Η αναγκαιότητα της αριστερής ψήφου

O κόσμος των χρεοκοπιών και των δυνατοτήτων

Η χώρα και η κοινωνία είναι ταλαιπωρημένη από τον επί σαράντα χρόνια δικομματισμό των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, κυριολεκτικά χρεοκοπημένη, με ένα βαθύ, λαϊκίστικο, πελατειακό κράτος | dreamstime

 

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 10.09.2015

Συντάκτης: 

Βασίλης Τσιτσιρίγκος *

 

 

Η άνοδος της Αριστεράς στην κυβέρνηση το 2015 άνοιξε έναν νέo κύκλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Σαράντα χρόνια εναλλαγής των ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. στη διακυβέρνηση «εγκατέστησαν» ένα πλαίσιο πολιτικής, χωρίς να αφήνουν κανένα περιθώριο για συμμετοχή της Αριστεράς (ούτε καν ως αντιπολίτευση) στο κοινωνικο-οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας.
Ο νέος αυτός κύκλος σηματοδοτείται από σημαντικές πολιτικές επιλογές και πρωτοβουλίες της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ.Τσίπρα, που θα αποτιμηθούν σε βάθος χρόνου και με θετικό πρόσημο για τη χώρα.
Επιλογή πρώτη: Η πρόταση και εκλογή του Πρ. Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας έδειξε πώς αντιλαμβάνεται η σύγχρονη Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ τη δημοκρατική λειτουργία της χώρας. Η Αριστερά απέδειξε ότι αποτελεί εθνική-ηγεμονική πολιτική δύναμη, συνεκτιμώντας μάλιστα τη δεξιά παράταξη ως ένα «σημαντικό υποσύνολο» στην ιστορική διαμόρφωση της ταυτότητας της χώρας (τα άλλα ήταν το Κέντρο και η Αριστερά).
Ανατράπηκαν έτσι παγιωμένοι όροι της πολιτικής, εισήχθησαν νέα ήθη και μια νέα κουλτούρα με οφέλη στην πολιτική ζωή. Μπορεί άραγε να το επικαλεστεί αυτό, και για πότε στην ιστορία της Δεξιάς παράταξης, η Ν.Δ. ή ο πρόεδρός της, που μιλά ακατασχέτως για συναινέσεις;
Επιλογή δεύτερη: Στις 12 Ιούλη του 2015, την ώρα που «παιζόταν» η θέση της χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ.Τσίπρας που επέμεναν, στήριξαν και πάλεψαν για να μείνει η χώρα μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο πολιτικής, στην ευρωζώνη και στο ευρώ. Με λάθη βεβαίως τακτικοστρατηγικής, ενδεχόμενες αυταπάτες ή και προσδοκίες. Αλλά ήταν η Αριστερά τελικά αυτή η δύναμη που είχε την ευθύνη, που ανέλαβε να διασφαλίσει -έστω και με δυσμενείς όρους- τη θέση της χώρας στην Ευρώπη.
Μιας χώρας και κοινωνίας ταλαιπωρημένης από τον επί σαράντα χρόνια δικομματισμό των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, κυριολεκτικά χρεοκοπημένης, με ένα βαθύ, λαϊκίστικο, πελατειακό κράτος. Ενα κράτος και μια κοινωνία που έχτισαν ο «Βενιζέλος», ο «Σαμαράς», η «Γεννηματά», ο «Μεϊμαράκης» σπαταλώντας μάλιστα τη δυναμική «ιστορικών στιγμών» για τη χώρα (ένταξη στην ΕOK το 1980 και στην ΟΝΕ το 2000). Αυτό άλλωστε δεν είπαν ξεκάθαρα για τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλδημοκρατών στις 13 Ιουλίου 2015 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Επιλογή τρίτη: Η σύγκρουση μιας νέας πολιτικής γενιάς με το παλιό κατεστημένο, τον λαϊκισμό, την οικογενειοκρατία, τη διαπλοκή-διαφθορά, τις διασυνδέσεις με την οικονομική εξουσία και τα ΜΜΕ. Επιλογή που έχει κοινωνική αποδοχή, καταγράφεται, δε, με τη σαφή άρνηση συνθηκολόγησης με το παλιό που χρεοκόπησε τη χώρα και τώρα επιθυμεί να εξαγνιστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Ταυτόχρονα είναι η ίδια η Αριστερά, που πρόσφατα συγκρούστηκε με ό,τι πιο απαρχαιωμένο, συντηρητικό, σταλινικό υπήρξε στις γραμμές της, με τον κρατισμό, τον απομονωτισμό, την επιστροφή στη δραχμή των διαφόρων θεολόγων της Αριστεράς. Που συγκρούστηκε με όσες/όσους θεωρούν την πολιτική υπόθεση ακατάσχετων φλυαριών και ναρκισσισμών απαξιώνοντας κορυφαίους δημοκρατικούς θεσμούς (π.χ. προεδρία της Βουλής).
Επιλογή τέταρτη: H επιμονή της Αριστεράς στην κοινωνία και στα λαϊκά στρώματα, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους ελευθεροεπαγγελματίες, τους νέους, τη μικρομεσαία επιχείρηση δεν είναι τυχαία. Από ’κεί αντλεί τη δύναμή της, εκεί έχει τις αναφορές της, αυτών τη θέση αγωνίζεται να βελτιώσει μέσα σε μια δύσκολη συμφωνία.
Σταθερή και μόνιμη η έγνοια για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αναζητώντας επενδύσεις, σχέδια αναπτυξιακά, χρηματοδοτικές πηγές. Για να ξαναμπούν στο κέντρο της ζωής 1.500.000 άνεργοι και χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που πρέπει επειγόντως να βγουν από την «κοιλάδα του θανάτου» όπου τις έφερε η «ελεύθερη αγορά» της Ν.Δ. Ταυτόχρονα όλα αυτά με τη σταθεροποίηση των τραπεζών και ριζικές αλλαγές στο πολιτικό και διοικητικό σύστημα της χώρας.
Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί να ξαναπάρει την εντολή διακυβέρνησης της χώρας… Οχι, δεν είναι αυτοσκοπός για την Αριστερά η διακυβέρνηση. Νοηματοδοτείται όμως καθώς η Αριστερά καταδεικνύεται με ευθύνη της κοινωνίας χρήσιμη δύναμη. Οχι συμπληρωματική, αλλά κύρια δύναμη, δύναμη νέων δρόμων και δυνατοτήτων για τη χώρα.
Αντίθετα, δεν έχει νόημα η διακυβέρνηση για όσους επί σαράντα χρόνια δοκίμασαν και δοκιμάστηκαν, δημιουργώντας αλυσίδες χρεοκοπιών.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 οι επιλογές των Ελλήνων είναι ανάμεσα στον κόσμο των χρεοκοπιών και τον κόσμο των νέων δυνατοτήτων.


* οικονομολόγος