...ΟΣΟ ΤΡΕΜΩ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ου μοι Πληϊάδων φοβερή δύσις θαλάσσης
ωύον στυφελώ κύμα περί σκοπέλω,
ούδ΄όταν αστράπτη μέγας ουρανός ως κακόν άνδρα
ταρβώ και μύθων μνήμονας υδροπότας.

Αντίπατρος Θεσσαλονικεύς, "Παλατινή Ανθολογία", ΧΙ 31

Δε με τρομάζει τόσο
η δύση των Πλειάδων με άγρια φουρτούνα
ούτε τ΄αφρισμένο κύμα γύρω απ΄τους θαλασσόβραχους
ούτε οι αστραπές του ουρανού,
όσο τρέμω τον κακό άνθρωπο
και όλους τους ξενέρωτους που θυμούνται τα λόγια μας.