[Από τις τελευταίες φωτογραφίες του: Μάιος 2010, με τη γυναίκα του.]ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ
(1922- Ιούνιος 2010)
ΕΝΑΣ ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ*
1
«Εγραψα το "Περί θανάτου" καθώς σκεφτόμουν τι θα γινόταν αν ο Θάνατος έκανε μια παύση, αν πήγαινε διακοπές. Δεν είναι ερωτική ιστορία. Οι αναγνώστες μου πιστεύουν ότι γράφω για τη δύναμη του έρωτα, που νικάει τον θάνατο, αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Για μένα αυτό το μυθιστόρημα δείχνει ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε ως αξίωμα τη γνώμη των άλλων, όπως της Εκκλησίας. Πρέπει να είμαστε πάντα ικανοί να θέτουμε ερωτήματα πάνω σε κάθε είδους δόγμα».
* Ο "δεκάλογος" των απόψεων του Σαραμάγκου βασίστηκε στο
εμπεριστατωμένο άρθρο του Δημήτρη Αναστασόπουλου, που
δημοσιεύτηκε στη χθεσινή "Ελευθεροτυπία" (21/06/2010).
2
«Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του κομμάτι γης να καλλιεργήσει. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να σκάβει βαθιά».3
«Το μυθιστόρημα δεν είναι τόσο λογοτεχνικό είδος,όσο ένας ανοιχτός χώρος, σαν τη θάλασσα όπου εκβάλλουν τα ποτάμια. Δεν είναι απλά η διήγηση μιας ιστορίας, αλλά ένα μίγμα από επιστήμη, φιλοσοφία και ποίηση».4
«Ο κομμουνισμός είναι στις ορμόνες μου. Οπως το σώμα μου έχει ορμόνες που κάνουν τα γένια μου να μεγαλώνουν, έτσι έχει κι ορμόνες που με κάνουν κομμουνιστή. Δεν πρόκειται να αλλάξω, θα ήταν ντροπή να γίνω κάποιος άλλος».5
« Από το 1969, που έγινα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας μέσα στη δικτατορία, διαμορφώθηκα πολιτικά από τις ιδέες του Μαρξ.'Ημουν τυχερός που οι συλληφθέντες σύντροφοί μου είχαν το κουράγιο και την αξιοπρέπεια να μη με προδώσουν».6
«Το πρόβλημα με την Αριστερά ήταν πως πίστευε ότι θα κερδίσει τη μάχη στο παρόν με τα όπλα του παρελθόντος. Καθώς η θεωρία δεν ανανεώθηκε, η πρακτική έγινε ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο ρεαλισμός και η ουτοπία αποτελειώθηκε από τον οπορτουνισμό. Η πλειονότητα των κομμουνιστικών κομμάτων έκανε μια "πλαστική επέμβαση", που τα κατάντησε αγνώριστα».7
«Οι συγγραφείς, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες, είναι πρώτα απ' όλα πολίτες».8
« Οι Παλαιστινίοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν σε μια δική τους πατρίδα. Η ζωή στους καταυλισμούς των προσφύγων στην Παλαιστίνη μπορεί να συγκριθεί με το Αουσβιτς.Είμαι στο πλευρό των Ζαπατίστας στη ζούγκλα του Μεξικού και των Βεδουίνων στη Δυτική Σαχάρα.Ο Μπους είναι φασίστας , ο Μπερλουσκόνι εμετικός, ο Τσάβες γλιστράει στον ολοκληρωτισμό».9
Προς τον Φιντέλ Κάστρο : «Σε υποστήριξα όσο άντεχα...».10
«Δυστυχώς ο καπιταλισμός θα παραμείνει, παρά την αποτυχία του. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας από ανθρώπους που δεν θα το βάζουν κάτω, δεν θα φύγουν από τους δρόμους και θα διαδηλώνουν κάθε μέρα. Πρέπει να δείχνουμε σε όσους έχουν την εξουσία ότι δεν θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η αδικία, ο πόλεμος, ο εξευτελισμός και στον οποίο η ζωή των περισσότερων ανθρώπων δεν αξίζει τίποτα».* Ο "δεκάλογος" των απόψεων του Σαραμάγκου βασίστηκε στο
εμπεριστατωμένο άρθρο του Δημήτρη Αναστασόπουλου, που
δημοσιεύτηκε στη χθεσινή "Ελευθεροτυπία" (21/06/2010).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου