Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Και μόνον, οίμοι! οι καιροί του βίου δεν γυρίζουν!
Ο ρους των τας ημέρας μας, ως χείμαρρος αφρίζων,
σύρει· το μέλλον μας κεναί ελπίδες χρωματίζουν,
και τ’ αποκρύπτει μελανός και κατηφής ορίζων!
Διώκουσαι τους πόθους μας αι ψυχικαί μας κλίσεις
φεύγουν, πετούν με την ζωήν στου τάφου μας τα σκότη,
που λύπαι, αναμνήσεις
δεν μας κεντούν, αλλά το παν με την ζωήν υπνώττει.

Δημοσθένης Βαλαβάνης (1824-1854) , «Μελαγχολικαί σκέψεις»,
25-32. Βασική Βιβλιοθήκη, τμ.12. σελ. 68.