" Και τώρα που είμαστε τόσο σφιχτά ενωμένοι, τώρα που τίποτε
-ακούς ; τίποτε!- δεν θα μπορέσει να μας ρίξει σε διαφορετικούς
δρόμους, τώρα που αγαπιόμαστε όχι σαν ωραίες σκιές,
αλλά σαν υπάρξεις που θέλει και ποθεί η μία την άλλη,
τώρα θέλω να μου στείλεις τη φωτογραφία Σου.
Καταλαβαίνεις πόσο τη θέλω. Θα είναι απάνω στο τραπέζι μου
και θα είσαι Εσύ: Στις ώρες των παροδικών μελαγχολιών,
στις μονότονες κρύες ημέρες του χειμώνα, θα είναι αυτή
η συντροφιά μου και θα ΄σαι Εσύ! Ω, μη μου αρνηθείς.
Μου έδωσες τον εαυτό Σου πριν- κι εγώ είμαι δικός Σου.
Είναι τώρα τίποτα που μπορεί να υψωθεί ανάμεσα στων δυο μας;
Την περιμένω μέσα στο γράμμα σου- στο πρώτο σου γράμμα."
Λονδίνο 4 Οκτωβρίου 1913
3. Porchester Place. Oxford Square. W. London
-ακούς ; τίποτε!- δεν θα μπορέσει να μας ρίξει σε διαφορετικούς
δρόμους, τώρα που αγαπιόμαστε όχι σαν ωραίες σκιές,
αλλά σαν υπάρξεις που θέλει και ποθεί η μία την άλλη,
τώρα θέλω να μου στείλεις τη φωτογραφία Σου.
Καταλαβαίνεις πόσο τη θέλω. Θα είναι απάνω στο τραπέζι μου
και θα είσαι Εσύ: Στις ώρες των παροδικών μελαγχολιών,
στις μονότονες κρύες ημέρες του χειμώνα, θα είναι αυτή
η συντροφιά μου και θα ΄σαι Εσύ! Ω, μη μου αρνηθείς.
Μου έδωσες τον εαυτό Σου πριν- κι εγώ είμαι δικός Σου.
Είναι τώρα τίποτα που μπορεί να υψωθεί ανάμεσα στων δυο μας;
Την περιμένω μέσα στο γράμμα σου- στο πρώτο σου γράμμα."
Λονδίνο 4 Οκτωβρίου 1913
3. Porchester Place. Oxford Square. W. London
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου