ΣΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΧΕΝΡΥ ΛΟΝΓΚΦΕΛΟΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ

Henry Wadsworth Longfellow
(1807 - 24 Μαρτίου 1882)

[ Είναι ο ποιητής που βρίσκεται σε όλα τα σχολικά εγχειρίδια των ΗΠΑ,
ένας από τους ικανότερους και πιο περίτεχνους χειριστές
του στίχου στην αγγλόφωνη λογοτεχνία.
Έχοντας ζήσει μερικά χρόνια στην Ευρώπη, επέστρεψε στις ΗΠΑ,
όπου δίδαξε σε διάφορα κολέγια, για να αφιερωθεί από το 1854
αποκλειστικά στην ποίηση και τις μεταφράσεις.
Είναι ο πρώτος που μετέφρασε τη Θεία Κωμωδία του Δάντη
στην πατρίδα του.
Η ποίησή του είναι γεμάτη από την πίστη στον άνθρωπο
και τις τεράστιες δυνάμεις που αυτός κρύβει μέσα του
και θεωρείται ως κορυφαία στιγμή του ηθικοπλαστικού
πνεύματος που είχε κυριεύσει εκείνη την εποχή
την εκπαίδευση και την κοινωνία στις Ηνωμένες Πολιτείες.]

TELL me not, in mournful numbers,
life is but an empty dream !
For the soul is dead that slumbers,
And things are not what they seem.
Life is real ! Life is earnest!
And the grave is not its goal ;
Dust thou art, to dust returnest,
Was not spoken of the soul.
Not enjoyment, and not sorrow,
Is our destined end or way ;
But to act, that each to-morrow
Find us farther than to-day.
Art is long, and Time is fleeting,
And our hearts, though stout and brave,
Still, like muffled drums, are beating
Funeral marches to the grave.
In the world's broad field of battle,
In the bivouac of Life,
Be not like dumb, driven cattle !
Be a hero in the strife !
Trust no Future, howe'er pleasant !
Let the dead Past bury its dead !
Act,— act in the living Present !
Heart within, and God o'erhead !
Lives of great men all remind us
We can make our lives sublime,
And, departing, leave behind us
Footprints on the sands of time ;
Footprints, that perhaps another,
Sailing o'er life's solemn main,
A forlorn and shipwrecked brother,
Seeing, shall take heart again.
Let us, then, be up and doing,
With a heart for any fate ;
Still achieving, still pursuing,
Learn to labor and to wait.