Το παιδί που νίκησε το σκοτάδι

Κοινωνία
Ελλάδα
Το παιδί που νίκησε το σκοτάδι

«Τη σημαία δεν μου την έδωσαν χαριστικά, επειδή είμαι τυφλός, αλλά βάσει των επιδόσεών μου στην τάξη μου. Μου άξιζε. Νιώθω υπερήφανος, περιμένω με ανυπομονησία να την κρατήσω, έστω την 25η Μαρτίου, μετά την κλήρωση για τη σειρά των σημαιοφόρων στο σχολείο μου...». Μιλάει στα Νέα (25.10.2007) ο Αργύρης Κουμτζής, ο οποίος έχει ατροφικό οπτικό νεύρο, καθώς από δέκα μηνών έχει «όραση» κάτω απ΄ το ένα εικοστό πέμπτο.

Το ότι είναι πρακτικά τυφλός, δεν τον εμπόδισε σε τίποτα έως τώρα. Θα παρελάσει σημαιοφόρος του σχολείου του στην επόμενη παρέλαση, την περασμένη Κυριακή βραβεύτηκε από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία, καθώς, αν και «αντιμετώπισε» παιδιά χωρίς προβλήματα όρασης, πρώτευσε σε διαγωνισμό στη Δυτική Θεσσαλονίκη, ενώ πήρε έπαινο και στη Φυσική! «Είμαι καλός μαθητής, επειδή ακούω προσεκτικά την ώρα του μαθήματος, πολύ δεν διαβάζω», εξηγεί ο ίδιος. Μαθητής της Στ΄, στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο Πεύκων, έχει καθημερινά παράλληλη στήριξη στη διάρκεια της διδασκαλίας.

«Στην τάξη υπάρχει ταυτόχρονα και δεύτερη δασκάλα. Είναι δίπλα του, για να του μεταφέρει σε γραφή Μπρέιγ ό,τι υπάρχει στον πίνακα· και το αντίστροφο, ό,τι ο Αργύρης γράφει στη δική του γραφή, εκείνη το περνά σε χαρτί, για να το ελέγξει ο δάσκαλος της τάξης», περιγράφει ο πατέρας του, κ. Σωτήρης Κουμτζής. Τυφλός και ο ίδιος, μοχθεί μέρα-νύχτα με τη σύζυγό του, υπάλληλο τραπέζης, για τα τρία ανήλικα παιδιά τους. «Η μητέρα τους βλέπει απ΄ το ένα μάτι· έστω κι έτσι, τα καταφέρνουμε, όλα τα κάνουμε μόνοι μας.
Γι΄ αυτό και πήρα σύνταξη απ΄ την Εθνική Τράπεζα, για να είμαι εδώ, δίπλα στα παιδιά μας, να τρέχουμε στις δραστηριότητές τους», λέει.

΄Ολοι στην οικογένειά του, που έχει και τον δεκάχρονο Σεβαστό με προβλήματα όρασης και τον τετράχρονο Χρήστο χωρίς προβλήματα όρασης, έχουν μάθει να προσπερνούν κάθε είδους εμπόδιο. «Εδώ και τέσσερα χρόνια, ο Αργύρης πάει και σε κανονικό φροντιστήριο αγγλικών, τρεις φορές την εβδομάδα. Τακτικά πηγαίνουμε και στη Σχολή Τυφλών για ποδήλατο και πατίνια, στο παγοδρόμιο για πατινάζ. Τον χειμώνα εκδράμει ακόμα και για σκι, παρέα με βλέποντες φίλους μας», λέει ο πατέρας του. Μέλος του «Άλμπατρος», κολυμβητικής ομάδας για αρτιμελείς, ο υπερδραστήριος «μπόμπιρας» προλαβαίνει, με τον αδελφό του, και τις προπονήσεις.

«Τον ευχαριστεί τρομερά και το διάβασμα, μέσω κομπιούτερ, προτιμά τη λογοτεχνία- ενδιαφέρεται να “δει” και για το Χρηματιστήριο! Του σκανάρω με αρκετό κόπο πολυσέλιδα βιβλία και τα διαβάζει με ειδικό φωνητικό σύστημα. Ακούει, δηλαδή, απ΄ τα ηχεία του υπολογιστή μια φωνή που του διαβάζει όποιο κείμενο τού έχω σκανάρει. Έχει “ξεσκονίσει” όλα τα παιδικά της Πηνελόπης Δέλτα και του Ιουλίου Βερν, έχει διαβάσει και για τον Μακεδονικό Αγώνα, όλα τα βιβλία του Χάρι Πότερ!», καμαρώνει ο πατέρας του. «Υπάρχουν σχολικά βιβλία που δεν μας έχουν έρθει ακόμα, τρέχουμε και δεν φτάνουμε να τα βρούμε. Καθόμαστε με τη σύζυγό μου και τα σκανάρουμε, για να τα περάσουμε στον υπολογιστή. Είναι πολύ μεγάλη η ταλαιπωρία και το ξενύχτι μας». Μέχρι πέρυσι μοιραζόταν με τον αδελφό του τη δασκάλα τους.

Φέτος, όμως, τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο. «Το πρόγραμμα των παιδιών είναι φέτος πιο βαρύ, οι ασκήσεις τους πολλές. Η δουλειά δεν βγαίνει απ΄ τη μία δασκάλα, που παλεύει και της αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν προλαβαίνει, ωστόσο, με τίποτα να περάσει σε γραφή Μπράιγ τα μαθήματα και των δύο παιδιών. Υποχρεωτικά τα βιβλία τους μ΄σς έρχονται σε μορφή βλεπόντων στο σπίτι, όπου αναγκάζομαι να έχω κάθε μέρα επιπλέον τρίτο δάσκαλο, με 500 ευρώ τον μήνα, για να προχωρήσει τη διαδικασία...».

Με παράπονο, ωστόσο, διαπιστώνει πως, παρά το λαμπρό παρόν του, ένα τέτοιο παιδί δύσκολα θα φτάσει στο μέλλον ψηλότερα. «Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ο Αργύρης, όπως και οι υπόλοιποι τυφλοί, δεν μπορεί να κάνει και πάρα πολλά πράγματα. Παρ΄ όλα αυτά, προχθές με ρωτούσε: “είναι δύσκολη η Νομική, μπαμπά;”, “το μόνο που θέλει είναι διάβασμα”», του απάντησα.

e-paideia.net