χρησιμοποιώ ως ένδειξη και δείκτη) έχει πρακτική εφαρμογή ενώ θα μπορούσε να είχε το 100%. Αντί λοιπόν να πληρώνουμε στους άλλους πνευματικά δικαιώματα, θα μπορούσαμε να εισπράττουμε από τους άλλους. Πολλές χώρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μοντέλο σύγκρισης με εμάς. Υπάρχουν πολλές πετυχημένες στην τεχνολογία και τον πολιτισμό χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό και ανθρώπινο δυναμικό με εμάς, από τις οποίες θα μπορούσαμε να διδαχτούμε. Είναι πράγματι εκνευριστικό, σε σημείο που να προκαλεί θυμό, να διαβάζει καθημερινά κανείς την αιμορραγία σε μυαλά και ανθρώπινο δυναμικό που υφίσταται η χώρα μας για να μην χάσουν οι ακαδημαϊκοί κομματικοί φίλοι και το ακαδημαϊκό κατεστημένο τα προνόμια τους. Η διατήρηση αυτής της κατάστασης είναι εις βάρος του συνόλου του ελληνικού λαού. Ποιος νοιάζεται όμως; Φυσικά όχι η πολιτική ούτε η πνευματική ηγεσία του τόπου, γιατί αυτοί είναι το πρόβλημα, όπως και σε τόσα άλλα θέματα. Το κακό είναι ότι η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου δεν είναι απλά μέρος του προβλήματος αλλά οι δημιουργοί του προβλήματος και αυτό το κάνουν απόλυτα συνειδητά. Δεν θέλουν το ανταγωνισμό, δεν θέλουν να επικρατούν οι άριστοι, θέλουν να επικρατούν οι μετριότητες και τα πολιτικά «κολλητάρια» με κάθε κόστος και βέβαια αυτό το κόστος δεν το πληρώνουν αυτοί αλλά εμείς. Είναι τόσα τα παραδείγματα τα οποία μπορεί να παραθέσει κανείς που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Κάθε χώρα έχει ορισμένα φυσικά πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα. Τί κάνουν οι περισσότερες χώρες; Στην πλειοψηφία τους σπεύδουν να εκμεταλλευτούν στο μέγιστο τα πλεονεκτήματα τους και κάποιες λίγες καταφέρνουν εκτός από την εκμετάλλευση του φυσικού πλεονεκτήματος να αντιστρέψουν τα μειονεκτήματα τους σε πλεονεκτήματα. Τι κάνουμε εμείς; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι απίστευτο, το ότι η δεύτερη στον κόσμο χώρα σε ηλιοφάνεια (εξαιρούνται οι χώρες της ζώνης Σαχάρας και άλλες αντίστοιχες) δηλαδή η Ελλάδα, να μην έχει αναπτύξει ηλιακή τεχνολογία και να καταναλώνει κάρβουνο η πετρέλαιο και να αγοράζει ηλιακά πάνελ από το εξωτερικό. Μία χώρα με ένα απίστευτο δυναμικό ενέργειας από τον αέρα και την θάλασσα (κύματα, θαλάσσια ρεύματα) να αγοράζει ανεμογεννήτριες και υδρογεννήτριες από άλλες χώρες. Είναι ντροπιαστικό η Δανία να είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στην παραγωγή εναλλακτικής μορφής ενέργειας (Ηλιακής, Ανέμου, Θαλάσσης). Δηλαδή, μία χώρα αντίστοιχου μεγέθους πληθυσμιακά και εδαφικά με την Ελλάδα μετέτρεψε τα μη φιλικά καιρικά στοιχεία της σε εθνικό πλούτο και εμείς αδυνατούμε να εκμεταλλευτούμε τα πλούσια δώρα που μας έκανε η φύση. Γιατί; Άλλο πονεμένο κεφάλαιο αυτό. Αν αρχίσω να παραθέτω τα γιατί και τα πώς, είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι διαβάζετε αυτό το σημείωμα θα μπορούσατε να προσθέσετε τόμους… με γιατί και πώς στα δικά μου. Παρακαλώ όλους όσοι μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και αγωνίες με μένα, να κάνουν κάτι για να αντιστραφεί αυτή η αυτοκαταστροφική κατάσταση στη χώρα μας. Οι πιο προχωρημένης ηλικίας όπως εγώ, έχουμε λίγες δυνατότητες παρέμβασης. Εμείς ανήκουμε στο χθες, εμείς παραδίδουμε μία πατρίδα στα χάλια της, ακόμη και όσοι από εμάς είμαστε αντίθετοι με όλα όσα έγιναν και έφεραν τη χώρα σε αυτά τα χάλια, είμαστε ένοχοι γιατί δεν το αποτρέψαμε. Το σήμερα και το αύριο ανήκει στους νεότερους, τους νεότερους όμως στο μυαλό, όχι μόνο στα χρόνια. Φροντίστε λοιπόν να πετάξετε με τις κλωτσιές από την εξουσία όλα αυτά τα γερασμένα και σάπια μυαλά (ανεξαρτήτως ηλικίας) που καταστρέφουν τη ζωή σας. Η σαπίλα δυστυχώς ενυπάρχει σε όλη την πολιτική και πνευματική ηγεσία της χώρας. Αυτή πρέπει να αλλάξει. Από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι και όχι από την ουρά. Από εσάς εξαρτάται αυτό και κανέναν άλλον. Μην αφήσετε κανένα να σας πείσει για το αντίθετο.

Πηγή: Η προγονολατρία της αυτοκαταστροφής, το κομματικό κράτος και οι χαμένες ευκαιρίες http://mignatiou.com/2016/08/i-progonolatria-tis-aftokatastrofis-to-kommatiko-kratos-ke-i-chamenes-efkeries/