Οι «αποδιοπομπαίοι τράγοι» της κρίσης
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη*
Ο τίτλος δεν αναφέρεται στα διαβόητα “golden boys”, που σκόπιμα έχουν δαιμονοποιηθεί για τη δομική κρίση του καπιταλισμού. Ούτε βέβαια στα στελέχη της AIG που αμείφθηκαν με 165 εκατομμύρια δολάρια μπόνους, αν και ευθύνονται για την κατάρρευση της εταιρίας τους, που γλίτωσε τη χρεοκοπία χάρη στην κρατική ενίσχυση.Αναφέρομαι στης «γης τους κολασμένους», τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τις μειονότητες που κινδυνεύουν να μετατραπούν στους «αποδιοπομπαίους τράγους» της - κατά τον Πωλ Κρούγκμαν - «μητέρας όλων των κρίσεων». Καθώς η οικονομική κρίση φουντώνει, λαϊκιστές πολιτικοί και ΜΜΕ υποδαυλίζουν το ρατσισμό και την ξενοφοβία, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι βιαιοπραγίες εναντίον τους.
Γι’ αυτό οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με αφορμή την «Παγκόσμια Ημέρα κατά του ρατσισμού», κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και καλούν τις κυβερνήσεις να μην περικόψουν τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας και ένταξης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
Στη χώρα μας συμπληρώνονται σχεδόν δύο δεκαετίες από την εμφάνιση ισχυρών μεταναστευτικών ρευμάτων και δέκα χρόνια από την πρώτη διαδικασία νομιμοποίησης των μεταναστών. Στην πλειονότητά τους όμως εξακολουθούν να ζουν χωρίς χαρτιά και με περιορισμένα δικαιώματα. Αλλά και πολλοί από εκείνους που κατόρθωσαν να νομιμοποιηθούν, στη συνέχεια απονομιμοποιήθηκαν, είτε γιατί αδυνατούν να εξασφαλίσουν σταθερή εργασία είτε γιατί οι εργοδότες αρνούνται να τους ασφαλίσουν.
Στο χώρο της Εκπαίδευσης οι κυβερνήσεις αρνούνται να προωθήσουν τη διαπολιτισμική και αντιρατσιστική εκπαίδευση, ώστε να συνειδητοποιηθεί η σημασία της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Αρνούνται να καθιερώσουν «Περιοχές ή Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας», παρά τα θετικά αποτελέσματα από την εφαρμογή τους σε διάφορες χώρες και μάλιστα όχι μόνο για τα παιδιά των μεταναστών αλλά και όσων εργαζομένων απειλούνται με κοινωνικό αποκλεισμό. Γι’ αυτό και η ΟΛΜΕ έχει προτείνει την εφαρμογή αυτού του θεσμού και στην Ελλάδα. Το Υπουργείο Παιδείας όμως αντιμετωπίζει με αδιαφορία τόσο αυτή την πρόταση όσο και άλλες που έχουν σχέση με τη στήριξη των σχολείων, τη στελέχωσή τους με το απαιτούμενο επιστημονικό προσωπικό, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ως προς την ειδική φροντίδα που χρειάζονται συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού.
Βασική επιδίωξη του εκπαιδευτικού κόσμου είναι το «σχολείο χωρίς σύνορα» που θεωρεί το πολιτισμικό φορτίο κάθε παιδιού ανεκτίμητο θησαυρό και όχι απειλή κατά της «εθνικής μας ιδιοπροσωπείας».
_______________________________
* μέλος Δ.Σ. Γ΄ ΕΛΜΕ-Θεσσαλονίκης
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, «Επωνύμως», 23/3/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου