David Sedaris: «Θεέ μου, εγώ τα έγραψα αυτά»
Ο ελληνοαμερικανός συγγραφέας με την καυστική πένα, σαρκαστής του «ορθού τρόπου ζωής», επισκέφθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου τη Σαντορίνη καλεσμένος στο Φεστιβάλ Καλντέρας που οργανώνει το γνωστό και στο εξωτερικό βιβλιοπωλείο Ατλαντίς.
Συνέντευξη στον Γιάννη Ν. Μπασκόζο
O David Sedaris έρχεται στη Σαντορίνη για να παρουσιάσει το έργο του στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Τέχνης και Λογοτεχνίας της Καλντέρα που διοργανώνει το δημοφιλές και στο εξωτερικό βιβλιοπωλείο Ατλαντίς. Ο Sedaris είναι πολύ αγαπητός στο ελληνικό κοινό. Το χιούμορ του αποδομεί τα πολιτισμικά στερεότυπα, την πολιτική ορθότητα, το ρατσισμό, την ομοφοβία. Τις ιστορίες του αντλεί από τα καθημερινά γεγονότα της ελληνικής οικογένειας του, τα οποία μεταπλάθει σε ξεκαρδιστικές ιστορίες.
Τον David Sedaris τον βρήκαμε στο Λονδίνο για να μιλήσουμε λίγο πριν έρθει στην Ελλάδα για το Φεστιβάλ της Σαντορίνης. Είναι ευγενικός και φιλικός και φαίνεται ότι χαίρεται την προσμονή του ταξιδιού στην Ελλάδα. Μοιάζει να ξέρει πια λίγα πράγματα για τη χώρα μας, αφού φέτος είχε ξαναεπισκεφτεί την Αθήνα για μια διάλεξη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Τον ρωτάω αν γνωρίζει και τι για τους Έλληνες. Με εκπλήσσει καθώς απαντά: «Ο κόσμος ψήφισε κατά της λιτότητας και τελικά κατάφερε να πάρει περισσότερη λιτότητα». Θυμάται ένα περιστατικό με ένα ταξιτζή στη Νέα Υόρκη που του είπε ότι ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει χρήματα και δεν περνάει καλά. Όταν του ανέφερε ότι θα έρθει στη Σαντορίνη ο ταξιτζής του επεσήμανε ότι πρόκειται για τουριστικό μέρος και δεν θα δει εκεί την πραγματική εικόνα.
Αναπόφευκτα τον ρωτάω αν τα έργα του έχουν και πολιτικό χαρακτήρα. «Ποτέ δεν πίστευα ότι το έργο μου είναι πολιτικό, υπάρχουν όμως στοιχεία πολιτικής στα βιβλία μου. Ως γνωστόν συνήθως γράφω για τη ζωή μου. Ξεκινώ λοιπόν να γράφω μια ιστορία χωρίς να έχω συγκεκριμένο σκοπό οπότε δεν αποκλείεται και κάπου εκεί να εμφιλοχωρήσει η πολιτική». Μου δίνει την αφορμή να τον ρωτήσω αν στα κείμενά του υπάρχουν θέματα που αποφεύγει και δεν ασχολείται μαζί τους. «Συνήθως δεν γράφω για το θάνατο, δεν είναι το αντικείμενο μου, συνήθως γράφω για τη ζωή μου κι άλλους ανθρώπους», θα μου πει.
Πώς χαρακτηρίζει τα βιβλία του, είναι μυθοπλασία ή non fiction; Ο ίδιος λέει ότι είναι «μια μείξη διαφορετικών στοιχείων , βιωματικής εμπειρίας και μυθοπλασίας. Δεν πολυαγαπώ τη μυθοπλασία, στηρίζομαι συνήθως σε ένα ημερολόγιο που κρατάω και μετά πάνω σε αυτό αναπτύσσω κάποιες μυθοπλαστικές ιδέες». Είναι γνωστό ότι τα μέλη της οικογένειας του είναι οι αγαπημένοι του ήρωες. Ιδιαίτερα η φιγούρα του πατέρα του, ενός έλληνα προσκολλημένου στις παραδόσεις ο οποίος, σε αντίθεση με την γλυκιά μητέρα του, τον καταπίεζε, τον χαρακτήριζε «ένα στρογγυλό μηδενικό» και τον οποίον ο Sedaris σκεφτόταν ότι κάποια μέρα θα εκδικηθεί. Σήμερα νιώθει ότι χωρίς αυτόν δεν θα είχε γίνει ότι έγινε. Αναρωτιέμαι αν τα γεγονότα για τα οποία γράφει τα αποτυπώνει αμέσως στο χαρτί ή περιμένει να καταλαγιάσουν μέσα του. Απαντά κατατοπιστικά: «Πάντα όταν μου συμβαίνει ένα γεγονός περιμένω ένα διάστημα πριν καταπιαστώ με αυτό. Μερικές φορές πρέπει να περιμένεις αρκετό καιρό ώστε κάτι που στην αρχή φαίνεται απαίσιο με τον καιρό να φανερωθεί η αστεία πλευρά του πράγματος».
Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων που γράφει έχει αλλάξει άραγε το στυλ του; Ο David Sedaris λέει: «Βέβαια. Όταν κοιτάζω σήμερα τα πρώτα γραπτά μου λέω «θεέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτά τα έγραψα εγώ». Νομίζω όμως ότι το ύφος μου άλλαξε από τότε που άρχισα να γράφω για το New Yorker, άλλαξε ίσως και η ζωή μου».
Τι ετοιμάζετε τώρα; αυτή είναι μια αναπόφευκτη ερώτηση. «Αγόρασα ένα σπίτι για την οικογένεια μου πριν τρία χρόνια για να μαζευόμαστε εκεί. Αντλώ ιστορίες από αυτούς, υπάρχει μια δυναμική ανάμεσα στην οικογένεια που με εμπνέει. Από τον πατέρα μου, έναν δύσκολο χαρακτήρα, που όμως είναι τελικά καλός, την πίεση που μου κάνουν για να παντρευτώ αλλά εγώ δεν θέλω, καθώς ζω ευτυχισμένος εδώ και 25 χρόνια με τον σύντροφό μου και άλλα μικρογεγονότα της οικογενειακής ζωής». Έρχεται για πρώτη φορά στη Σαντορίνη, δηλώνει ενθουσιασμένος που θα τη δει. Μετά θα συνεχίσει την περιοδεία του σε πόλεις των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Του εύχομαι καλό ταξίδι.
Βιογραφικό
Ο Ντέιβιντ Σεντάρις γεννήθηκε το 1957 από Έλληνα πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Σήμερα ζει στο Λονδίνο. Θεατρικός συγγραφέας, χιουμορίστας και ηθοποιός, τακτικός σχολιαστής στο National Public Radio, έχει γράψει πολλά best sellers: «Μια σχεδόν φυσιολογική οικογένεια», «Εγκώ μιλήσει καλά μια μέρα», «Γυμνός», «Ντελίριουμ» κ.α. Το χιούμορ του, πολλές φορές αυτοσαρκαστικό, αναφέρεται σε θέματα όπως η μικροαστική του ανατροφή στη Βόρεια Καρολίνα, οι ελληνικές ρίζες, το σχολείο, τα ναρκωτικά και η ομοφυλοφιλία. Είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού The New Yorker και του BBC Radio 4. Τα βιβλία του κυκλοφορούν όλα από τις εκδόσεις Μελάνι, το τελευταίο του έχει τον τίτλο «Ας συζητήσουμε για το διαβήτη με κουκουβάγιες»* (μετ: Μυρσίνη Γκανά).
Στη Σαντορίνη εμφανίστηκε και μίλησε στις 12 Σεπτεμβρίου. Στο ίδιο Φεστιβάλ (11-13/9) παίρνουν μέρος ο Billy Collins , η Αμάντα Μιχαλοπούλου, η Σώτη Τριανταφύλλου, ο Αύγουστος Κορτώ, ο Ρος Ντέιλι κ.ά Το Atlantis Books είναι ένα ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο στην Οία της Σαντορίνης. Έχει φιγουράρει πολλές φορές σε λίστες για τα πιο όμορφα βιβλιοπωλεία στον κόσμο.
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΣΗ στις 5/09/2015)
***************** ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου