Σε λίγες μέρες θα είμαι...ταπεινωμένο όνομα κι εγώ

Ἡ σκύλευση τοῦ Ἔκτορα

«Ὡραῖος εἶναι ὁ θρίαμβος μά πόσο θά διαρκέσει» Δ. Π. Παπαδίτσα, Ἀπ’ τό βυθό. Ὅλη ἡ ἀγωνία στίς ἐπάλξεις γιά σένα· καί ἄστραφτε στίς γυαλισμένες ἀσπίδες ἐπάνω ἡ δύση σου. Τί τό ἡρωικό ἔκρυβε τ’ ὄνομά σου καθώς ἔσερνα πίσω ἀπ’ τό ἅρμα τό κορμί σου στίς φτέρες ποιό ματωμένο ἐπίθετο ψέλλιζαν ὅλη τήν ὥρα τά χείλη σου; Καί ποιόν ἐχθρό σου μυστικά ἀγαποῦσες κι ἔκρυβες στόν πιό σκοτεινό θάλαμο τοῦ παλατιοῦ τό κουφάρι του ταριχευμένο ἀπό χρόνια ‒τόν ἑαυτό σου; Ὅλες οἱ ἱκεσίες στίς ἐπάλξεις γιά σένα, τό αἷμα σου νά δένει σέ κύκλο τά κάστρα. Τί μέ κοιτᾶς τώρα μέ μάτια ἀπλανή, κι ἐγώ λύπη εἶμαι. Κοίτα καλύτερα στά τηλεγραφόξυλα πού χάνονται πίσω ἀπ’ τούς λόφους τήν ὑπόσχεση τῆς μονότονης ζωῆς πού δέν ἀξιώθηκες ἐκεῖνο τό φωτεινό χαλίκι στά φύλλα τῆς κληματαριᾶς πού τό λένε φεγγάρι τό στρωμένο τραπέζι στήν αὐλή, τό τζιτζίκι ἐπίμονο μέσα στή νύχτα ‒φύγε, γιά τό Θεό κλεῖσε ἐπιτέλους τά μάτια. Κοιμήσου. Ἄσε με τώρα νά σηκώσω περήφανα τό λάβαρο ψηλά, νά φανεῖ πώς γιορτάζω, Καί στ’ ὁρκίζομαι, στή ματαιότητα τῶν ἰαχῶν πού μ’ ἀποκρίνονται ἔξαλλα σέ λίγες μέρες θά εἶμαι καί πάλι κοντά σου ταπεινωμένο ὄνομα κι ἐγώ μές στή σκόνη πού ἰσότιμα ἀναλογεῖ στόν καθένα μας.   Δημήτρης Αγγελής -«Μυθικά νερά», 2003.