Τα Μετέωρα της Πολίχνης Θεσσαλονίκης.Η φωτογραφία από :www.airphoto.gr
Πριν από αρκετά χρόνια είχα ρωτήσει φίλο μου καθηγητή που υπηρετούσε στο Λύκειο Μετεώρων της Πολίχνης πώς ήταν η περιοχή όπου δούλευε. Η απάντησή του ήταν χαρακτηριστική: " Έχουν φτιάξει ένα παλάτι (εννοούσε το σχολείο του) μέσα σε ένα slum αυθαιρέτων! Δεν μπορείς να φανταστείς το όργιο της παρανομίας. Όλοι (εννοούσε την Αστυνομία, τη Δημοτική Αρχή και τη Νομαρχία) κάνουν τα στραβά μάτια. Κάθε μέρα που πηγαίνω στο χολείο βλέπω και μία καλύβα του Καραγκιόζη να έχει χτιστεί μέσα στην προηγούμενη νύχτα. Έτσι απλά: μερικά τσιμεντότουβλα πάνω στο χώμα , με μια οροφή από αμίαντο και δίπλα από το καμαράκι μια τρύπα για το βόθρο...".
Ο φίλος μου πέρασε όλα τα χρόνια της καριέρας του στο ίδιο σχολείο και ετοιμάζεται πια να βγει στη σύνταξη.Τις προάλλες έτυχε να συναντηθούμε σε ένα καφέ και τα είπαμε λιγάκι, μια και τα βιοτικά μάς έχουν απομακρύνει για τα καλά τον ένα από τον άλλο. Αφού είπαμε τα οικογενειακά μας, σε κάποια στιγμή τον ρώτησα πώς άντεξε τόσα χρόνια να δουλεύει σε μια περιοχή σαν το slum των Μετεώρων.
"Ποιο slum;" μού είπε ξαφνιασμένος. " Φαίνεται ότι δεν έχεις περάσει καθόλου από εκεί, για να δεις το δάσος των πενταώροφων πολυκατοικιών που έχει ξεπηδήσει από τις καλύβες του Καραγκίοζη. Όλοι οι καταπατητές έχουν γίνει ευϋπόληπτοι ιδιοκτήτες τριών και τεσσάρων διαμερισμάτων, χωρίς να υπολογίζουμε τα μαγαζιά.".
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και καθόμουν και τον κοιτούσα χωρίς να λέω τίποτα. "Και να σκεφθείς , φίλε μου", συνέχισε ο δικός μου, " ότι εγώ ακόμα ξεπληρώνω το δάνειο που έχω πάρει για το δυαράκι μου από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Τριαντα πέντε χρόνια δουλειάς για ένα νόμιμο δυαράκι, ενώ αυτοί που έκλεψαν δημόσια γη ,έχουν προικίσει ακόμα και τα εγγόνια τους δίνοντας με αντιπαροχή τη κλεμμένη γη.
Μερικές φορές λέω στη γυναίκα μου ότι είμαι πολύ μαλάκας. Γιατί μαλάκας; Μα επειδή ήμουν επί τριανταπέντε χρόνια μέσα στο μέλι και δεν άπλωσα κι εγώ την κουτάλα για να γευτώ καμιά στάλα από αυτό. Μεγάλωσα , βλέπεις, με "αρχές"! Ο πατέρας μου έλεγε καλύτερα τίμιος και φτωχός παρά κλέφτης και πλούσιος. Ας είναι ευλογημένα τα κόκκαλά του."
ΥΓ. Θυμήθηκα τα λόγια του φίλου μου διαβάζοντας στη σημερινή εφημερίδα την παρακάτω είδηση :"Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην κεντρική πλατεία των Μετεώρων του δήμου Πολίχνης Θεσσαλονίκης, πραγματοποίησαν 300 κάτοικοι της περιοχής - μέλη του Συλλόγου Ακτημόνων Άνω Μετεώρων, ζητώντας την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης που θα ανάψει το «πράσινο φως» για την ένταξή τους στο σχέδιο πόλης και την απόκτηση τίτλων ιδιοκτησίας σε εκτάσεις που κατέχουν..."
Βλέπετε πόσο κομψά χαρακτηρίζουν τις καταπατημένες εκτάσεις οι ευγενείς διαμαρτυρόμενοι; Τις αποκαλούν "εκτάσεις που κατέχουν"! Κι έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται οι άνθρωποι. Αφού νομιμοποιήθηκαν τόσοι και τόσοι αυθαιρετούχοι , με ποιο δικαίωμα η Ελληνική Πολιτεία εξαιρεί τους 300 των Άνω Μετεώρων; Είναι ή δεν είναι ιερή η ιδιοκτησία σ' αυτόν το τόπο;
Ο φίλος μου πέρασε όλα τα χρόνια της καριέρας του στο ίδιο σχολείο και ετοιμάζεται πια να βγει στη σύνταξη.Τις προάλλες έτυχε να συναντηθούμε σε ένα καφέ και τα είπαμε λιγάκι, μια και τα βιοτικά μάς έχουν απομακρύνει για τα καλά τον ένα από τον άλλο. Αφού είπαμε τα οικογενειακά μας, σε κάποια στιγμή τον ρώτησα πώς άντεξε τόσα χρόνια να δουλεύει σε μια περιοχή σαν το slum των Μετεώρων.
"Ποιο slum;" μού είπε ξαφνιασμένος. " Φαίνεται ότι δεν έχεις περάσει καθόλου από εκεί, για να δεις το δάσος των πενταώροφων πολυκατοικιών που έχει ξεπηδήσει από τις καλύβες του Καραγκίοζη. Όλοι οι καταπατητές έχουν γίνει ευϋπόληπτοι ιδιοκτήτες τριών και τεσσάρων διαμερισμάτων, χωρίς να υπολογίζουμε τα μαγαζιά.".
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και καθόμουν και τον κοιτούσα χωρίς να λέω τίποτα. "Και να σκεφθείς , φίλε μου", συνέχισε ο δικός μου, " ότι εγώ ακόμα ξεπληρώνω το δάνειο που έχω πάρει για το δυαράκι μου από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Τριαντα πέντε χρόνια δουλειάς για ένα νόμιμο δυαράκι, ενώ αυτοί που έκλεψαν δημόσια γη ,έχουν προικίσει ακόμα και τα εγγόνια τους δίνοντας με αντιπαροχή τη κλεμμένη γη.
Μερικές φορές λέω στη γυναίκα μου ότι είμαι πολύ μαλάκας. Γιατί μαλάκας; Μα επειδή ήμουν επί τριανταπέντε χρόνια μέσα στο μέλι και δεν άπλωσα κι εγώ την κουτάλα για να γευτώ καμιά στάλα από αυτό. Μεγάλωσα , βλέπεις, με "αρχές"! Ο πατέρας μου έλεγε καλύτερα τίμιος και φτωχός παρά κλέφτης και πλούσιος. Ας είναι ευλογημένα τα κόκκαλά του."
ΥΓ. Θυμήθηκα τα λόγια του φίλου μου διαβάζοντας στη σημερινή εφημερίδα την παρακάτω είδηση :"Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην κεντρική πλατεία των Μετεώρων του δήμου Πολίχνης Θεσσαλονίκης, πραγματοποίησαν 300 κάτοικοι της περιοχής - μέλη του Συλλόγου Ακτημόνων Άνω Μετεώρων, ζητώντας την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης που θα ανάψει το «πράσινο φως» για την ένταξή τους στο σχέδιο πόλης και την απόκτηση τίτλων ιδιοκτησίας σε εκτάσεις που κατέχουν..."
Βλέπετε πόσο κομψά χαρακτηρίζουν τις καταπατημένες εκτάσεις οι ευγενείς διαμαρτυρόμενοι; Τις αποκαλούν "εκτάσεις που κατέχουν"! Κι έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται οι άνθρωποι. Αφού νομιμοποιήθηκαν τόσοι και τόσοι αυθαιρετούχοι , με ποιο δικαίωμα η Ελληνική Πολιτεία εξαιρεί τους 300 των Άνω Μετεώρων; Είναι ή δεν είναι ιερή η ιδιοκτησία σ' αυτόν το τόπο;
***
Για να είμαι δικαιος , πρέπει
να παραδεχτώ ότι στην Ελλάδα
δεν ισχύει ο νόμος του Θεού
αλλά ο νόμος του Διαβόλου.
Επομένως , αγαπητέ μου Άγιε,
ο Διάβολος μπορεί να χτίσει
όσα αυθαίρετα θέλει
και εσύ θα τα επισκέπτεσαι
με το σταυρό στο χέρι,
για να ευλογείς τους ιδιοκτήτες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου