Πληναπάντημα με τον Σ. τον Κ.

 

ΙΣΑΑΚ ΣΟΥΣΗΣ • http://www.imerodromos.gr
3 Αυγουστου 2016

To πρωί, πηγαίνοντας για τσιγάρα, συνάντησα τον Κ. τον Σ., φρεσκοκουρεμένο και στο κακό του χάλι. Ήταν σαν μαστουρωμένος, σαν από μεθύσι και χαμένος που προσπαθούσε, με τη ξεθωριασμένη ψυχική δύναμη – που συντηρεί όμως αναλλοίωτη για χρόνια – να κρατηθεί στην πορεία του, κάτι που δεν το κάνει στην ποίησή του, που την σκόρπισε σε όλα τα πιθανά ράμφη, αλλά ούτε και στη ζωή του, που την έκανε πείραμα, όντας πολύ σίγουρος για το πού δεν ήθελε να καταλήξει.
Η Σατραπεία, Σατραπεία όμως, κι αυτός σατράπης περιωπής. Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, στο διπλανό πάντα τραπέζι από αυτούς που έχει στην μπούκα σαράντα χρόνια τώρα, από τον καιρό του Πολυτεχνείου, που όλοι συμφωνούν σε αυτό, ήταν από τα παλικάρια και από τους ελάχιστους που δεν το εξαργύρωσαν .
Τι να εξαργυρώσει ο Κ. από το Πολυτεχνείο δηλαδή; Αυτός έχει από πάντα ένα μένος να εξαργυρώσει, έναν καυγά με τον διπλανό τόσο ζωντανό, παθιασμένο και εμμονικό, τύφλα να ΄χει ο έρωτας. 
Τον είδα που κοιτούσε με αγωνία και ένταση τον δρόμο, αν ήταν αυτός ο ίδιος με τον χθεσινό, με μια πίστη για τον προορισμό, που όμως έχει επιμείνει τόσα χρόνια την ματαιότητα, με σθένος που είναι πλέον άκυρο το αν θα δικαιωθεί, ή θα αποδειχθεί πλάνη. Η πλάνη, για τύπους σαν τον Κ., είναι το πλάνισμα τους. Αυτή στρογγυλεύει τις κούρβες του, αυτή κάνει επίπεδη την ακονισμένη μύτη του μολυβιού, που είναι η ψυχή του, το νοιώθει του, και η αίσθηση του του κόσμου. 
Πέρασα ξυστά του και του πα ένα γεια. Δεν στάθηκα να δω αν με άκουσε κι ούτε άκουσα από πίσω τη φωνή του να μου λέει να σταθώ. Δεν πάνε πολλά χρόνια που όταν τον τράκαρα, με κόλλαγε στον χρόνο του και στη διάθεσή του. Περνάγανε και ώρες που άκουγα, πότε συγκινημένος, πότε με περιέργεια και πότε με προσοχή, όλα αυτά με τα οποία ήθελα πάρα πολύ να διαφωνήσω, αλλά τύχαινε να έχουμε τις ίδιες αντιπάθειες και σεβόμουν, όπως και πάντα σέβομαι, την χειροποίητη περιπέτειά του. 
Ο Κ., όπως πολλοί κατασταλαγμένοι σαν κι αυτόν στα αισθηματικά, που δεν πιστεύουν στην αγάπη γκαραντί, αλλά μόνο στην δύναμη και στις αδυναμίες, ψόφαγε για ακροατήριο και συντροφιά. Κάποια στιγμή άρχισα να παίρνω ανάποδες με την σατράπικη διάθεσή του, να σε ευθυγραμμίσει στις επιλογές του. Δηλαδή από την πρώτη μας κουβέντα τις πήρα τις ανάποδες, αλλά κάποια στιγμή και αφού τον είχα σπουδάσει ήδη αρκετές, άρχισα και να του δείχνω τις ανάποδες μου.
Σκέφτηκα αστραπιαία το πρωί, ότι δεν γούσταρα που τον τράκαρα, κι ας είναι πολύ εντιμότερος πρακτικά – το θεωρητικά είναι μια άλλη υπόθεση – από όλους τους κοινούς μας γνωστούς, και πιο πετυχημένος στην συναρμολόγηση ενός ενιαίου χαρακτήρα, με ζουμερές αντιφάσεις. Σκέφτηκα ότι από μια άλλη διαδρομή καταλαβαίνω τη μοναξιά του, και το πόσο δυνατός έχει σταθεί στη διαχείρισή της. Και όμως, όπως όλοι οι σατράπηδες, έχει κι αυτός την αχίλλειο πτέρνα του, θέλει να κατακτήσει για να διαφύγει τον μόνιμο κίνδυνο που διατρέχουν όλοι όσοι ξέρουν και γνωρίζουν, να μην βρεθεί προ απροόπτου, να μην χαρίσει σε άνθρωπο την παιδική έκσταση και το βάθος που επιφυλάσσει μόνο για τη θεωρία και τη σχέση του με το σύμπαν. Σκέφτηκα ότι ο τρόπος που φανερώνει την οδύνη του είναι μόνο για τους καλόγουστους και τους εκλεπτυσμένους. Και μετά σκέφτηκα πάλι αστραπιαία ότι ο ίδιος έχει πολεμήσει τις ενοχές και καυχιέται σαν πειρατής για αυτό. 
Είναι λοιπόν άνθρωποι που είναι τόσο κατασταλαγμένοι που αισθάνομαι ότι δεν έχω να κάνω τίποτα μαζί τους. Την μοναξιά μου την περνάω σίγουρα πολύ πιο ασήμαντα από αυτούς, την περνάω όπως περνά τη μοναξιά του ο τρίτος κόσμος – ο διάχυτος αυτός τρίτος κόσμος και στριμωγμένος ανάμεσα στους δυο – το καθεστώς της δουλείας του και της εκμετάλλευσής του, και είτε σκεφτείς ότι είναι έργο του σατανά, είτε αδράνεια του ανθρώπου, δεν αλλάζει κάτι.
Στην μοναξιά μου δεν σκέφτομαι ανθρώπους που τους ξέρω. Από πάντα παραδέχτηκα την σύμπτωση και οι προεκτάσεις που μπορεί να της προσφέρει η υποκειμενικότητα δεν με δελεάζουν . Μου αρέσουν οι εκπλήξεις, τόχω πάρει απόφαση, για αυτό και δέχομαι τη ζωή μονότονη όπως είναι, για να γίνομαι καρδιακός όταν βλέπω και αισθάνομαι ότι βρίσκομαι κάπου που δεν είναι η πεπατημένη. Με τον Κ. μας συνδέει το τυχερό παιχνίδι , οι νόμοι των απιθανοτήτων , και για αυτό δεν έχει νόημα να του ανοίγω τα χαρτιά μου.


 

.:BiblioNet : Σούσης, Ισαάκ

**************************
Στην αγάπη είμαι κνίτης

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Σ' όλα τ' άλλα δημοκράτης
ήπιος και ανεκτικός
μα στον έρωτα αντάρτης
και σκληροπυρηνικός
ο πλουραλισμός δουλεύει
μόνο στη δημοκρατία
ο έρωτας ο προλετάριος
δε σηκώνει αποστασία

Στην αγάπη είμαι κνίτης
και να μου τη διαδηλώνεις
να 'χεις τη γροθιά σφιγμένη
όταν πρόκειται για μας
κάθε χάδι σαν τσιτάτο
θέλω να τ' αφομοιώνεις
και Σταλινικιά να είσαι
σε ζητήματα καρδιάς

Στα συντάγματα οι διατάξεις
θέλουν εκσυγχρονισμό
μα στον έρωτα ό,τι αλλάξεις
πάντα φέρνει διχασμό
Για το αίσθημα δουλεύω
έξτρα και υπερωρία
μα αν δε δώσεις ό,τι παίρνεις
θα σε στείλω εξορία