Η πλήξη ψες μας είχε ξαναφέρει
στο Φάληρο, σε κάποιαν αμμουδιά
- ερωτικό μας άλλοτε λημέρι.
Πιο πέρα , μες στην έρημη βραδιά,
πιασμένα τρυφερά, χέρι με χέρι,
δυο ερωτεμένα εκάθονταν παιδιά.
Μα εμάς του κάκου ζήταγε η καρδιά
παλιές χαρές στη θύμηση να φέρει.
Κι ως άρχιξε η ψυχρούλα να πληθαίνει
« - Τι θέμε» , μου 'πες, «εδώ, τέτοιον καιρό;»
κι εφύγαμε κι οι δυο μετανιωμένοι.
Έκανε , αλήθεια, κρύο τσουχτερό
στ’ ακροθαλάσσι τη βραδιάν εκείνη.
Μα το ζευγάρι τ’ άλλο είχε απομείνει...
(1898-1977)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου