Πάνος Κιάμος, ο καψουρο-κολοσσός της πίστας...
"Ένας γέρος μου ’χε πει στο καφενείο
Να αγαπήσεις δυνατά μη φοβηθείς,
Να ’χεις πάντα την καλή σου στο πλευρό σου
Και σαν άντρας στο κορίτσι να φερθείς,
Και σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ τη ζωή μου
Και προσπάθησα σπαθί να ξηγηθώ,
Μα με πέθανες στο τέλος κι είναι κρίμα
Ακατάλληλη γυναίκα ν’ αγαπώ,
Και σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ τη ζωή μου
Και σαν κύριος σου ξηγήθηκα σπαθί,
Μα με πέθανες στο τέλος κι είναι κρίμα,
Ακατάλληλη γυναίκα να ’σαι εσύ."
"Ένας γέρος μου ’χε πει στο καφενείο
Να αγαπήσεις δυνατά μη φοβηθείς,
Να ’χεις πάντα την καλή σου στο πλευρό σου
Και σαν άντρας στο κορίτσι να φερθείς,
Και σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ τη ζωή μου
Και προσπάθησα σπαθί να ξηγηθώ,
Μα με πέθανες στο τέλος κι είναι κρίμα
Ακατάλληλη γυναίκα ν’ αγαπώ,
Και σ’ αγάπησα πιο πάνω απ’ τη ζωή μου
Και σαν κύριος σου ξηγήθηκα σπαθί,
Μα με πέθανες στο τέλος κι είναι κρίμα,
Ακατάλληλη γυναίκα να ’σαι εσύ."
Γαβ,γαβ,γαβ, καψούρη μου!
Γαβ,γαβ,γαβ, κλαούρη μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου