Έχω ένα τίγρη μέσα μου...

William Blake (1757–1827)     The Tiger    TIGER, tiger, burning bright In the forests of the night, What immortal hand or eye Could frame thy fearful symmetry? In what distant deeps or skies          5 Burnt the fire of thine eyes? On what wings dare he aspire? What the hand dare seize the fire? And what shoulder and what art Could twist the sinews of thy heart?   10 And when thy heart began to beat, What dread hand and what dread feet? What the hammer? what the chain? In what furnace was thy brain? What the anvil? What dread grasp   15 Dare its deadly terrors clasp? When the stars threw down their spears, And water'd heaven with their tears, Did He smile His work to see? Did He who made the lamb make thee?   20 Tiger, tiger, burning bright In the forests of the night, What immortal hand or eye Dare frame thy fearful symmetry? Τίγρη - Βικιπαίδεια   Νάσος Βαγενάς
Ωδή στην τίγρη Τρομάζω στο χαμόγελο της τίγρης. Της τίγρης που τη νιώθω να με γυροφέρνει, και που όσο και να ψάξεις δεν θα τη βρεις. Αόρατη γλιστράει στα δροσερά φυλλώματα που εκτρέφουν οι έρημοι. Η αγάπη σαν την τίγρη είναι φριχτή, αλλά είναι και θεσπέσια. Οι ραβδώσεις της με κλείνουν σε ειρκτή. Στη σκέψη πως με μυρίζει σαν βορά αισθάνομαι απαίσια. Μα ευφραίνομαι όταν τραγουδούν οι βάρδοι αυτό το ζώο που σχεδόν το νιώθω επάνω μου. Ο Μπλέηκ, ο Μπόρχες, ο Λεοπάρντι. Θα με σπαράξει ετούτη τη φορά; Ή θα με σώσουν τα φτερά του άνεμου; Συλλογή: «Σκοτεινές μπαλάντες καί ἄλλα ποιήματα», 2001 ************************ Τίγρη - Βικιπαίδεια Νάσος Βαγενάς    Ωδή στην τίγρη Τρομάζω στο χαμόγελο της τίγρης. Της τίγρης που τη νιώθω να με γυροφέρνει, και που όσο και να ψάξεις δεν θα τη βρεις. Αόρατη γλιστράει στα δροσερά φυλλώματα που εκτρέφουν οι έρημοι. Η αγάπη σαν την τίγρη είναι φριχτή, αλλά είναι και θεσπέσια. Οι ραβδώσεις της με κλείνουν σε ειρκτή. Στη σκέψη πως με μυρίζει σαν βορά αισθάνομαι απαίσια. Μα ευφραίνομαι όταν τραγουδούν οι βάρδοι αυτό το ζώο που σχεδόν το νιώθω επάνω μου. Ο Μπλέηκ, ο Μπόρχες, ο Λεοπάρντι. Θα με σπαράξει ετούτη τη φορά; Ή θα με σώσουν τα φτερά του άνεμου; Συλλογή: «Σκοτεινές μπαλάντες καί ἄλλα ποιήματα», 2001 ************************                                         Ψαραντώνης "Η τίγρη - 2000"      Στίχοι:   Δημήτρης Αποστολάκης Μουσική:   Δημήτρης Αποστολάκης Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη π’ όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ, τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει, μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό. Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου κι εγώ για το καλό μου για κείνη πολεμώ κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω, για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό. Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω, για να την αγκαλιάσω στον πιο τρελό χορό, κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της, μου δίνει την προβιά της για να τηνε φορώ. Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι, σχεδόν αγαπημένοι, καθείς να κοιμηθεί και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα, σαν τη στερνή την ώρα που θα επιτεθεί.