Η επιθεώρηση δεν είναι εδώ!
Κοσμαγάπητη, ελκυστική, και με σουξέ. Συντρόφευσε τον ελληνικό λαό σε περιόδους ευμάρειας αλλά και πείνας, εν μέσω πολέμων, δικτατοριών, ανώμαλων πολιτικών καταστάσεων, από το τέλος του 19ου αιώνα, έως... πρόσφατα. Η επιθεώρηση κυρίες και κύριοι αυτό το πολυαγαπημένο θεατρικό είδος του τόπου μας, σήμερα, σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές για τον τόπο και τον λαό, είναι απούσα! Μεταφέρθηκε από την ευρωπαϊκή σκηνή στο τέλος του 19ου αιώνα, γνωρίζοντας την πρώτη του μεγάλη άνθιση στα 1905 με την παρουσίαση του «Εδώ κι Εκεί» και στη συνέχεια με την εμφάνιση των ετήσιων επιθεωρήσεων «Παναθήναια» (1907) και «Κινηματογράφος» (1908).Δύο είναι τα βασικά στοιχεία που έκαναν αυτό το είδος κοσμαγάπητο. Το θέαμα που προσέφερε, και η σάτιρα της επικαιρότητας κοινωνικής και πολιτικής. Δημιούργησε σχολή και παράδοση. Οργανώθηκαν κώδικες τους οποίους ξεκλείδωσαν και χειρίστηκαν με μαεστρία πολλές γενιές ηθοποιών, συγγραφέων, μουσικών, χορογράφων και εικαστικών. Κείμενα σύντομα, όπου πολλές φορές χρησιμοποιείται η παρωδία. Μουσική πρωτότυπη, αλλά και αναπαραγωγή γνώριμων στο κοινό μοτίβων.
Πόσες και πόσες φορές δεν προσέτρεξαν στην επιθεώρηση ως σωσίβιο σωτηρίας πολλά θεατρικά συγκροτήματα μετά από μία εμπορική αποτυχία τους. Πόσες και πόσες φορές δεν την διάλεξαν για να εκφραστούν σε στιγμές κρίσιμες στο εθνικό και κοινωνικό πεδίο. Παρούσα πάντα, με όπλο το γέλιο και την κριτική στις παραφωνίες της αναιμικής δημοκρατίας της εποχής.
Προς το τέλος επτάχρονης δικτατορίας, μια ομάδα νέων ηθοποιών, δημιουργεί την «Ελεύθερη Σκηνή» και στη συνέχεια το «Ελεύθερο Θέατρο», ανασκευάζοντας την επιθεώρηση. Με λοξή ματιά, σατιρίζοντας ακόμα και το είδος αυτό που υπηρετούσε, εισάγει νέους κώδικες και το αναμορφώνει. Το θέαμα υποχωρεί, για να δοθεί βάση στο κείμενο που είναι πιο λόγιο και σαφώς πιο πολιτικοποιημένο. Το «Ελεύθερο Θέατρο», μαζί με τους επιγόνους του, χωρίζει την επιθεώρηση κατά τις δεκαετίες του '80-'90, σε δύο «στρατόπεδα». Από τη μια η παραδοσιακή επιθεώρηση συγκεντρώνει μυθικούς ηθοποιούς και παλιότερους συντελεστές και απέναντι, η «Ελεύθερη Σκηνή» αλλά και νέοι θίασοι που δημιουργήθηκαν από νεότερους ηθοποιούς και συντελεστές με διαφορετική θεατρική καταγωγή και κουλτούρα από εκείνους της «παλιάς» επιθεώρησης.
Οι εποχές όμως αλλάζουν. Νέες τεχνολογίες εισέρχονται στον κόσμο του θεάματος αναγκάζοντας παλαιότερα θεατρικά είδη να επιχειρήσουν ένα είδος προσαρμογής. Στην τηλεόραση της ΕΡΤ έχουμε την «Ιστορία γραμμένη με νότες» του Γιώργου Δάμπαση όπου ξαναζωντάνευαν παλιά επιθεωρησιακά νούμερα. Ακόμα, η «Βραδιά Επιθεώρησης» των Γιώργου Λαζαρίδη - Γιώργου Κατσαρού. Το «Σαν το παλιό Κρασί» και το «Έχετε γεια βρυσούλες» από το «Θέατρο της Δευτέρας» και κάποιες άλλες ακόμα εκπομπές. Δυστυχώς όμως, αυτή η μηχανική μεταφορά αυτού του θεατρικού είδους στην τηλεοπτική οθόνη δεν είχε ούτε τη ζωντάνια ούτε την ευθυβολία της θεατρικής σκηνής.
Εκπομπές με βάση την επιθεώρηση, ως προς το είδος των κειμένων και τον τρόπο του παιξίματος των ηθοποιών έκαναν την εμφάνισή τους, προσπαθώντας να προσαρμόσουν τα πλεονεκτήματα της επιθεώρησης στην τηλεοπτική ιδιαιτερότητα. («Σατυρικόν» του Γιώργου Δάμπαση στο «Μέγκα», κ.ά.) για να έρθουν μετά τα μεγάλα θεάματα με στοιχεία επιθεώρησης, και να καταλήξουμε σε μια σύνθεση επιθεωρησιακού νούμερου - stand up comedy και τηλεοπτικού show, που αποτελεί το «Αλ Τσαντήρι Νιούς».
Ο χρόνος λοιπόν που φέρνει νέα επιτεύγματα και αλλάζει συνεχώς τα δεδομένα, παροπλίζει την πάλαι ποτέ ένδοξη επιθεώρηση, στερώντας της τα δύο ακατανίκητα όπλα της. Το Θέαμα και την επικαιρότητα.
Καμία θεατρική παραγωγή δεν μπορεί πια να συναγωνιστεί το θέαμα που εξασφαλίζουν τα τηλεοπτικά στούντιο. Η τεχνολογία, χρησιμοποιεί νέα μέσα. Σε έναν υπολογιστή, μπορούν να κατασκευαστούν εκπληκτικά σκηνικά γρήγορα, και ασυναγώνιστα οικονομικά!
Η επικαιρότητα αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Παλιότερα, ένα επιθεωρησιακό νούμερο, είχε δυναμική η οποία το κράταγε στην επικαιρότητα μήνες ολόκληρους. Τώρα που οι πληροφορίες για ότι γίνεται στον πλανήτη κατά τον πραγματικό χρόνο της εξέλιξής του κατακλύζουν τηλεοράσεις, και on line μέσα, καμία επικαιρότητα δεν έχει διάρκεια. Πού να προλάβει λοιπόν να την μετουσιώσει κανείς σε σατιρικό κείμενο, υποκριτική, μουσική, χορογραφία...
Μπορούμε δηλαδή να μιλάμε για τον θάνατο ενός είδους που πάνω από εκατό χρόνια συντρόφευσε το κοινό χαρίζοντας του διασκέδαση και δύναμη στα καλά και στα δύσκολα του συλλογικού μας βίου; Ελπίζουμε πως όχι. Αυτή τη στιγμή όμως μας λείπει. Ο τρόπος της, η ματιά της, η καλόκαρδη «δήθεν» αφέλειά της . Αισθητική και πολιτική.
Πηγή: avgi.gr
_______________________
Σκουρολιάκος Πάνος Κατοικεί στην Ανάβυσσο του Δήμου Σαρωνικού.Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και θέατρο στις σχολές του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» και «Πέλλου Κατσέλη».
Εργάζεται στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Συνεργάσθηκε με περιοδικά και εφημερίδες δημοσιεύοντας κείμενα για τον πολιτισμό και την πολιτική. Εξέδωσε δύο συλλογές διηγημάτων. Υπήρξε διευθυντής της «Ανώτερης Σχολής Θεάτρου» του Πειραϊκού Συνδέσμου. Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Δη.Πε.Θε. Ρούμελης (1997 – 2007) και αντιπρόεδρος του Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
Οργανώθηκε το 1974 στην ΚΝΕ και εν συνεχεία στο ΚΚΕ έως το 1985. Μέλος στου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ από την ίδρυσή του , συμμετέχει ενεργά , ως μέλος νομαρχιακών επιτροπών και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (2000 – 2004 και 2010 έως σήμερα).
Συμμετέχει ενεργά στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ,κατ ΄αρχήν στη Φθιώτιδα και εν συνεχεία στην Περιφέρεια Αττικής,μέσω της οποίας μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή.______________________________
ΕΧΕΤΕ ΓΕΙΑ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ!
Η αλησμόνητη επιθεώρηση , που ευτύχησε να ανεβαστεί και στην τηλεόραση
Τίτλος θεατρικής παράστασης: Έχετε γεια βρυσούλες
Έτος: 1990
Είδος: Επιθεώρηση
Τηλεοπτική πρεμιέρα: 26 Μαρτίου 1990
Τηλεοπτική περίοδος: 1η
Διάρκεια: 130'
Κανάλι: ΕΤ1
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης
Συγγραφέας: Μίμης Τραϊφόρος
Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος , Άννα Χατζησοφιά , Γιάννης Μακρής , Πάνος Σκουρολιάκος
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κατσαρός
*Τραγουδούν Κωνσταντίνα, Μανώλης Λιδάκης, Χριστιάνα*
*Χορογραφίες Γιάννης Φλερύ*
*Πρωταγωνιστούν με αλφαβητική σειρά: Άννα Βαγενά, Γιάννης Βογιατζής, Ελένη Γερασιμίδου, Χρυσούλα Διαβάτη, Αντώνης Καφετζόπουλος, Δημήτρης Κοντογιάννης, Γιώργος Κωνσταντής, Κατιάνα Μπαλανίκα, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Τάσος Παλαντζίδης, Πάνος Σκουρολιάκος, Μαρία Σπαντιδάκη, Γιάννης Σμυρναίος, Μαίρη Χρονοπούλου* *Μουσική Γιώργος Κατσαρός*
Τα σκετς της επιθεώρησης με σειρά παρουσίασης:
"Ο σεξολόγος" του Αλέκου Σακελλάριου (Γιάννη Βογιατζής, Ελένη Γερασιμίδου κ.ά)
"Οι φίλοι" του Αλέκου Σακελλάριου (Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιάννης Μποσταντζόγλου)
"Κόρη των Αθηνών" του Λόρδου Βύρωνα (χορευτικό)
"Βαγγελίτσα" των Ρέππα-Παπαθανασίου (Άννα Βαγενά, Γιώργος Κωνσταντής)
"Τα νοίκια" του Γιάννη Μακρή (Γιάννης Σμυρναίος, Πάνος Σκουρολιάκος)
"Το δράμα μιας μάνας" της Άννας Χατζησοφιά (Μαίρη Χρονοπούλου κ.ά)
"Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" της Άννας Χατζησοφιά (Χρυσούλα Διαβάτη, Κατιάνα Μπαλανίκα)
"Το τριαντάφυλλο και τ' αηδόνι" του Όσκαρ Ουάιλντ (χορευτικό)
"Ενημερωτική εκπομπή" των Πάνου Σκουρολιάκου, Άννας Χατζησοφιά, Γιάννη Μακρή (Μαρία Σπαντιδάκη, Τάσος Παλαντζίδης, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Ελένη Γερασιμίδου)
"Ο καλόβολος" του Πάνου Σκουρολιάκου (Γιάννης Βογιατζής)
"Του κλώτσου" του Γιάννη Μακρή (Κατιάνα Μπαλανίκα)
"Η εφημερίδα" του Πάνου Σκουρολιάκου (Πάνος Σκουρολιάκος)
"Εθνική Οικονομία" της Άννας Χατζησοφιά (Μαίρη Χρονοπούλου)
"Μολυσμένη ατμόσφαιρα" του Αλέκου Σακελλάριου (Ελένη Γερασιμίδου κ.ά)
"Το ασανσέρ" του Αλέκου Σακελλάριου (Χρυσούλα Διαβάτη, Νίκος Μαγδαληνός κ.ά)
Σημείωση: Θεατρική παράσταση στο πλαίσιο της τηλεοπτικής σειράς "Το θέατρο της Δευτέρας (1976)". Επαναπροβλήθηκε τηλεοπτικά στις 22 Μαρτίου 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου