Φ. Ντοστογιέφσκι

Φέοντορ Ντοστογιέφσκι

	30 Οκτωβρίου 1821-1881

Ο Πατέρας του ήταν ένας τυραννικός τσιφλικάς , που δολοφονήθηκε από τους δουλοπαροίκους του.
Το ελπιδοφόρο ξεκίνημά του στη λογοτεχνία διακόπηκε από την καταδίκη του σε θάνατο, εξαιτίας των φιλελεύθερων ιδεών του, ποινή που μετετράπη την τελευταία στιγμή σε πολυετή εκτόπιση στη φοβερή Σιβηρία.
Καρπός των εφιαλτικών στιγμών που βίωσε εκεί ήταν το έργο του "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων".
Η επιστροφή του από τη Σιβηρία σημαδεύεται από την εξαιρετική αστάθεια της ζωής του:αποτυχημένοι γάμοι, θάνατος της κόρης του, πάθος χαρτοπαιξίας και επιληπτικές κρίσεις.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες διαμορφώνει την πεποίθηση ότι οι ουσιαστικοί λόγοι της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ο πόνος και η ταπείνωση. Η επιδίωξη της αρμονίας σε ατομική βάση περνάει μέσα από την αγάπη , ενώ ως συλλογική αναζήτηση περνάει υποχρεωτικά μέσα από τη σύζευξη του ανατολικού με το δυτικό πολιτισμό , σύνθεση που θα υλοποιήσει ο ...ρωσικός λαός.
Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γράψει ορισμένα από τα πιο "δυνατά" έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας: Το υπόγειο, Έγκλημα και τιμωρία, Ο παίκτης , Ο ηλίθιος , οι δαιμονισμένοι, Αδελφοί Καραμαζόφ...
Ο Ντοστογιέφσκι είναι ένας από τους προδρόμους του σύγχρονου του υπαρξισμού , διότι ασχολήθηκε με την ψυχολογία του δοκιμαζόμενου ατόμου μέσα στις δυσμενείς πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες της εποχής του .