Το καλό να λέγεται!

Επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο. Έξω ο ήλιος έλαμπε, χιλιάδες αυτοκίνητα ορμούσαν για ουζομεζέδες κατά Περαία μεριά κι εμείς μέσα στο υποβλητικό ημίφως να ακούμε την ξεναγό μας, τη θαυμάσια ( ωρομίσθια, φευ , ακόμα! ) αρχαιολόγο κυρία Πολυξένη Γεωργάκη, που, εύχαρις και ακούραστη, ξετύλιγε τη γοητευτική ιστορική διαδρομή της πόλης μας, οδηγώντας μας από τη μία εντυπωσιακή αίθουσα στην άλλη… Βγήκαμε από το Μουσείο μαγεμένοι, όχι από τον εκτυφλωτικό ήλιο που συνέχιζε μεγαλόπρεπα την πορεία του πάνω από το χαμογελαστό Θερμαϊκό , αλλά από όσα ωραία είδαμε και ακούσαμε μέσα στις λαμπρές αίθουσές του .
21 Ιανουαρίου 2007. Μία από τις λίγες μέρες που γλύκανε την ψυχή μας το απρόσωπο και παγερό κράτος. Κι αυτό πάλι χάρη στο μεράκι λίγων ανθρώπων, όπως για παράδειγμα του Διευθυντή του Αρχαιολογικού , κύριου Γραμμένου, και των άξιων συνεργατών του , που το αναβάθμισαν με σοφία και ευαισθησία, το έκαναν δηλαδή θελκτικό και προσιτό σε όλους, όπως ταιριάζει σε ένα σύγχρονο Μουσείο. Μόνο έπαινοι λοιπόν σ’ εκείνους τους λειτουργούς που εξακολουθούν να φυλάττουν Θερμοπύλες, σε καιρούς καθολικής προσφοράς γης και ύδατος στους χρυσοφόρους Μήδους...