«Αγρόν αγοράζουν!»

«Αγρόν αγοράζουν!»

του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη*

«Σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται τόσο γρήγορα, όταν η μια χώρα μετά την άλλη ζει την επιθανάτια αγωνία ενός κοινωνικού σεισμού, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αγρόν αγοράζει…
Η πολιτική ζωή της Αθήνας τείνει να γίνει τεχνητή και να ασχολείται με τα πολιτικά τεχνάσματα μάλλον παρά με τα κοινωνικά προβλήματα», τηλεγραφούσε μεσούσης της Ύφεσης του Μεσοπολέμου, ο τότε Βρετανός πρέσβης.
Μάλιστα, ο Ξ. Ζολώτας, νεαρός τότε καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, αναρωτιόταν αν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα! Την «ανακάλυψαν» το 1932, όταν κατέρρευσε ο «χρυσούς κανών», οπότε η Ελλάδα έπαψε πλέον να στηρίζεται στις αγροτικές εξαγωγές, τα δάνεια και τα εμβάσματα από το εξωτερικό και αναγκάστηκε να στραφεί σε εγχώριες πηγές – και βέβαια στην αιματηρή καταστολή των εργατικών αγώνων, όπως το Μάη του ’36 στην πόλη μας, και στην επιβολή της φασίζουσας δικτατορίας του Μεταξά.
Μας τα θυμίζει όλα αυτά η επίκαιρη, τεκμηριωμένη μελέτη του Μ. Μαζάουερ, «Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του Μεσοπολέμου» (εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., 2002). Αλλά προπαντός η σημερινή αβελτηρία των κυβερνώντων σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.
Στο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης (5-3-09) μάθαμε από τον μακάριο δήμαρχό μας ότι η οικονομική κρίση οφείλεται στην «άπληστη φύση των ανθρώπων» και όχι βέβαια στο καπιταλιστικό σύστημα. Πρόβλεψε μάλιστα ότι θα τελειώσει σύντομα, «γιατί υπάρχει παγκόσμια συνεργασία», και, επομένως, πρέπει να «πάψουμε να τρομοκρατούμεθα και να τρομοκρατούμε με την κρίση, διότι την επιδεινώνουμε»(!).
Αυτή ήταν η ανταπόκρισή του στο επείγον αίτημα των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης να προχωρήσει στην αναθεώρηση του προϋπολογισμού και των σχεδιασμών του Δήμου, ώστε να στηριχθούν τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα και οι βιοπαλαιστές της πόλης απέναντι στα «απόνερα της κρίσης», όπως τα ονομάζει.
Φυσικά, ο στείρος εθνικιστικός κομφορμισμός, ο οικονομικός εθνικισμός που παρήγαγε το κραχ του 1929, και με τον οποίο φλερτάρουν και σήμερα ορισμένοι, θα αποτελούσε εφιαλτική οπισθοδρόμηση για την ανθρωπότητα. Είναι φανερό όμως ότι το καπιταλιστικό σύστημα, σε όλες τις ιστορικά γνωστές μορφές του, εχθρεύεται απόλυτα την πραγματοποίηση μιας κοινωνικά βιώσιμης παγκοσμιότητας, που θα εναρμόνιζε την παγκόσμια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων με τις βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες, με την απελευθέρωση των ικανοτήτων και του δυναμικού «των ελεύθερα συνεταιριζόμενων κοινωνικών ατόμων» (Μαρξ). Χωρίς ουσιαστική ισότητα είναι αδύνατον να υπάρξει παγκοσμιότητα στην κοινωνία.
_________________________________

*δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, «Επωνύμως», 9/3/08