Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ

Η περίφημη γλειψιματική και ψευδοηρωική φράση του Αντρέα
"Περήφανα γηρατειά" έχει πλήρως εξευτελιστεί, εφόσον τα τελευταία
χρόνια οι ηλικιωμένοι και οι συνταξιούχοι είναι ο μόνιμος στόχος
όλων των κυβερνήσεων, το εύκολο ανήμπορο θήραμα, που το παίρνουν
στο κατόπι όλοι οι λύκοι που υποτίθεται ότι κυβερνούν.
Τέτοια μέτρα, εύκολα και σαδιστικά, θα τα έπαιρνε ακόμα και η γιαγιά μου,
όχι υπουργοί που σπούδασαν στο Χάρβαρντ και ξε-χαρβαντ-άλωσαν
κανονικά τη χώρα.
Εκείνο που βέβαια ενοχλεί περισσότερο είναι ο κυνισμός, μπερδεμένος
με δήθεν συμπαθητική και συμπονετική ρητορική.
Όλοι συμπάσχουν με την τρίτη ηλικία, γι΄αυτό την κρεμάνε κάθε τόσο
στο τσιγκέλι και την στραγγίζουν. Θα βάλουν τελικά τους συνταξιούχους
να ζουν πια με ιδέεες,ασπιρίνες και τουρσιά.
Κτηνωδία κανονική. Ωμότητα[......].
Αλλά οι μεγάλοι οικονομολόγοι που θα μας σώσουν βρίσκουν πως εκεί
σ΄αυτούς βρίσκεται ο πλούτος και τους την πέφτουν ανά διετία και τους
πιέζουν, σαν οδοντόκρεμα που τελείωσε, ζάρωσε , έγινε επίπεδη,
αλλά ωστόσο την πατάς, για να βγάλεις κι άλλη κρέμα.
Είναι βασανιστήριο και προσβολή στην κοινωνία αυτή των ρητορικών
και μεγαλόστομων λαμόγιων να έχουν οδηγήσει τα πράματα σε αυτό το σημείο.
Είναι αναλγησία αλλά και παράδειγμα, προτροπή προς τον ατομισμό, στην
προσωπική διασφάλιση, όταν βλέπεις τι παθαίνουν τόσοι άνθρωποι της
δουλειάς που εμπιστεύθηκαν το κράτος. Το μπουρδέλο.
[.............]
Δεν ξέρω για τι διάβολο ουμανισμό μπορούμε να μιλούμε και για
ποια αλληλεγγύη και ποια παρλαπίπα- αν πας σε μια λαϊκή και τους
δεις πώς κινούνται και πώς ψωνίζουν, θα σου κοπεί η ανάσα- Αυτοί οι άνθρωποι...
[.............]
Φτάσαμε στο σημείο να τα δεχόμαστε όλα αυτά σχεδόν ως αυτονόητα. Να δεχόμαστε κι εμείς σιγά σιγά να μας σφάξουνε για να αγιάσουμε.
Να γίνουμε κι εμείς "περήφανα γηρατειά", που θα κάνουν παζάρια στη λαϊκή, για να αγοράσουν τις πιπεριές δέκα λεπτά φτηνότερα. Αν είναι έτσι η περηφάνια, πείτε μου πώς είναι η ταπείνωση.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Εφημερίδα "Μακεδονία", 22/06/2010.