ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΡΜΑΚΟΝ
Ή
ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Ή
ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Ο Έρως, αφού έφαγε
όλα τα χρήματά του,
-γιατ΄είναι άσωτο παιδί-
επερπατούσ΄ένα πρωί
και έκλαιε, γιατί ψωμί
ζητούσαν τ΄άντερά του.
Όλοι του λέγουν δούλεψε
να φάγεις, και το σπρώχνουν,
τέχνη δε γνώριζε καμιά,
ο Έρως είναι για δουλειά;
Εγώ το ελυπήθηκα
ένα φτωχό να διώχνουν!!
Μη κλαις , του λέγω, άμοιρο,
εγώ δεν θα σ΄αφήσω,
από την πείνα να χαθείς
έλα στο σπίτι μου ευθύς,
το πήρα και επάσχισα
να το ευχαριστήσω!
Πολύς επέρασε καιρός,
αυτό δεν το κουνούσε,
το έδιωχνα, δεν έφευγε,
εχόρευε, επήδαγε,
δεν μ΄άφηνε να εργασθώ,
χτυπούσε , τραγουδούσε!
Τότε εμετανόησα
την ώρα που το πήρα,
κολάζεται κανείς, αλλά
παιδιά ωσάν αυτό τρελά,
στο σπίτι σας να έχετε,
να μη το σώσ΄η μοίρα!
Μια Κυριακή, μια όμορφη,
μια του θεού ημέρα,
εδιάβαζα Γραμματική,
για ιδώ μια γενική,
αν ήθελε στη λήγουσα
τον τόνο , ή πιο πέρα.
Ακόμη δεν τελείωσα
το "χλούνων ετησίων"
κι ο Έρως φεύγει στη στιγμή,
δεν στρέφει πίσω του να δει,
ω αντιφάρμακον λαμπρό,
πολύτιμον βιβλίον!!
Αυτό θα έχουν χαϊμαλί,
ως φαίνετ΄, οι δασκάλοι,
κι ο ΄Ερως φεύγει απ΄αυτούς,
φοβάται τους σχολαστικούς
που ΄χουν γεμάτο συμβουλές,
όλο τους το κεφάλι!
Ακούσατ΄απ΄τους στίχους μου,
ω φίλοι, τι θα έβγει,
όσες φορές βαριέστε πια,
του Έρωτα την συντροφιά,
στο χέρι τη Γραμματική
κι ευθύς ο Έρως φεύγει!!
όλα τα χρήματά του,
-γιατ΄είναι άσωτο παιδί-
επερπατούσ΄ένα πρωί
και έκλαιε, γιατί ψωμί
ζητούσαν τ΄άντερά του.
Όλοι του λέγουν δούλεψε
να φάγεις, και το σπρώχνουν,
τέχνη δε γνώριζε καμιά,
ο Έρως είναι για δουλειά;
Εγώ το ελυπήθηκα
ένα φτωχό να διώχνουν!!
Μη κλαις , του λέγω, άμοιρο,
εγώ δεν θα σ΄αφήσω,
από την πείνα να χαθείς
έλα στο σπίτι μου ευθύς,
το πήρα και επάσχισα
να το ευχαριστήσω!
Πολύς επέρασε καιρός,
αυτό δεν το κουνούσε,
το έδιωχνα, δεν έφευγε,
εχόρευε, επήδαγε,
δεν μ΄άφηνε να εργασθώ,
χτυπούσε , τραγουδούσε!
Τότε εμετανόησα
την ώρα που το πήρα,
κολάζεται κανείς, αλλά
παιδιά ωσάν αυτό τρελά,
στο σπίτι σας να έχετε,
να μη το σώσ΄η μοίρα!
Μια Κυριακή, μια όμορφη,
μια του θεού ημέρα,
εδιάβαζα Γραμματική,
για ιδώ μια γενική,
αν ήθελε στη λήγουσα
τον τόνο , ή πιο πέρα.
Ακόμη δεν τελείωσα
το "χλούνων ετησίων"
κι ο Έρως φεύγει στη στιγμή,
δεν στρέφει πίσω του να δει,
ω αντιφάρμακον λαμπρό,
πολύτιμον βιβλίον!!
Αυτό θα έχουν χαϊμαλί,
ως φαίνετ΄, οι δασκάλοι,
κι ο ΄Ερως φεύγει απ΄αυτούς,
φοβάται τους σχολαστικούς
που ΄χουν γεμάτο συμβουλές,
όλο τους το κεφάλι!
Ακούσατ΄απ΄τους στίχους μου,
ω φίλοι, τι θα έβγει,
όσες φορές βαριέστε πια,
του Έρωτα την συντροφιά,
στο χέρι τη Γραμματική
κι ευθύς ο Έρως φεύγει!!
Δημήτριος Καμπούρογλους
(1852-1942)
Βέρος Αθηναίος , αφιέρωσε όλη του τη ζωή
στη μελέτη και την προβολή της αγαπημένης του πόλης.
Εργάστηκε επί πολλά έτη ως δικηγόρος και ως υπάλληλος
της Εθνικής Βιβλιοθήκης, γεγονός που τον βοήθησε
πολύ στις μελέτες του.
Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου:
ποίηση, διήγημα, χρονογράφημα, θέατρο,
περιγραφή και στοχασμοί.
Οι μελέτες του σεβάσμιου λογίου για την ιστορία
της Αθήνας επί Τουρκοκρατίας θεωρούνται βασικές
για τους νεότερους ερευνητές.
Βέρος Αθηναίος , αφιέρωσε όλη του τη ζωή
στη μελέτη και την προβολή της αγαπημένης του πόλης.
Εργάστηκε επί πολλά έτη ως δικηγόρος και ως υπάλληλος
της Εθνικής Βιβλιοθήκης, γεγονός που τον βοήθησε
πολύ στις μελέτες του.
Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου:
ποίηση, διήγημα, χρονογράφημα, θέατρο,
περιγραφή και στοχασμοί.
Οι μελέτες του σεβάσμιου λογίου για την ιστορία
της Αθήνας επί Τουρκοκρατίας θεωρούνται βασικές
για τους νεότερους ερευνητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου