SOS

Μπαίνεις στο νοσοκομείο από τροχαίο και βγαίνεις
έχοντας αρπάξει ιογενή πνευμονία, απ' αυτές της ελευθέρας βοσκής
που καραδοκούν στα ελληνικά νοσοκομεία.
Θεραπεύεσαι από την πνευμονία,
έχοντας καταβροχθίσει είκοσι κιλά αντιβιοτικά
για ελέφαντες,
αλλά μια μέρα επαναστατεί η σκωληκοειδίτιδά σου
και μεταφέρεσαι με οξεία περιτονίτιδα ξανά στο νοσοκομείο.
Αφού σου βγάλουν το σκουληκάκι από την κοιλιά ,
σε ξαποστέλουν στο σπίτι σου, κίτρινο όμως σαν το λεμόνι,
λόγω της ηπατίτιδας Β΄που σου κόλλησαν στο χειρουργείο.
Αντί λοιπόν ευχαριστιών προς τους γιατρούς που σου έσωσαν τη ζωή,
εσύ τους καταριέσαι απ' το πρωί έως το βράδυ.
Και μαζί μ' αυτούς όλο το σύστημα , από το γαλάζιο Διοικητή
και το οκνό νοσηλευτικό προσωπικό
μέχρι τις τσαπατσούλες καθαρίστριες και το τρισάθλιο μαγειρείο, όπου
τρισχαριτωμένες κατσαρίδες χορεύουν τανγκό με ευγενέστατα ποντικάκια.
Τ' ακούς και θα κάνεις, επιτέλους, κάτι, ωραίε πολιτικέ προϊστάμενε
του Εθνικού Συστήματος Υδροκεφαλίας,
ή κι εσύ θα ρίξεις τα βάρη στο "αμαρτωλό παρελθόν" και, στη συνέχεια,
θα προβείς σε μεγαλόστομες διακηρύξεις για το μέλλον, όπως έκανε ο προκάτοχός σου Νικήτας , που "την έκανε" για το Δήμο Αθηναίων πριν τον πάρουμε με τις λεμονόκουπες;