Γιώργης ΠαυλόπουλοςΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
Κόντευε να χαράξει και πάνω στο πρόσωπό της
σχεδιασμένο στη στάχτη του κρεβατιού
με το φτερό του ύπνου
είδα να χάνεται το λίγο που έμενε από τη νύχτα.
Κι' επειδή πολύ φοβήθηκα τη λησμονιά
έσκυψα στην ανάσα της και πήρα
την πάχνη ενός φιλιού.
Δεν ήταν μήτε η ανάσα της
μήτε το λίγο που έμενε από τη νύχτα
αλλά κάτι φυλαγμένο μέσα μας από καιρό
και πάλευα να το κρατήσω.
Τούτο το απόσταγμα μιας χαραυγής
ήταν ζωή ολόκληρη
ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως.
Κόντευε να χαράξει και πάνω στο πρόσωπό της
σχεδιασμένο στη στάχτη του κρεβατιού
με το φτερό του ύπνου
είδα να χάνεται το λίγο που έμενε από τη νύχτα.
Κι' επειδή πολύ φοβήθηκα τη λησμονιά
έσκυψα στην ανάσα της και πήρα
την πάχνη ενός φιλιού.
Δεν ήταν μήτε η ανάσα της
μήτε το λίγο που έμενε από τη νύχτα
αλλά κάτι φυλαγμένο μέσα μας από καιρό
και πάλευα να το κρατήσω.
Τούτο το απόσταγμα μιας χαραυγής
ήταν ζωή ολόκληρη
ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως.
Το Κατώγι, Ερμής 1971
2 σχόλια:
Αγαπητέ Gerontako, το "Κάνιστρό" σου είναι πολύτιμο πάντα. Και με την ευκαιρία της παράθεσης των στίχων του Γιώργη Παυλόπουλου, θέλω να σου πω ότι ο αγαπημένος ποιητής περνάει δύσκολες ώρες μετά από ένα πρόβλημα με την υγεία του. Τι να πούμε εμείς οι πτωχοί, πέρα από την κοινότοπη ευχή: "Κουράγιο, ποιητή"!
Αγαπητέ Νίκο, το έχω πληροφορηθεί και είμαι πολύ στενοχωρημένος...
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που εχθές και σήμερα ανάρτησα ποιήματά του.
Τι να πω;
Η ευχή μου ας προστεθεί στη δική σου...
Εσύ πώς τα πας; Είσαι καλά;
Δημοσίευση σχολίου