Αντίο Θανάση Κωσταβάρα!

Ο Θανάσης Κωσταβάρας (με το μούσι, κάτω δεξιά ) με φίλους λογοτέχνες.
Δίπλα του ο ποιητής και κριτικός Βύρων Λεοντάρης, η κυρία με τα μαύρα είναι
η ποιήτρια Ζέφη Δαράκη, ενώ ο χαμογελαστός κύριος
με τη φαλακρίτσα στη άνω σειρά είναι ο αλησμόνητος
πεζογράφος Μάριος Χάκκας.

Πριν από λίγο καιρό έφυγε η αγαπημένη του σύζυγός , Αγγελική.
Από την περασμένη Παρασκευή πέρασε την Αχερουσία κι ο ίδιος.
Με βαρκάρη ή χωρίς βαρκάρη, δε θα το μάθουμε ποτέ.
Μαχητής της ζωής από τα μαθητικά του χρόνια, πολέμησε κατά
των Γερμανών και τραυματίστηκε.
Η Ελληνική Πολιτεία τον αντάμειψε με τετραετή φυλάκιση και εξορία
στα Βούρλα και τη Μακρόνησο.
Παράλληλα με το οδοντιατρικό του επάγγελμα, άσκησε με
ανιδιοτελή αυταπάρνηση και τη Λογοτεχνία .
Οι είκοσι ποιητικές συλλογές , οι τρεις τόμοι με πεζογραφήματα και
τα θεατρικά του έργα που άφησε παρακαταθήκη στους νεότερους
μαρτυρούν έναν άνθρωπο που έκανε την ενασχόληση με τη γραφή
τρόπο ζωής.
Γεννήθηκε στην Ανακασιά του Βόλου, το 1927.
***
Η μάχη

Δεν αξιώθηκα έναν όμορφο θάνατο
Εκεί πάνω στο Πήλιο τότε που δεκάξι χρονών παλικάρι
ζωσμένος τα φυσεκλίκια χτυπούσα και μάτωνα.

Έτσι να τέλειωνα τότε εκεί πάνω.
Από κείνο το βόλι που πέρασε μόνο δυο ίντσες πλάι στην καρδιά
κάτω από τα δασιά πλατάνια στεφανωμένος με λαμπερά αμάραντα
αμάραντος μέσα σρις ιστορίες των λυπημένων συντρόφων
και τις άγρυπνες νύχτες (πλάι στης γυναίκας το σώμα που το
διεκδικούν φτηνά ταξίδια) στα μάτια τους.

Δε θα 'μουνα τώρα ένα ανθρωπάκι κυκλωμένο από φόβους
από χολές από οσφυαλγίες κι' εμφράγματα.
Από κείνο τον άλλο κυρίως φόβο που δεν παίρνει γιατρειά:
Για ποιο καινούριο ξέφτισμα με περιμένει αύριο ποιο
καινούριο γονάτισμα
μακριά από κείνη την περηφάνεια που είχε αγγίξει τα μάτια
μακρύτερα από χτες κι από πάντα
για πάντα πια τώρα: όλο και πιο μακριά.

" Συμπληρώματα", 1970