Ο μπάρμπα- Αίσωπος

204

Λέων περιτυχών λαγωώ κοιμωμένω, τούτον έμελλε καταφαγείν.
Μεταξύ δε θεασάμενος έλαφον παριούσαν, αφείς τον λαγωόν, εκείνην
εδίωκεν. Ο μεν ουν παρά τον ψόφον αξαναστάς έφυγεν. Ο δε λέων επί πολύ
διώξας την έλαφον, επειδή καταλαβείν ουκ ηδυνήθη, επανήλθεν επί
τον λαγωόν΄ευρών δε και αυτόν πεφευγότα έφη΄" Αλλ' εγώ δίκαια πέπονθα,
ότι αφείς την εν χερσί βοράν, ελπίδα μείζονα προέκρινα.
Ούτως ένιοι των ανθρώπων μετρίοις κέρδεσι μη αρκούμενοι, μείζονας
ελπίδας διώκοντες λανθάνουσι και τα εν χερσί προϊέμενοι.
***


Ένα λιοντάρι πέτυχε ένα λαγό που κοιμόταν και ήταν έτοιμο
να τον κατασπαράξει.
Εκείνη όμως τη στιγμή είδε ένα περαστικό ελάφι και , αφήνοντας το λαγό,
άρχισε να κυνηγά το ελάφι.
Ο λαγός ξύπνησε από το θόρυβο και το 'σκασε, ενώ το λιοντάρι,
αφού καταδίωξε πολλή ώρα το ελάφι και δεν μπόρεσε να το πιάσει,
επέστρεψε στο λαγό. Βλέποντας όμως πως κι αυτός είχε κάνει φτερά, είπε:
" Καλά να πάθω, που άφησα την τροφή που είχα στα χέρια μου
ελπίζοντας σε κάτι μεγαλύτερο!"

Έτσι και μερικοί από τους ανθρώπους δεν αρκούνται στα μέτρια κέρδη,
αλλά ελπίζοντας σε μεγαλύτερα χάνουν ασυλλόγιστα αυτά
που είχαν σίγουρα στο χέρι...